چکیده بیوگرافی کورت گودل
- نام: کورت فردریش گودل (Kurt Friedrich Gödel)
- تولد: 28 آوریل 1906 -- شهر برنو (Brünn / Brno) در کشور چک فعلی (در پادشاهی اتریش-مجارستان سابق)
- درگذشت: ۱۴ ژانویه ۱۹۷۸ در شهر پرینستون، ایالت نیوجرسی آمریکا
- ملیت: اتریشی - آمریکایی
- شهرت: ریاضی دان، منطق دان و فیلسوف
زندگی نامه کورت گودل
گودل در سن دوازده سالگی و زمانی که امپراتوری اتریش-مجارستان از هم پاشید، خودبخود تابعیت چکسلواکی یافت اما در ۲۳ سالگی خود تابعیت اتریش را پذیرفت. او را در خانه به خاطر کنجکاوی سیری ناپذیرش به نام «آقای چرا» می شناختند. گودل در ۱۸ سالگی وارد دانشگاه وین شد. تا آن زمان او بر ریاضیات دانشگاهی مسلط شده بود. گرچه در ابتدا قصد داشت فیزیک نظری بخواند، در کلاس های ریاضی و فلسفه هم حاضر می شد. او که در این زمان به واقعیت گرایی در ریاضیات تمایل داشت، «اصول مابعدالطبیعی علوم طبیعی» کانت را خوانده بود و در جلسات حلقهٔ وین با حضور شلیک، کارنپ و هانس هان شرکت می کرد. او در جلساتی که در حضور شلیک کتاب «مقدمه ای بر فلسفه ریاضی» راسل را می خواندند، به منطق ریاضی علاقه مند شد. او منطق ریاضی را علمی مقدم بر علوم دیگر می دانست که شامل اصولی بود که بنای علوم دیگر بر آن استوار بود. حضور گودل در سخنرانی داویت هیلبرت دربارهٔ تمامیت و سازگاری نظام های ریاضی زندگی او را تغییر داد. در سال ۱۹۲۸، هیلبرت و آکرمن اصول منطق ریاضی را منتشر کردند که مقدمه ای بر منطق مرتبه اول بود و مسئله تمامیت به عنوان پرسشی در آن مطرح شده بود: آیا اصول موضوعه یک نظام برای استنتاج همه جملات درست در هر مدل از آن نظام کافی اند؟ این موضوعی بود که گودل برای تحقیقات دکتریاش انتخاب کرد. در ۱۹۲۹، در سن ۲۳ سالگی، تز دکتری اش را با راهنمای هانس هان تمام کرد. در تز دکتری اش، گودل تمامیت حساب محمولات مرتبه اول را اثبات کرده بود. در سال ۱۹۳۱ و زمانی که هنوز در وین بود قضایای ناتمامیت را منتشر کرد. او اثبات کرده بود که برای هر نظام اصل موضوعی محاسبه پذیر، چنان که بتوان اصول موضوعه پئانو را در آن بیان کرد:
- اگر این نظام سازگار باشد، نمی تواند تمام باشد.
- سازگاری این نظام را نمی توان در خود آن اثبات کرد.
این قضیه به نیم قرن تلاش برای بنای تمام ریاضیات بر مجموعه ای از اصول موضوعه که با فرگه آغاز شده بود و با اصول ریاضی راسل و فرمالیسم هیلبرت به اوج خود رسیده بود پایان داد. گودل با دو قضایای ناتمامیت شهرت دارد، که درست یک سال بعد از اخذ مدرک دکترا از دانشگاه وین در سال ۱۹۳۱ (یعنی در سن ۲۵ سالگی وی) به چاپ رسید. او همین طور نشان داد که فرضیه پیوستار را نمی توان به وسیلهٔ اصول پذیرفته شده در تئوری مجموعه ها، به فرض پایداری آن اصول، باطل کرد. او سهم عمده ای برای اثبات تئوری به وسیلهٔ تبیین ارتباط بین منطق کلاسیک، منطق شهودگرا و منطق وجهی داشت. گودل در ۳۳ سالگی برای گریز از مشکلات جنگ جهانی دوم از طریق راه آهن سراسری سیبری به ژاپن و از آنجا به سانفرانسیکو و ایالات متحده آمریکا کوچید و تا پایان عمر در آن کشور باقی ماند. او در سال ۱۹۴۶ به عضویت دائم مرکز تحقیقات پیشرفته پرینستون درآمد. در این زمان از انتشار مقاله دست کشید ولی به تحقیقاتش ادامه داد، تا این که در سال ۱۹۷۶ بازنشسته شد. او رفته رفته به فیزیک و فلسفه علاقه مند شد و به مطالعه لایب نیتس روی آورد و بر این عقیده بود، که توطئه ای باعث شده است، که برخی کارهای لایب نیتس ناشناخته بماند. او همچنین به میزان کم تری آثار کانت و هوسرل را مطالعه کرد. در اوایل دههٔ ۱۹۷۰ (میلادی) نسخه ای از برهان وجودی آنسلم را میان دوستانش توزیع کرد که به برهان وجودی گودل معروف است.
دیدگاه های مذهبی کورت گودل
کورت گودل خدا باور بود و به مسیحیت اعتقاد داشت. دیدگاه های مذهبی او با نظرات دوستش آلبرت اینیشتین تفاوت داشت. او به طور جد به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشت و بیان کرده بود: من به این که زندگی پس از مرگ وجود دارد، مستقل از هر الهیاتی، اعتقاد دارم. اگر که دنیا بر پایه عقلانیت ساخته شده و معنادار است پس حتماً باید چنین چیزی [زندگی پس از مرگ] وجود داشته باشد. او در نامه ای ارسال نشده، در پاسخ به سؤالی، خود را مسیحی تعمید شده معرفی می کند و می نویسد: من به خدایی دارای شخصیت باور دارم، نه خدایی که بدون شخصیت است و ناآگاهانه عمل می کند، و در نتیجه فلسفهٔ لایبنیتس را بر اسپینوزا ترجیح می دهم. درباره دین او به طور عام می گوید: بسیاری از دین های امروزی، مشکل دارند و شاید غیرالهی باشند، اما ماهیت دین به خودی خود درست است. همسر پروفسور گودل (خانم آدِل)، در مورد او می گوید: «کورت هرچند به کلیسا نمی رفت، اما به دین مسیحیت باور داشت، و هر یکشنبه صبح، در تختخواب خود انجیل می خواند.»
سال های پایانی کورت گودل
در اواخر زندگیش، گودل دچار بی ثباتی روانی و به خصوص ترس شدید و بیمارگونه ای شد از این که به او سم خورانده شود. به همین دلیل تنها از غذاهایی که همسرش، آدله، برایش تهیه می کرد می خورد، آن هم به این شرط که خود او اول غذا را امتحان می کرد. در سال ۱۹۷۷ آدله بیمار و شش ماه در بیمارستان بستری شد و بنا بر این دیگر قادر نبود، غذایش را تهیه کند. در این مدت گودل از خوردن دست کشید، تا آن که از گرسنگی تلف شد؛ در حالی که وزنش به ۳۰ کیلوگرم رسیده بود. گواهی فوت او در بیمارستان پرینستون علت مرگش را سوءتغذیه ناشی از اختلال شخصیت ذکر می کند.
بیوگرافی ارنست ماخ فیلسوف و فیزیکدان اتریشی
