به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان،فضانوردان پیش از انجام ماموریت های فضایی بنابر پروتکل های امنیتی دوران قرنطینه را پشت سر می گذارند که بازه های مختلفی دارد. انجام قرنطینه برای اطمینان از منتشر نشدن میکروب و بیماری های پنهان در فضانوردان به دیگر همکاران خود در فضا است.
در سال های پیش، زمانی که سه فضانورد ماموریت آپولو ۱۱، از کره ماه به زمین بازگشتند به دلیل دانش ناکافی محققان درباره میکروب و میکروارگانیسم های احتمالی در جو کره ماه، مدت زمانی را به حالت قرنطینه سپری کردند.
این روز ها مردم دربسیاری از کشور های جهان برای جلوگیری از گسترش و همه گیر ویروس کرونا درحالت قرنطینه خانگی به سر می برند که یکی از کارآمدترین راهکار ها برای مهار و مقابله با این ویروس مرگبار است.
فضانوردان از دهه های پیش برای جلوگیری از انتقال بیماری ها وضعیت قرنطینه را تجربه می کنند تا زمانی که وارد ایستگاه فضایی بین المللی می شوند آلودگی را به فضا منتقل نکنند.
اولین بار ایده قرنطینه فضایی از زمان ماموریت آپولو ۷ شروع شد. در آن زمان یکی از فضانوردان در ماموریت فضایی دچار سرماخوردگی شد و امکانات درمانی اندکی برای رسیدگی به او در فضا وجود داشت. فضانوردان چه در ایستگاه فضایی و چه درون سفینه ها، فضای بسیارمحدودی برای زندگی دارند.
آن ها در محاصره انواع تجهیزات و دستگاه ها هستند و در فاصله نزدیکی از همکاران خود به سر می برند به همین دلیل ابتلای یک فرد به بیماری مسری می تواند سبب ابتلای سریع دیگر خدمه شود.
به دلیل وضعیت ویژه میکروگرانش در فضا که سبب تهاجمی شدن میکروب، باکتری و ویروس های زمینی می شوند و به دلیل خطرناک بودن ضدعفونی کردن تجهیزات، ابتلا به بیماری مسری می تواند ماموریت های فضایی را با چالشی جدی مواجه کند.
پس از پایان ماموریت های آپولو ۱۱، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ تمامی فضانوردان در تاسیسات قرنطینه مدتی نگهداری شدند تا خطر انتقال بیماری از فضا به انسان های زمینی از بین برود.
افزون بر فضانوردان، تجهیزات بازگشته به زمین و نمونه سنگ و خاک کره ماه هم در ظرف هایی ویژه قرنطینه شد تا خطر سرایت بیماری کاهش یابد.
نیل آرمسترانگ و تیم همراه او که نخستین افرادی بودند که بر سطح کره ماه قدم گذاشتند در طول مدت قرنطینه با استفاده از تجهیزات ارتباطی با اعضای خانواده و خبرنگاران در ارتباط بودند.
پس از اتمام ماموریت آپولو ۱۴، کارشناسان ناسا هیچ شواهدی از وجود فعالیت های بیولوژیکی در نمونه های جمع آوری شده از کره ماه به دست نیاوردند و اعلام کردند سفر به کره ماه خطری برای سلامت انسان ندارد.
از آن زمان به بعد فضانوردان دیگر نیازی به اقامت در قرنطینه پس از بازگشت به زمین نداشتند، اما نمونه های سنگ و خاک کره ماه همچنان در ظرف هایی ویژه درون آزمایشگاهی اختصاصی نگهداری می شوند.
فضانوردان ناسا که با شاتل فضایی به ایستگاه فضایی بین المللی می رفتند هم قرنطینه های پیش از پرواز را انجام می دادند، همچنین کارشناسان ده روز پیش از پرواز از آن ها کلیه آزمایش های مرتبط با سلامت را به عمل می آوردند که با نام L-۱۰ شناخته می شد.
دو روز مانده به پرواز هم فضانوردان برای مرتبه دوم تحت آزمایش و قرنطینه سخت تر قرار می گرفتند و ارتباط آن ها با دیگران کاملاً محدود می شد تا از سلامت جسمانی و روانی آنها اطمینان حاصل شود.
امروزه فضانوردان تحت قرنطینه پیش از پرواز با نام تثبیت سلامت health stabilization قرار می گیرند که یکی از راهکار های ایمنی برای شناسایی سلامت جسمانی و روانی فضانوردان است.
این قرنطینه دو هفته پیش از پرواز در مراکز فضایی کندی و جانسون ناسا برای فضانوردان آژانس فضایی آمریکا انجام می شود. فضانوردان آژانس فضایی روسیه هم در آزمایشگاهی ویژه در جنوب کشور قزاقستان دوره قرنطینه پیش از پرواز را سپری می کنند.
در طی این دو هفته، فضانوردان با افراد عادی ارتباط ندارد و تنها تیم پزشکی پس از ضدعفونی می تواند وارد محل قرنطینه فضانوردان شود.
در این بازه زمانی دو هفته ای، فضانوردان خود را از نظر جسمانی و روانی آماده سفر به فضا و اقامت طولانی مدت در ایستگاه فضایی بین المللی می کنند. از دیگر فعالیت های فضانوردان در این مدت انجام تمرین های ورزشی است تا زندگی در فضا کمترین آسیب را به جسم آن ها وارد کند.
به تازگی و پس از شیوع ویروس کرونا دانشمندان اعلام کرده اند پرتاب فضانوردان با استفاده از کپسول فضایی سایوز که قرار است در تاریخ ۹ آپریل سال میلادی جاری انجام شود به دلیل شیوع این بیماری در هاله ای از ابهام قرار دارد و فضانوردان برای اطمینان از مبتلا نبودن به بیماری برای بازه زمانی طولانی تری در قرنطینه خواهند ماند.
