به گزارش سایت خبری ساعد نیوز ، واکسن یک درمان پیشگیرانه برای برخی بیماری های خاص است. بیماری های عفونی میکروبی که از شخصی به شخص دیگر سرایت می کنند، هدف درمانی واکسن ها هستند. واکسن حاوی نوع کشته شده و یا ضعیف شده ی میکروب و یا ماده ای مشابه آن است.
بیش تر واکسن ها در کودکی تزریق می شوند و به بدن کمک می کنند تا علیه بیماری یک سد حفاظتی ساخته و فرد را در هنگام قرار گرفتن در معرض بیماری مصون نگه دارد
واکسن آبله مرغان (وریسلا)
واکسن وریسلا در مقابل بیماری آبله مرغان از شما محافظت می کند (بیماری ویروسی رایج و واگیر دار در کودکی). زمانی که شما کودک بودید، واکسن وجود نداشت. اگر یک بچه به آن مبتلا می شد، همه به آن مبتلا می شدند. زمانی که کودکان بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی هستند، واکسن وریسلا به آنان تزریق می شود. در ۴ تا ۶ سالگی میزان تزریق افزایش می یابد.
کودکانی که بزرگ تر از ۶ سال و کوچک تر از ۱۳ سال هستند و آبله مرغان نگرفته اند نیز این واکسن را در دو دوز و حداقل در ۳ ماه جداگانه تزریق می کنند. کودکانی که ۱۳ سال و بیشتر از ۱۳ سال دارند و آبله مرغان نگرفته اند و واکسن نزده اند، به دو دوز واکسن در حداقل یک روز جداگانه نیاز دارند.
واکسن آبله مرغان در تقریبا همه ی کودکانی که واکسینه شدند، از بیماری سختی جلوگیری می کند. تا ۸۵ درصد در جلوگیری از بیماری های خفیف موثر است. کودکانی که واکسن می زنند، معمولا به نوع خفیف آبله مرغان مبتلا می شوند.
واکسن دیفتری، کزاز و سیاه سرفه (DTAP)
یکی دیگر از واکسن های ضروری کودک ، واکسن دیفتری، کزاز و سیاه سرفه است که از کودک شما در مقابل این بیماری ها جلوگیری می کند:
دیفتری: عفونت شدید گلو که می تواند راه هوا را مسدود کند و منجر به مشکلات خطرناک تنفسی می شود.
کزاز (قفل شدن دهان): یک بیماری عصبی که از باکتری های تولید کننده ی توکسین آلوده به زخم می تواند اتفاق بیافتد.
سیاه سرفه: یک بیماری تنفسی با نشانه های سرما خوردگی است که منجر به سرفه شدید می شود. عوارض جدی آن می تواند بر کودکان زیر یک سال اثر بگذارد و خصوصا کودکان زیر ۶ ماه در خطر هستند.
بزرگسالانی که نمی توانند سرفه خود را کنترل کنند ممکن است به سیاه سرفه مبتلا باشند و این را بدون فهمیدن آن که مریض هستند به نوزادان آسیب پذیر منتقل کنند. اگر فکر می کنید که بزرگسالان به ندرت به سیاه سرفه مبتلا شوند، باید دوباره فکر کنید. حتما افرادی بزرگسالی هستند که سیاه سرفه بگیرند.
برنامه ی ایمن سازی
ایمن سازی دیفتری، کزاز و سیاه سرفه در پنج سری و در این سنین تزریق می شود:
- ۲ ماهگی
- ۴ ماهگی
- ۶ ماهگی
- ۱۵ تا ۱۸ ماهگی
- ۴ تا ۶ سالگی
واکسنی که Tdap نام دارد و از ترکیبات واکسن کزاز است (میزان تقویت شده ی آن ) باید در سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی تزریق شود. تشدید کننده های Td (دیفتری و کزار) هر ۱۰ سال توصیه می شوند.
واکسن هپاتیت A
ویروس هپاتیت A، تب، تهوع، استفراغ و زردی ایجاد می کند و می تواند منجر به شیوع همه گیر آن شود. مراکز مراقبت های روزانه مکان عمومی برای شیوع هپاتیت A است.
