به گزارش ساعد نیوز به نقل از فارس، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «صادقانه با صدیقی عزیز»، نوشت: ارادت نگارنده به حضرت آقای صدیقی، از سالیان قبل و جای گرفته در قلب است. ارادت صادقانه ای که در گذر ایام نه فقط کاستی نداشته بلکه رو به تزاید نیز بوده و هنوز هم هست.
برخی اوقات که توفیق زیارتشان را داشته ام نصیحت و توصیه ای خواسته ام و هیچ گاه نیز دست خالی باز نگشته ام.
از سوی دیگر، آیت الله مصباح یزدی را فقیهی مجاهد با شجاعتی مثال زدنی و آمیخته به تقوای الهی می دانم تا آنجا که هرگاه بدخواهان با زبان و قلم به آن حکیم الهی تاخته اند، وظیفه و تکلیف خود دانسته ام که در حد و اندازه وسع خویش، زبان و قلم به دفاع از ساحت مقدس آن استاد بزرگوار بگردانم.
این توضیح را از آن جهت ضروری دانسته ام که مبادا نقد دلسوزانه ام به سخنان اخیر جناب صدیقی عزیز، جسارت به محضر ایشان تلقی شود و یا خدای نخواسته انکار مراتب والا و بالای علامه مصباح یزدی به شمار آید.
آقای صدیقی در یک مصاحبه تلویزیونی به رخدادی از قول یکی از افراد حاضر در مراسم غسل پیکر مطهر حضرت آیت الله مصباح یزدی اشاره کرده و فرمودند: « آیت الله مصباح یزدی را در خانه غسل دادند و کسی غسل داد که آیت الله حق شناس را غسل داده بود، دامادِ داماد ایشان آقای دکتر محمدی جزو مریدان آیت الله حق شناس بود. او تعریف کرد آیت الله جاودان به ما پیام داد که اگر از آقای مصباح یک کرامتی دیدید به ما بگویید. غسال روایت می کند وقتی این پیام را دریافت کردم آرزو کردم که ای کاش آیت الله مصباح در آن دنیا شفاعتی بکند. تا این آرزو را کردم دیدم آیت الله مصباح چشمانشان را باز کردند و یک نگاه مهربانانه ای کرد و دوباره چشمانش را بست».
سخنان ایشان ضمن آنکه برای برخی از بدخواهان به سوژه و دستاویزی علیه حضرت آیت الله مصباح یزدی و ملامت آقای صدیقی تبدیل شده است، ارادتمندان آن فقیه وارسته و دوستداران جناب صدیقی را نیز به شدت آزرده خاطر کرده است و با عرض پوزش باید گفت این اظهارات جفایی ناخواسته در حق حضرت آیت الله مصباح یزدی بود و تصوری نابایسته از جناب صدیقی را نیز در برخی از اذهان به دنبال داشت.
وجیزه پیش روی اشاره ای گذرا به این ماجراست.
۱- جناب صدیقی این ماجرا را از قول داماد محترم آیت الله محمدی عراقی و ایشان نیز به نقل از غسل دهنده پیکر مطهر حضرت آیت الله نقل کرده اند. یعنی با دو واسطه !
در این مقال، هرگز درپی آن نیستیم که غسال محترم را به بیان یک رخداد غیر واقعی متهم کنیم ولی آیا ایشان به درستی و دقت دیده و برای داماد محترم نقل کرده است؟! آیا تصور واهی نکرده است؟ و یا خطای دید نداشته و به اشتباه در نگاه به پیکر مطهر حضرت آیت الله تلقی گشوده شدن چشم ها و لبخند زدن آن مرحوم به ذهنش خطور نکرده است؟!
۲- همه احتمالات یاد شده در بند فوق و ده ها احتمال عقلانی دیگر قابل شماره است که دستکم و در خوشبینانه ترین حالت می تواند از خطای دید غسال محترم حکایت کند. در این میان آنچه از برادر عزیزمان جناب صدیقی انتظار می رفت آنکه
اولاً؛ تمامی احتمالات یاد شده را در نظر می گرفتند و پیش از آن اظهار نظری نمی فرمودند، زیرا ماجرای نقل شده از نوع رخدادهای طبیعی و عادی نبوده است که به آسانی قابل باور باشد! آنهم از سوی عالم دینی برجسته و پاک باخته ای نظیر جناب صدیقی.
ثانیاً؛ برفرض که غسال دید برزخی داشته!! و داماد محترم نیز در اعتماد به قول او اشتباه نکرده باشد -که بسیار بعید به نظر می رسد!- سؤال این است که طرح این ماجرا در رسانه و برای عموم چه ضرورتی داشته است؟!
۳- مراتب معنوی و درجات عالی آیت الله مصباح یزدی بسیار برتر از آن است که برای اثبات، به نمونه ها و نقل مواردی از این دست نیاز داشته باشد. آنچه ایشان در طول حیات طیبه خویش با خدمت خالصانه و عالمانه به حوزه های علمیه و دانشجویان و طلاب باقی گذاشته اند و مجاهدت بی وقفه و خستگی ناپذیری که در این راه داشته اند به اندازه ای عظیم و انبوه است که تنها مراجعه کردن و مراجعه دادن این و آن به گوشه ای از آن بسیارها کافی است تا همگان حضرتش را قدر بدانند و در ژرفای قلوب به صدر نشانند.
۴- با کمال تاسف و ضمن پوزش از آقای صدیقی باید گفت، نقل ماجرای مورد اشاره بی آنکه ایشان بخواهد نه فقط تکریم و تجلیل از حضرت آیت الله مصباح نیست بلکه جفا در حق آن استاد بزرگ و رجل گرانقدر الهی نیز هست، ضمن آنکه جفا به شخصیت خود ایشان هم تلقی می شود و این نکته را نمی توان نادیده گرفت چرا که جناب صدیقی یکی از سرمایه های ارزشمند انقلاب و نظام و مردم این مرز و بوم هستند و تنها به خودشان تعلق ندارند.
۵- و بالاخره این نکته نیز گفتنی است که آنچه در این وجیزه آمده است، نمی تواند و نباید -خدای نخواسته- کمترین خدشه ای به شخصیت گرانقدر حضرت حجت الاسلام والمسلمین، صدیقی تلقی شود، بلکه ماجرای نوشته این حقیر و جایگاه حضرت صدیقی را به جِد، مصداق این بیت از سعدی علیه الرحمه می دانم؛
گاه افتد که مرد دانشمند نتواند درست تدبیری
گاه باشد که کودکی نادان به غلط بر هدف زند تیری!
انتقادات سردار نقدی از میرحسین موسوی /جای مرحوم سید احمد خمینی در سال ۸۸ خالی بود
