به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، یک ماه گرفتگی روی کتف راست تنها نشانه ای است که این دختر از خواهر گمشده اش دارد این خواهر از زمانی که به بیماری سرطان مبتلا شده است، به دنبال معصومه می گردد
٢٧ سال پیش بود که آنها را از هم جدا کردند. دو خواهر کوچکی که جز غم و بدبختی چیز دیگری در زندگی نصیبشان نشده بود. سنشان آن قدر کم بود که نتوانستند تصویری واضح از همدیگر در ذهنشان ثبت کنند. دو خواهر دو ساله و سه ساله که دست در دست هم سختی ها را تحمل می کردند، سرما می کشیدند، از گرگ و حیوانات در خیابان می ترسیدند، از تاریکی شب وحشت می کردند و با هم اشک می ریختند، در همان سن کم آنها را از هم جدا کردند.
معصومه را فروختند. این دختربچه دو ساله را بردند تا خواهرش سالیان سال در جست وجوی او باشد. خواهری که حالا ٣٠ سال دارد و هنوز دست از پیداکردن خواهر کوچکش برنداشته است؛ به دنبال یک سرنخ از خواهرش است. حالا که خودش دارد با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کند، نگران خواهرش است. می خواهد از سلامتی خواهرش باخبر شود.
این دختر جوان سال هاست که به انتظار تنها عضوی از خانواده اش است که در بچگی همراه و غمخوار او بود. تنها نشانه ای که از خواهرش دارد یک ماه گرفتگی در کتف راستش است؛ ماه گرفتگی ای که درست همان شکل را خودش هم در بدنش دارد. این دختر جوان که خودش هم در همان سن و سال کم به خانواده دیگری سپرده شده بود، با وجود سختی هایی که در این سال ها کشید، باز هم به دنبال خواهرش گشت و حالا تنها فقط به یک نشانه از او هم راضی است.
این دختر جوان که در سینما و تلویزیون و تئاتر هم بازی می کند و نمی خواهد نامش فاش شود، ماجرای زندگی سختش و تلاش هایی که برای پیداکردن خواهرش کرده است را روایت کرد:
چه شد که شما و خواهرتان از هم جدا شدید؟
خیلی کوچک بودیم. من سه ساله و خواهرم معصومه دو ساله بود؛ یعنی در واقع ٢٧ سال پیش، آن زمان زندگی سختی داشتیم. در شهر مریانه در همدان زندگی می کردیم. البته خودم آن روزها را خیلی یادم نمی آید فقط صحنه هایی مبهم در ذهنم است. اما طبق حرف های اطرافیان و آن چه یادم است، روزگار سختی داشتیم تا این که پدرم، برادر و خواهر کوچکم را فروخت. می خواست مرا هم بفروشد که همسایه مان مرا نجات داد و سرپرستی مرا هم بر عهده گرفت. برادرم هم که آن زمان پنج ساله بود، نتوانست با خانواده جدید زندگی کند و آنها او را برگردانده بودند؛ فقط خواهرم بود که فروخته شد و برای همیشه رفت.
چرا پدرتان می خواست شما را بفروشد؟
پدرم قمارباز بود. زمانی که با مادرم ازدواج کرد، خودش دو فرزند پسر و دختر داشت. از همسر اولش جدا شده بود که با مادرم ازدواج کرد. بعد از آن من و خواهرم و برادرم به دنیا آمدیم اما مادرم از پدرم جدا شد. پدرم هم نمی توانست از ما نگهداری کند. برای پول قمارش می خواست ما را بفروشد که فقط موفق شد خواهرم را بفروشد.
مادرتان کجا رفت؟
مادرم همان زمان که از پدرم جدا شد، رفت. اول ما را با خودش برد، اما خانواده مادرم اجازه ندادند ما کنار آنها زندگی کنیم برای همین ما را پیش پدرم برگرداندند.
زندگی در کنار پدرتان در خاطرت است؟
نه خیلی؛ فقط یادم می آید که شب ها خواهر و برادر ناتنی ام من و معصومه را از خانه بیرون می کردند. ما جلوی در می ماندیم و گریه می کردیم. می ترسیدیم. آن صحنه ها را یادم می آید.
خواهرتان را به چه کسی و چطور فروختند؟
وقتی پدرم تصمیم گرفته بود ما را بفروشد. اول برادرم را به یک خانواده ای در کرمانشاه فروخت. بعد از آن از طریق یک واسطه خواهرم را به خانواده ای که می گفتند جنگ زده اهواز هستند، فروخت. آن خانواده هم معصومه را بردند و هیچ آدرسی از خودشان به جا نگذاشتند.
واسطه چه کسی بود؟
پدرم وقتی نمی توانست ما را نگه دارد، من و خواهر و برادرم را به بهزیستی برد تا ما را تحویل آن جا بدهد؛ اما در آن جا به پدرم گفتند که چون زنده و سالم است، نمی تواند بچه هایش را به آن جا بسپارد؛ در همان بهزیستی بود که با این مرد آشنا می شود. آن مرد هم وقتی می فهمد پدرم توان نگهداری ما را ندارد، چند وقت بعد خانواده ای را که بچه می خواستند به پدرم معرفی می کند. پدرم هم خواهرم را به آنها می فروشد. البته من همه اینها را از زبان پدرخوانده ام، همسایه ها و خود پدر و مادرم شنیدم.
یعنی پدرتان هیچ آدرسی از آن خانواده ای که خواهرتان را بردند، ندارد؟
می گوید ندارم. پدرم ادعا می کند که آن زمان آن خانواده به دلیل این که دیگر به سراغشان نروم، هیچ آدرسی از خودشان به پدرم و به آن واسطه در بهزیستی ندادند؛ بچه را برداشته اند و بدون هیچ نام و نشانی رفته اند.
