شغل خبرنگاری در طول دهه های متمادی، دست خوش تغییرات تکنولوژیک رسانه ها شده است و سال هاست که این حرفه با رسانه های فراگیری همچون روزنامه، رادیو و تلویزیون شناخته می شود و اگر حاکیمت ها این شغل را به عنوان یک عنصر مطلوب از رکن چهارم دموکراسی پذیرا باشند، شاید تحقق یک جامعه آرمانی به دور از تصورات شهروندان یک جامعه نباشد.
رسانه ها به واسطه خبرنگاران در مدیریت افکار عمومی تاثیر عمده ای دارند و بر این اساس خبرنگاران می توانند فارغ از تفکرات جناحی و سیاسی در شکل گیری یک جامعه پویا و مطالبه گر ایفای نقش کنند. خبرنگار علاوه بر آنکه به جامعه آگاهی می بخشد و می تواند در یک جامعه پویا و دیوانسالار به کشف حقایق بپردازد. خبرنگار در پیشبرد توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و همچنین توسعه روابط بین الملل یک جامعه نقش بسزایی دارد.
با نگاهی به تاریخ می توان پی برد که چینی ها دویست قبل از میلاد، اقدام به انتشار بولتن خبری می کردند و شاید پیشینه شغل خبرنگاری در طول تاریخ برای اولین بار به این سرزمین بر می گردد. اما با پیمایش 400 ساله تاریخ مشخص می شود منشا این شغل و حرفه به قرن هفتدهم میلادی باز می گردد که در آن برهه نیز شغل خبرنگاری به عنوان واسطه گر یا مترجم بین حاکمیت و مردم استفاده می شد.
این حرفه که ماهیت اصلی آن اطلاع رسانی و آگاه سازی جوامع می باشد در طول تاریخ و در اغلب نقاط جهان توسط سیاستمداران و به ویژه سرویس های امنیتی مورد سو استفاده قرارمی گیرد. به طوری که گاهی خبرچین ها را خبرنگار و گاهی خبرنگاران را "خبر چین" معرفی می شوند و البته گاهی هم از جاسوسان حرفه ای و خِبره ، "خبرنگار" می سازند و به این شکل حرفه خبرنگاری بازیچه دست صاحبان قدرت می گردد.
در طول تاریخ، همواره تعامل با رسانه ریشه در قدرت داشته و قدرتمندان دیروز و امروز با تزریق پول های کثیف و جذب خبرنگاران، برای تثبیت قدرت رسانه ها راه اندازی کرده و اقدام به پوشش خبری بر پایه اخبار جعلی، اهداف خود را در متن جامعه پیش می برند. از این رو در این عصر ارتباطات، جوامع زیر بمباران اطلاعاتی، دچار سرریزی اطلاعاتی شده و برخی رسانه های وابسته و دلبسته به موازات یکدیگر با پاره حقیقت گویی سعی در جذب مخاطب و فریب توده مردم هستند، به طوری که جامعه در تشخیص حقایق دچار تردید می شود.
در جوامع بسته، پوشش خبری و نحوه انعکاس اخبار و اطلاعات توسط خبرنگاران و رسانه ها معمولا در گرو سیاست های کلان آن جامعه تعریف می شود و با ایجاد قوانین پیچیده و متناقص سعی در کنترل رسانه ها دارند و اگر بر خلاف میل و سلیقه عده ای خاص باشد، برخورد شده و خبرنگاران را با زوز و زر مجاب به پوشش اخبار جهت دار می کنند و علاوه بر آن با محدود کردن ابزارهای ارتباطی مردم را به یک منبع خبری خاص و انحصارگر عادت می دهند و تصور می کنند عامه مردم هر نوع پوشش خبری دیگر را به جز منبع داخلی تک صدایی، دروغ پردازیی بزرگ قلمداد می کنند.
حال با پیشرفت تکنولوژی و گسترش شبکه های اجتماعی، کاربران فضای مجازی و شهروندان هر جامعه ای که کم و بیش از فناوری های نوین رسانه ای بهره مند هستند، هر کدام یک خبرنگار محسوب می گردد به طوری که در این شرایط، هر کاربری در قالب «شهروند خبرنگار» برداشت ها و مشاهدات خود را به تصویر می کشد و این اتفاق رسالت خبرنگاران و رسانه ها را به شدت تحت تاثیر قرار داده است و با ظهور این پدیده جدید، مردم خود را در عصر ارتباطات به رسانه ها و خبرنگاران بی نیاز می بینند.
با پیشرفت فناوری در عصر امروز، دیگر خبرنگاری مرزی نداشته و محدود به یک مختصات جغرافیایی نیست. حتی امروز تاریخ بر خلاف انچه که در کتاب ها نوشته شده است به رنگ خاکستری بازخوانی و بازنویسی می شود. امروزه فرهنگ ها در سطح جهان ادغام شده و شهروندان احساس جهانی شدن می کنند و مفهوم" شهروند جهانی" را در ذهن حاکمان ثبت می کنند. با همه واقعیت های موجود و باز تعریف واژه ها چنین به نظر می رسد، که رسانه و خبرنگاری موفق خواهد بود که مطالبه گر بوده و مطالبات طبقات مختلف جامعه را مطرح کند، نه اینکه با وعده و وعیدهای بدون پشتوانه، مطالبات مردم و جامعه را با فریبکاری ها در پشت پرده معامله کند. چرا که امروزه دیگر مردم منتظر خبرنگاران و رسانه ها نمی مانند و به واسطه رسانه های نوین مطالبات خود را در هر سطحی مطرح و پیگیری می کنند و این یعنی بخشی از فرآیند مرگ خاموش رسانه ها.
دکتر فرید حیدری / فعال فرهنگی و رسانه ای
منبع: پایگاه خبری سونیوز
روابط عمومی هوشمند در عصر ارتباطات