برنامه واکسینه کردن ویروس هپاتیت A
واکسن هپاتیت A برای کودکان ۱۲ تا ۲۳ ماهه به همراه دو دوز در ۶ تا ۱۸ ماه بعد، توصیه می شود.
واکسن ویروس هپاتیت A برای کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری دارند نیز توصیه می شود.
این شامل افرادی می شود که در مناطقی با میزان بالای هپاتیت A زندگی می کنند، مسافرت می کنند و از این مناطق کودکی را به فرزندی قبول می کنند، افرادی با بیماری های لختگی خون و یا افرادی با بیماری های مزمن کبد. واکسیناسیون هپاتیت A برای هر فردی که بخواهد از این بیماری ایمن سازی پیدا کند، انجام می گیرد.
واکسن هپاتیت A می تواند برای کارکنان مدارس یا مراکز مراقبت از کودک نیز مفید باشد که در مکان هایی با احتمال بالای بیماری برای مراقبت از کودکان حضور دارند.
واکسن هپاتیت B
ویروس هپاتیت B بر کبد اثر می گذارد. کسانی که مبتلا به ویروس هپاتیت B می شوند، در طول زندگی حامل این بیماری هستند و می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت مانند سیروز (بیماری کبد) یا سرطان کبد شوند.
برنامه ی ایمن سازی
معمولا واکسن هپاتیت B در سه مرحله تزریق می شود:
- مدت کوتاهی پس از تولد
- در ۱ تا ۲ ماهگی
- در ۶ تا ۱۸ ماهگی
اگر مادری که کودکی تازه متولد شده دارد و حامل ویروس هپاتیت B در خون خود باشد، کودک او نیز باید ۱۲ ساعت پس از تولد واکسن هپاتیت B را همراه با تزریق گلبول ایمنی هپاتیت B دریافت کند تا به سرعت محافظت در مقابل ویروس انجام گیرد. اگر مادر کودک تازه متولد شده هیچ نشانی از ویروس در خون خود نشان ندهد، سپس کودک می تواند ۲۴ ساعت پس از تولد واکسن هپاتیت B را دریافت کند.
هموفیلوس آنفلوانزا باکتری نوع b
هموفیلوس آنفلوانزا باکتری نوع b ،تا زمانی که واکسن آن موجود نبود، علت اصلی مننژیت (التهاب پرده های محافظی که مغز و نخاع را می پوشانند) در کودکان زیر ۵ سال بود.
برنامه ایمن سازی هموفیلوس آنفلوانزا باکتری نوع b
واکسن هموفیلوس آنفلوانزا باکتری نوع b که یکی دیگر از واکسن های ضروری کودک است در این سنین تزریق می شود:
- ۲ ماهگی
- ۴ ماهگی
- ۶ ماهگی
- دوز بالاتر آن در ۱۲ تا ۱۵ ماهگی
کودکان ۱۵ ماهه یا بزرگ تر از آن که برای اولین بار واکسن را دریافت می کنند، نیاز به یک دوز از آن دارند.
کودکان ۱۲ ماهه تا تقریبا ۵ ساله در صورتی که به علت اسپلینیا (تداخل در عملکرد طحال)، یا به علت ابتلا به ویروس اچ آی وی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی یا پیوند سلول های بنیادی، سیستم ایمنی شان ضعیف شده است، نیاز به دوز اضافی از واکسن دارند.
واکسن پاپیلوما ویروس انسانی (HPV)
پاپیلوما ویروس انسانی، یک بیماری آمیزشی واگیر دار شدید است. می تواند باعث زگیل های تناسلی و تغییرات در گردنه رحم شود که منجر به سرطان رحم می شود. همچنین می تواند منجر به سرطان آلت تناسلی مردانه، مقعد و گلو شود. حتی برخی تحقیقات اشاره کرده اند که می تواند به بیماری های قلبی عروقی در زنان مرتبط باشد.
برنامه ایمن سازی پاپیلوما ویروس انسانی
این واکسن برای دختران و پسران ۱۱ تا ۱۲ ساله و همچنین کودکان بزرگ تری که واکسینه نشدند، توصیه می شود. در صورت نیاز، کودکان می توانند در ۹ سالگی واکسینه شوند.
