اگر دید که او پیغمبری شد از جمله پیغمبران و خلق را به خدا می خواند و راه توحید همی نمود، دلیل که نخست به محنت و بلا گرفتار شود و بعد از آن بر دشمنان ظفر یابد. اگر دید زاهد و مصلح شد، همین دلیل کند، لکن محنت و بلای وی در دنیا کمتر از آن بود. اگر دید که او محتشم و توانگر شد، نعمت دنیا بر وی فراخ شود، اما دین او تباه گردد.
«دیدن پیغمبر در خواب بر یازده وجه بود:
رحمت.
نعمت.
عزت.
بزرگی.
دولت.
ظفر.
سعادت.
ریاست.
قوت.
خیر دو جهانی.
نیکوئی مردمان آن موضع و مقامی که در آنجا خواب دیده بود.»
«اگر آدم را به خواب بیند اگر از اهل صلاح بود، بزرگی و ولایتی عظیم یابد. قوله تعالی: «اِنّی جاعِلٌ فِی الاَرْضِ خَلیفَهً». (بقره، 300). و اگر اهل آن نبود، از گناه توبه کند تا حق تعلی او را بیامرزد. قوله تعالی: «فَعَصی ادَمُ رَبَّهُ فَغَوی ثُمًّ اجْتَبیهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیْهِ وَهَدی». (طه، 122). و اگر بیند که با آدم سخن گفت دلیل کند که علم و دانش بیاموزد قوله تعالی: «وَ عَلّمَ ادَمَ الاَسْمآءَ کُلّها». (بقره، 31).
اگر بیند که آدم دست او را بگرفت دلیل کند که بزرگی و مملکت یابد و اگر بیند که آدم را اطاعت نداشت دلیل بد بود و عاصی بود و اگر حوا را به خواب بیند، دلیل که اقبال و دولت این جهانی یابد و فرزندانش زیاد گردند و کام دل یابند
اگر شیث (ع) را بیند، دلیل که عیش خوش یابد و فرزندانش افزون شوند.
اگر ادریس (ع) را درخواب بیند، دلیل که کارش نیکو و عاقبتش محمود بود.
اگر نوح (ع) را بیند، دلیل که عمرش دراز گردد، ولیکن از دشمن رنج و سختی یابد.
اگر هود (ع) را بیند، دلیل که دشمنان بر وی افسوس کنند و عاقبت بر ایشان ظفر و نصرت یابد.
اگر لوط (ع) را بیند، دلیل که کارهای او به صلاح آید.
اگر صالح (ع) را بیند، دلیل که از جای به جای نقل کند و سرانجام کارش نیک شود و درِ خیرات به روی او گشاده شود.
اگر ابراهیم (ع) را بیند، دلیل که ایزد تعالی او را حج روزی کند.بعضی ازمعبران گفته اند که از سلطان ظالم او را ستم رسد، بعضی گویند بدخوئی کند بامادر و پدر.
اگر اسمعیل (ع) را بیند، دلیل که بزرگی یابد و حاجتش روا گردد.
اگر اسحق (ع) را بیند، دلیل که از جهت فرزندان، وی را غم و اندوه رسد و سرانجام از غم فرج یابد و خرم شود.
اگر یعقوب (ع) را بیند، دلیل کند که خویشان بر وی بهتان نهند و عاقبت، پادشاهی و بزرگی یابد و کارش بلند گردد.
اگر شعیب (ع) را بیند، دلیل کند که مردمان بر او قهر کنند و بعد از آن ظفر و دولت یابد.
اگر موسی (ع) را بیند، دلیل کند که مبتلا گردد به اهل و عیال و بعد از آن حالش نیکو گردد و بر دشمن ظفر یابد.
اگر هارون (ع) را بیند، رحمت به او رو کند. اگر یسع (ع) را بیند، دلیل که کارهای بسته بر وی گشاده گردد.
اگر داود (ع) را بیند دلیل بر رنج و محنت عیال کند و آشفته گردد.
اگر یوسف (ع) را بیند، دلیل بزرگی و پادشاهی یابد و مال او زیاد و کارش به نظام آید.
اگر زکریا (ع) را بیند، دلیل که ایزد تعالی او را توفیق بر خیر و عبادت و طاعت دهد.
اگر یحیی (ع) را بیند، دلیل که دست از کار و کسب بدارد و به شغل آخرت مشغول گردد.
اگر خضر (ع) را بیند، دلیل که دایم درایمنی بود و عمر دراز یابد.
اگر دانیال (ع) را بیند، کار وی نیکو گردد.
اگر ایوب (ع) را بیند، دلیل که از غم ها فرج یابد و از تاریکی به روشنی افتد.
اگر عیسی (ع) را بیند، دلیل که کار مرده او زنده شود و بر خیر و عبادت توفیق یابد
اگر رسول را در خواب ناقص بیند، آن نقصان به بیننده خواب بازگردد، زیرا رسول را هم مردم نیک به خواب بیند و هم مردم بد. مردم نیک را مژده دهد به چیزهایی که بدو خواهد و مردم بد را حذر فرماید از معصیت و گناه، تا از عقوبت رسته گردد، زیرا که رسول هم بشیر بود و هم نذیر. بشیر مومنان را و نذیر کافران را.
