به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از دانشجو، عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این که فقر حرکتی از سیگار، دیابت، بیماری های قلبی-عروقی خطرناک تر است، اظهار کرد: متاسفانه فعالیت بدنی ایرانی ها به پیاده روی از درب منازل تا خودرو محدود شده است.
حامد عباسی، در رابطه با فعالیت های بدنی و فقر حرکتی در بین مردان و زنان ایرانی، اظهار کرد: در کل دنیا فقر حرکتی مقوله ای نگران کننده است و با توجه به تغییر سبک زندگی و ماشینی شدن فعالیت های مختلف، شاهد کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی در بین اقشار مختلف هستیم.
وی ادامه داد: علاوه بر این در رده های سنی پایین کودکان به دلیل استفاده از دستگاه های دیجیتال نظیر موبایل، تبلت و... به یک جانشینی عادت کرده اند و با توجه به جذابیت های تکنولوژی شاهد کاهش فعالیت بدنی آن ها هستیم. این در حالی است که در گذشته مقوله ای تحت عنوان "بچه های کوچه" داشتیم و شاهد بودیم که کودکان در کوچه به فعالیت های بدنی مختلف و بازی کردن مشغول بودند، اما سبک زندگی آپارتمان نشینی کودکان را از کوچه دور کرده است و صرفا شاهد حضور آن ها مقابل تلویزیون و سایر ابزار سرگرم کننده دیجیتالی جدید هستیم.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این که اگر فرد نتواند در خود عادت رفتاری صحیحی ایجاد کند به عنوان فردی بی سواد از او یاد می شود، گفت: باید الفبای ورزش کردن را در مدارس آموزش دهیم و شرایط را به گونه ای پیش ببریم که شاهد افزایش تحرک و فعالیت بدنی دانش آموزان در سنین پایین تر باشیم.
میزان پیاده روی ایرانی ها به درب منزل تا خودرو ختم شده است
وی با بیان این که براساس یک تحقیق خارجی انجام شده فقر حرکتی از مصرف سیگار، ابتلا به دیابت، بیماری های قلبی-عروقی و سایر موارد این چنینی خطرناک تر است، اظهار کرد: فقر حرکتی یک خطر بارز برای افراد مختلف است و در حال حاضر شاهد کاهش سن پیری در جامعه ایرانی هستیم که به صورت زانو درد، کمر درد، گردن درد و... خود را نشان می دهد و به سنین پایین تر نیز منتقل شده است. در همین راستا افراد به دلیل کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی قدرت عضلانی خود را از دست داده اند و با توجه به محدود شدن حرکات آن ها بافت های عضلانی شان روز به روز ضعیف تر می شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: علاوه بر شاهد پشت میز نشینی هشت ساعته کارمندان در دستگاه های اداری مختلف هستیم و در هنگام حضور آن ها در منزل نیز صرفا عادت نشستن یا درازکش بودن در بین افراد رایج است و متاسفانه میزان پیاده روی آن ها به درب منزل تا خودرو ختم می شود.
حداقل فعالیت بدنی؛ سه جلسه تمرینی یک ساعته
عباسی در مورد فعالیت بدنی منظم، توضیح داد: انجام سه جلسه تمرینی یک ساعته در هفته حداقل فعالیت بدنی است که به صورت منظم تعریف شده است و به طور حتم اگر شاهد ورزش منظم افراد در زمان کافی باشیم سلامت جسمی آن ها مطلوب تر خواهد بود.
وی ادامه داد: باید با مدیریت، تغییر رفتار افراد را جهت ورزش کردن رقم بزنیم تا شاهد این نکته مهم باشیم که پس از یک هفته یا یک ماه افرادی که به ورزش روی آورده اند آن را رها نمی کنند. این مساله نیازمند برنامه ریزی جدی است و از آگاهی شروع شده و به تغییر رفتار و عادت تبدیل می شود و در نهایت جزو جدا نشدنی زندگی مردم خواهد بود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در ادامه با اشاره به این که ورزش کردن صرفا با شعار محقق نمی شود و باید در سبد فعالیت خانوار ها گنجانده شود، ادامه داد: باید سازمان ها و دستگاه های متولی زیرساخت ها و مشوق های لازم را فراهم کنند تا افراد در سنین مختلف به ورزش کردن روی بیاورند. متاسفانه سواد جسمی در افراد کم شده است و باید بتوانیم زمینه ی این سواد را ایجاد کنیم، چرا که ورزش کردن پدیده ای است که باید از سنین پایین تر توسط افراد مورد توجه قرار گیرد و به یک عادت تبدیل شود؛ آثار مثبت ورزش بر کسی پوشیده نیست و حداقل اثر آن این است که پس از ورزش کردن میل به پرخاشگری کاهش می یابد.
مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند
وی ادامه داد: علاوه بر دستگاه های متولی خود مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند و در صورت وجود زیرساخت ها و ایجاد فرهنگ سازی مناسب دلیلی برای عدم فعالیت بدنی در بین افراد وجود ندارد و این مساله ای نیست که توسط مردم نادیده گرفته شود.
عباسی با اشاره به این که در کشور های توسعه یافته بسیاری از دروس همراه با بازی کردن آموزش داده می شود، گفت: ورزش در محیط کار مساله دیگری است که باید به آن توجه شود. در کشور ژاپن هرازچند گاهی آمادگی جسمانی افراد سنجیده می شود و آن هایی که وزن و آمادگی جسمانی بهتری دارند تشویق شده و پاداش های مختلفی دریافت می کنند، بنابراین وزن و آمادگی جسمانی مطلوب باید به عنوان یک شاخص کاری تعریف شود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با تاکید بر این که فعالیت بدنی و ورزش کردن مقوله ای چند بعدی است که باید براساس الگوی توسعه ورزش به آن توجه کرد، اظهار کرد: متاسفانه در ایران الگوی توسعه ورزش تعریف نشده است و هر یک از بخش ها نظیر مدرسه، خانواده، وزارت ورزش و جوانان، شهرداری، دانشگاه وغیره کار خود را انجام می دهند و نگاه یکپارچه ای در این راستا وجود ندارد.
بیداد کردن ناهنجاری های عضلانی-اسکلتی در دستگاه های اداری
وی در پایان خاطر نشان کرد که آمار ناهنجاری های عضلانی-اسکلتی نظیر گردن درد، زانو درد و... در دستگاه های اداری کشور بیداد می کند و باید پایش سلامت آمادگی جسمانی توسط دستگاه های مختلف برای کارکنان آن ها مدنظر قرار گیرد.