این واکسن در چند سری تزریق می شود:
- واکسن پاپیلوما ویروس انسانی در کودکان ۹ تا ۱۴ ساله در دو مرحله و در دوره های ۶ تا ۱۲ ماهه تزریق می شود.
- برای نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۶ ساله، در سه مرحله و در دوره های ۶ ماهه تزریق می شود.
واکسن آنفولانزا
آنفولانزا یک عفونت ویروسی واگیر دار در دستگاه تنفسی است که باعث می شود احساس کنید یک کامیون از روی شما رد شده است.
چه زمانی باید واکسن آنفولانزا را تزریق کرد؟
فصل آنفولانزا از ماه مهر تا ماه خرداد است. بنابراین زود تر از این ماه ها واکسن آنفلوانزا را تهیه و دریافت کنید. این شانس را به بدن تان می دهد تا در مقابل آنفولانزا ایمن سازی کند. تزریق واکسن آنفولانزا دیر تر از این فصول بهتر از آن است که اصلا این واکسن را تزریق نکنید.
چه کسانی باید واکسن آنفولانزا را تزریق کنند؟
مراکز کنترل و جلوگیری از بیماری ها، واکسن آنفولانزا را برای کودک ۶ ماهه و بزرگ تر از آن توصیه می کند. به خصوص کسانی که در میان افرادی با احتمال بالای بیماری حضور دارند ضروری است که واکسینه شوند تا از مشکلات سلامتی که منجر به آنفولانزا می شود جلوگیری کنند.
واکسن سرخک، سرخجه و اوریون (MMR)
یکی دیگر از واکسن های ضروری ، واکسن ام ام آر (سرخک، سرخجه و اوریون) است که از کودک شما در مقابل سرخک، سرخجه و اوریون محافظت می کند.
برنامه ایمن سازی
واکسن سرخک، سرخجه و اوریون در دو دوز تزریق می شود:
- در ۱۲ تا ۱۵ ماهگی
- در ۴ تا ۶ سالگی
اگر کودکان در مناطقی زندگی می کنند که احتمال بیماری زیاد است، باید دوز اول را در ۱۲ ماهگی و دومی را حداقل ۴ هفته بعد تر تزریق کنند.
در طی شیوع اوریون، کودکان بزرگ تر از یک سالی که در تماس نزدیک با افراد آلوده هستند، مهم نیست که قبلا چه دوزی را تزریق کرده اند، باید دوز دیگری را دریافت کنند.
واکسن مننژیت
واکسن های مننژیت در مقابل بیماری های مننژیت محافظت می کنند که عفونتی جدی هستند و منجر به مننژیت باکتریایی و عفونت های جدی دیگر می شود. نمی توان میزان جدی بودن این بیماری را نشان داد. دانش آموزی بوده که جمعه با بیماری به خانه رفت و یکشنبه شب از مننژیت فوت کرد.
دو نوع واکسن مننژیت در حال حاضر به کودکان تزریق می شود:
- واکسن مننژیت پیوسته که در مقابل ۴ نوع باکتری مننژیت محافظت می کند (که نوع A، C،W و Y نامیده می شوند). برای همه ی کودکان توصیه می شوند.
- واکسن مننژیت B در مقابل پنج نوع از باکتری های مننژیت محافظت می کند. (نوع B نامیده می شود). کاملا جدید است و هنوز به عنوان یک واکسن معمول برای افراد سالم توصیه نمی شود، اما ممکن است برای برخی از کودکان و جوانان (سنین ۱۶ تا ۲۳) که در خطر بالای بیماری قرار دارند، تزریق شود.
برنامه ی ایمن سازی
واکسیناسیون با واکسن مننژیت پیوسته زمانی توصیه می شود که:
- کودک ۱۱ یا ۱۲ ساله است و میزان بیشتر آن در ۱۶ سالگی توصیه می شود.
- برای نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله که قبلا واکسینه نشده اند توصیه می شود.
کودکانی که اولین دوز واکسن خود را در سنین ۱۳ تا ۱۵ سالگی دریافت می کنند، باید بین سنین ۱۶ تا ۱۸ سالگی نیز دوز بالاتر آن را دریافت کنند. نوجوانانی که اولین دوز واکسن خود را در ۱۶ سالگی دریافت کرده اند دیگر نیازی به میزان بیشتر آن ندارند.
