به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، وقتی نوبت به طلاق می رسد بسیاری از ما نمی دانیم چه باید بگوییم و البته چه چیزهایی را نباید بگوییم. نتیجه آن که گاهی حرف هایی را به فردی که طلاق گرفته می زنیم که نباید آن ها را به زبان بیاوریم
در زمان مواجه شدن با رویدادهایی چون عقد، ازدواج، بچه دارشدن و حتی فوت نزدیکانمان به صورت معمول تا حدّ زیادی آموزش دیده ایم که باید چه طور برخورد کنیم، چه صحبت هایی بکنیم و چه حرف هایی را نزنیم؛ اما وقتی نوبت به طلاق می رسد بسیاری از ما نمی دانیم چه باید بگوییم و البته چه چیزهایی را نباید بگوییم. نتیجه آن که گاهی حرف هایی را به فردی که طلاق گرفته می زنیم که نباید آن ها را به زبان بیاوریم.
در ادامه شما را با جملاتی که نباید به افراد مطلقه گفته شود همراهی می کنیم.
۱. «چه اتفاقی افتاد؟»
پرسیدن دلیل طلاق، قطع به یقین جذاب نیست و توضیح دادن این موضوع، می تواند افراد را موذب کند. در واقع اگر شما روانکاو یا کسی هستید که این افراد از شما برای رفع بحران روحی خود کمک خواستند، حق دارید بپرسید؛ ولی اگر تنها یک دوست یا حتی اعضای خانواده هستید نباید این سوال را بپرسید. این سوال ها در دسته ی موضوعات شخصی هستند و پرسیدن سوال «چه اتفاقی افتاد که طلاق گرفتید؟» تجاوز به حریم شخصی افراد است.
۲. «بهترین کار را کردی»
گاهی اوقات شرایط به سمتی پیش می رود که بهترین راه برای هر دو نفر در رابطه، طلاق است. ولی شما نباید این حرف را به کسانی که طلاق گرفتند بزنید. در واقع آنها نیز به همین نتیجه رسیدند که از یکدیگر جدا شدند؛ اما شنیدن این جمله از اطرافیان به هیچ عنوان تسکین دهنده نیست. اغلب این جمله را برای دلداری می گوییم که ممکن است اثر معکوس بگذارد. آنها بهترین تلاش خود را برای ساختن زندگی شان انجام دادند و حالا خوشایند نیست که بشنوند تلاش شان از نظر بقیه اشتباهی بیش نبوده است.
۳. «با شخص جدید آشنا شو»
شما نیت خیرخواهانه دارید و می خواهید به دوست یا بستگان خود کمک کنید تا زودتر به روال زندگی طبیعی خود برگردند؛ اما ملاقات یک فرد جدید، آن هم مدت کمی بعد از طلاق نه تنها به نفع هیچ کدام نیست؛ بلکه موجب سرکوب احساسات شده و این یعنی انفجاری در راه خواهد بود. باید به افراد زمان داد تا اتفاقات را هضم کرده و خود را برای ادامه ی زندگی آماده کنند.
۴. «خونه بنشین تا بتوانی خودت را پیدا کنی»
درست است که افراد بعد از طلاق نیاز به زمان برای بازسازی احساسات و انگیزه ی خود دارند؛ ولی دلیل نمی شود تمام مدت را در خانه بنشینند و زانوی غم بغل بگیرند تا به اوضاع طبیعی برگردند. سرکار رفتن، دیدن خانواده و تفریحات با دوستان گاهی می تواند به گذراندن آن دوره ی حساس کمک شایانی کند.