اگر پیغمبر را بیمار و خشمگین بیند، دلیل که اهل آن دیار، به حکم شریعت کار نکنند، و اگر تازه رو بیند، دلیل از اهل آن دیار راضی باشد و خیرات کنند و روان رسول از ایشان راضی باشد و اگر خواب دید که او پیغمبر شد، دلیل که او را رنج و سختی رسد، به مقدار مرتبه پیغمبری و پس از آن کارش نیکو شود.
اول: اُولُوالْعَزْم.
دوم: مرسل.
سوم: نبی.
چهارم :اُولُوالْعَزْم
حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی (ع) و حضرت محمّد (ع) پیامبران اولوالعزم هستند و (مرسل) پیغمبرانی اند که برایشان جبرئیل آمده و ایشان سیصد و سیزده اند و (نبی) پیغمبرانی هستند که بر ایشان نیز جبرئیل آمده. پس هر که اولوالعزم به خواب بیند، دلیل که عز و جاه و بزرگی یابد و هر که مرسل به خواب بیند، بر دشمن ظفر یابد و هر که نبی به خواب بیند دلیل کند بر صلاح دین و دیانت.
اگر رسول را در شهر یا کوچه بیند، دلیل که در آنجا نعمت فراخ بود و اهل آن موضع بر دشمن ظفر یابند و اگر بیند که اندامی از اندام پیغمبر کبود بود، مردم در آنجا در دین ضعیف و خوار باشند، زیرا که نقصان اندام پیغمبر، نقصان راه دین است. اگر بیند که پیغمبر چیزی از میوه های تر یا خشک به او داد، دلیل که به قدر آن علم و حکمت حاصل گردد.
اگر بیند که چیزی از جامه ها به وی داد، وی را در دین و ورع و پارسائی و راه اسلام زیادتی بود خاصّه بیند که وی را جامه سبز یا سفید داد.
هر بنده مومنی که پیغمبری را بر جای خود، تازه روی شادمانه بیند دلیل که بیننده خواب، عز و جاه و بزرگی یابد و او را بر دشمنان ظفر دهد و اگر از پیغمبری چیزی شنید، دلیل کند که از علم آن پیغمبر بهره یابد و شادمان گردد.
اگر بیند که پیغمبری را بکشت دلیل بر شکستن عهد و امانت باشد.
حکم کلی در خواب دیدن پیغمبران این است که رویای انبیا و اولیا میمنت و شگون دارد اما بیشتر منوط است به وضعی که خواب می بینیم.
اگر پیغمبری را خوشحال و مسرور دیدیم نشان آنست که وضع بیننده خواب روز به روز بهتر می شود و شرف و جاه و منزلت می یابد.
چنانچه آن پیغامبر یا ولی را غمگین و آزرده دیدیم تعبیر آن خلاف اولی است.
روی هم رفته دیدن پیغمبران در خواب نیکو است.
هر که اولوالعزم بیند در جایگاهی، اگر اهل آن موضع را با دشمنان جنگ بود دلیل که حق تعالی ایشان را بر دشمنان ظفر دهد، اگر در غم و سختی گرفتار باشد، ایزد تعالی ایشان را از غم و سختی فرج دهد و اگر در آن موضع از این ها که گفتیم نباشد،
دیدن آن پیغمبران ایشان را بشارت بود در خیر و صلاح دین.
اگر بیند که پیغمبری از جمله پیغمبران، در جایگاهی بود و بر اهل آن موضع دعای بد همی کرد، دلیل که حق تعالی محنت و بلای عظیم بر ایشان فرستد،
چنانکه از ابتلا رهائی نیابند، مگر توبه کنند و به خدای تعالی بازگردد.
از رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود: «هر که مرا به خواب بیند، حق را دیده و اگر اندوهی و زیانی به وی رسد عجب مدار، که تاویل دیدن من، دلیل بر سعادت دنیا و عقبی است».
اما اگر پیغمبر را زرد و لاغر بیند دلیل بر سستی دین و آشکار شدن بدعت در آن دیار بود
اگر رسول را بیند که در آنجا بانگ می کرد، دلیل هرچه در او خراب است آباد گردد، و اگر وی را دید که چیزی همی خورد، دلیل که فرمانی بود از او بر زکوه دادن مال،
اگر پیغمبر را در جائی بیند که در آنجا هیچ رنج و آفت نباشد، دلیل بر خیر و صلاح دینی است، خاصه که آن حضرت را در آن موضع در مسجد بیند،
اگر وی را بیمار یا ضعیف یا غمگین دید دلیل که در آنجا دین اسلام ضعیف و خوار گردد.
اگر جمازه پیغمبر را کسی به خواب دید، دلیل کند در آن دیار رنج و مصیبت پدید آید.
اگر بیند که از پس جمازه همی رفت، دلیل کند که با یهودان و اهل بدعت بود و اگر دید که پیغمبر (ص) را زیارت همی کرد، دلیل که مال و نعمت و ولایت و عزت یابد. چون بیند که رسول بر وی افسوس کرد دلیل که آن شخص کافر گردد: «قُلْ اَبِا للهِ وَ ایاتِهِ وَ رَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤْنَ. لاتَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ ایمانِکُمْ.» (توبه، 65)