واکسن پنوموکوک (PCV, PPSV)
واکسن پنوموکوک پیوسته (PCV13) و واکسن پنوموکوک پلی ساکاریدی (PPSV23) از عفونت های پنوموکوکی ناشی از باکتری ها محافظت می کند.
این باکتری از طریق تماس فرد به فرد شیوع می یابد و می تواند سبب عفونت های جدی مانند پنومونی، عفونت های خون و مننژیت باکتریایی شود.
واکسن پنوموکوک پلی ساکاریدی در مقابل ۱۳ نوع باکتری پنوموکوکی (که سبب رایج ترین عفونت های پنوموکوکی در کودکان می شوند) محافظت می کند. این واکسن ها نه تنها از کودکانی که واکسینه شدند در مقابل عفونت ها محافظت می کند، بلکه از شیوع این باکتری ها در افراد دیگر جلوگیری می کند.
برنامه ایمن سازی واکسن پنوموکوک پیوسته و پنوموکوک پلی ساکاریدی
ایمن سازی های واکسن پنوموکوک پیوسته در تمام نوزادان در چهار سری تزریق انجام می شود:
- اولین بار در ۲ ماهگی
- بعد در ۴ ماهگی، ۶ ماهگی و بین ۱۲ تا ۲۵ ماهگی
واکسن فلج اطفال (پولیو) (IPV)
پولیو عفونت ویروسی است که می تواند موجب فلج دائمی شود که واکسن آن برای کودک تان بسیار ضروری است.
برنامه ی ایمن سازی واکسن فلج اطفال
واکسن پلی ویروسی غیرفعال (IPV) معمولا در ۲ ماهگی، ۴ ماهگی، ۶ تا ۱۸ ماهگی و ۴ تا ۶ سالگی انجام می شود.
اگر چه واکسن پلی ویروسی دهانی(خوراکی است) (OPV) هنوز در بسیاری از نقاط جهان استفاده می شود اما از سال ۲۰۰۰ در ایالات متحده استفاده نشده است. با استفاده از واکسن غیر فعال فلج اطفال، خطر فلج شدن پس از دریافت واکسن زنده فلج اطفال دهانی، از بین می رود. بهتر است ایمن بمانید تا اینکه پشیمان شوید.
چرا واکسن پلی ویروسی غیر فعال توصیه می شود نه واکسن پلی ویروسی دهانی ؟
واکسن پلی ویروسی غیر فعال توصیه می شود زیرا در مقابل فلج اطفال که منجر به فلج و مرگ می شود، محافظت می کند.
واکسن روتاویروس
روتاویروس یک ویروس رایج است که سبب استفراغ و اسهال، به خصوص در نوزادان و کودکان می شود. مراکز مراقبت از کودکان به دلیل نزدیک بودن زیاد کودکان کوچک به هم، مکانی شایع برای بروز بیماری هستند.
برنامه ی ایمن سازی روتاویروس
واکسن که مایعی است که از طریق دهان داده می شود، بسته به نام تجاری واکسن، در ۲ تا ۴ ماهگی و دوباره در ۶ ماهگی توصیه می شود.
چرا واکسن روتاویروس توصیه می شود؟
روتاویروس می تواند سبب اسهال شدید شود که منجر به کم آبی بدن و در برخی از کودکان باعث بستری شدن و حتی مرگ شود. واکسیناسیون علیه روتاویروس، علاوه بر حفاظت از کودک در مقابل ویروس می تواند به توقف گسترش ویروس در اجتماع و جلوگیری از احتمال شیوع آن کمک کند.
برخی از والدین ممکن است نسبت به واکسینه شدن کودک شان مردد باشند زیرا می ترسند که کودکان واکنش های شدیدی نشان دهند یا مبتلا به بسیاری از بیماری هایی شوند که واکسن های ضروری باید از آن ها جلوگیری کنند.
اگر چه برخی از کودکان کمی تب می کنند و واکنش های خفیفی به واکسیناسیون نشان می دهند، اما بعید است که با بیماری های جدی ای مقابله کنند. در نهایت، خطرات ناشی از واکسیناسیون نسبت به خطرات بیماری هایی که می توان از آن جلوگیری کرد، کم تر است.