شما خودتان با چه خانواده ای بزرگ شدید؟
همسایه ما در مریانه که یک زن بود، در جریان کامل زندگیمان بود. همیشه به من و خواهرم هم محبت می کرد تا این که وقتی فهمید پدرم برادر و خواهرم را فروخته و می خواهد مرا هم بفروشد، مرا از پدرم گرفت و به برادرش سپرد؛ یعنی همان پدرخوانده ام. آن زمان پدرخوانده ام و همسرش بچه دار نمی شدند. آنها خیلی خوشنام بودند و مرا هم دوست داشتند. من در کنار آنها بزرگ شدم.
هنوز هم در همدان زندگی می کنید؟
من در تهران زندگی می کنم؛ چون می خواستم کار کنم و روی پای خودم بایستم، خانواده ام همچنان در همدان هستند.
چه شد که به یاد خواهرتان افتادید و تصمیم گرفتید او را پیدا کنید؟ هفت ساله بودم که در مدرسه دخترعمه ناتنی ام به من گفت تو را به سرپرستی گرفتند. من چیزی یادم نمی آمد. وقتی دخترعمه ام این را گفت شوکه شدم، بیهوش شدم و بعد از آن پدرخوانده ام تمام ماجرا را برایم تعریف کرد. آن جا بود که صحنه هایی از خواهرم و شب هایی که وحشت می کردیم، یادم آمد. یک تصویر از او به یادم آمد که گرگ دنبالمان می کرد و من و خواهرم در تاریکی گریه و فرار می کردیم. البته این صحنه را تا قبل از آن هم در ذهنم داشتم ولی تصور می کردم که خواب یا رویا بوده است. از آن زمان به بعد همیشه به فکر خواهرم بودم تا این که چند سال بعد تصمیم گرفتم هر طور شده او را پیدا کنم.
در این مدت مادر و پدر اصلی تان را هم ملاقات می کردید؟
هنوز هم هرازگاهی پدرم را می بینم، به دیدار مادرم هم تا چند سال پیش می رفتم؛ اما رفتارهایی از او دیدم که دیگر تصمیم گرفتم به دیدنش نروم. آن زن اگر مادرم بود و دوستم داشت هیچ وقت مرا رها نمی کرد. پدرم را هم برای پیداکردن خواهرم ملاقات می کردم. هر بار پیش او می رفتم تا جزییاتی از فروش خواهرم بپرسم و شاید چیزی از حرف هایش بفهمم.
خواهرتان هیچ نشانه ای ندارد؟
هیچ سرنخی از او نیست. به شهرمان رفتم. به سراغ همسایه های قدیمی رفتم. حتی به ثبت احوال هم رفتم و آنها گفتند شناسنامه به اسم معصومه مرادی همچنان عکس دار نشده است و این نشان می دهد که شاید خواهرم با نام و هویت دیگری زندگی می کند. تنها نشانه ای که از خواهرم دارم این است که یک ماه گرفتگی در کتف راستش است؛ ماه گرفتگی که درست مثل همان را خودم هم در بدنم دارم. هیچ تصویر دیگری از او در ذهنم نیست و هیچ نشانه ای هم ندارم.
هیچ کس خبری یا سرنخی از خواهرتان ندارد؟
نه اصلا؛ فقط مادرم چند وقتی است که می گوید بیا می خواهم در مورد خواهرت با تو صحبت کنم. می گوید در یک بیمارستان در شهریار کار می کند؛ اما من احساس می کنم مادرم حرفش دروغ است و چون من به دیدارش نمی روم، می خواهد از این طریق مرا پیش خودش بکشاند. پدرم هم که می گوید هیچ نشانه ای یا آدرسی ندارد. حتی پدرخوانده ام چند بار به سراغ پدرم رفت و از خواست حقیقت را بگوید؛ ولی پدرم همان حرف هایی را به او زد که به من زده بود.
از زندگی در کنار خانواده ای که تو را به سرپرستی گرفتند، بگویید؟
زندگی با آنها با این که سختی هایی هم داشت اما خوب بود؛ از زندگی در کنار پدرم بهتر بود. توانستم زندگی خوب را تجربه کنم و آنها را خیلی دوست دارم. پدرخوانده ام می گوید وقتی مرا گرفته بودند، از بس بی حال بودم مرا به بیمارستان بردند. از بس از گرسنگی آشغال خورده بودم، حالم بد بود.
برادرتان الان کجاست؟
او با پدرم زندگی کرد و الان هم ازدواج کرده است.
فکر می کنید بتوانید خواهرتان را پیدا کنید؟
من تنها یک آرزو در زندگی ام دارم و آن هم پیداکردن خواهرم است. چند سال پیش بود که فهمیدم سرطان خون دارم و کلی سختی کشیدم، درد کشیدم و الان حالم خوب شده است. فقط معده ام درگیر شده؛ از همان زمان بیماری ام بیشتر به فکر خواهرم افتادم. در بستگان اصلی ما دو نفر دیگر به دلیل بیماری سرطان فوت کردند. مرتب فکر می کردم نکند خواهرم هم بیمار باشد. دلم می خواهد پیدایش کنم و از سلامتی اش باخبر شوم. تنها عضوی از خانواده ام بود که در آن سختی کودکی کنارم بود.
شغل شما چیست؟
قبلا در یک شرکت کار می کردم اما از آن جا بیرون آمدم. در این مدت تئاتر و سینما و تلویزیون هم بازی کرده ام. بازیگری را دوست دارم و کار می کنم.
