به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از پارس نیوز، شبکه های مجازی تبدیل به مقر فرماندهی شده اند؛ آنها حرف می زنند، خط می دهند، تبلیغ می کنند، پیشنهاد می دهند، محروم می کنند، تنبیه می کنند و دستور می دهند! لشکری دارند که گوش به فرمان شان است، آدم هایی که منتظر دستورات اند. از کجا چه بخرند، چه فعالیتی کنند، به کجا کمک مالی کنند، چه لوازم آرایشی و از کدام برند بخرند، بچه های شان را چطور تربیت کنند؟ رستوران و کافه کجا بروند؟ چه کنند؟ چطور زندگی کنند؟ چطور ازدواج کنند و….
شبکه های اجتماعی در ایران پر است از بلاگرهای معروف که خط زندگی مردم را تعیین و هدایت شان می کنند و در آخر از آنها می خواهند در مسیر اهداف شان حرکت کنند.
بخشی از این فعالیت های مجازی، حرکت در مسیر فعالیت های انسان دوستانه، خیرخواهانه، کمک به بیماران و فعالیت های محیط زیستی است و به نظر می آید برای افزایش آگاهی و اطلاعات مردم و رشد شخصیت اجتماعی و فرهنگی شان انجام می شود اما بخشی دیگر مربوط است به فعالیت هایی به عنوان مدیران یکی از کانال ها یا صفحه های مجازی که دنبال کننده هایشان را جهت دار به سمت فعالیت های سودجویانه سوق می دهند و در این زمان است که ماجرای دیگری پیش می آید.
مستر تیستر با ۱۲۷ هزار دنبال کننده یکی از همین فرماندهان مجازی است که تعداد دنبال کننده هایش به او قدرت مجازی داده است.
ماجرا از انتشار عکس های یادگاری اش با یک شتر زنده و بعد با سر بریده شده آن شتر شروع شد که ظاهرا تبدیل به یک وعده غذایی شده بود. بعد از آن یک کاریکاتوریست گیاهخوار که صفحه اینستاگرامی اش پر از طرح هایی در حمایت از حقوق حیوانات است، کاریکاتور مستر را کشید: سر بریده مستر روی بشقاب و بشقاب در دست شتر.
این آغاز ماجرایی خشن بود. با انتشار این کاریکاتور، مستر تیستر معترض شد به کاریکاتوریست که از قضا زن هم بود، پیام شخصی داد و کار به فحاشی، استفاده از الفاظ رکیک و توهین و تهدید رسید.
یک روز بعد درگیری فراتر از اینها رفت و از برخورد با آن کاریکاتوریست به فعالان محیط زیست و حیوانات و در نهایت فعالان حوزه زنان کشیده شد. آنها حالا به این معترض اند که چرا مستر در برخورد با زن کاریکاتوریست از توهین های جنسیتی استفاده کرده و شنیده های مجازی نشان می دهد، عده ای در حال تنظیم شکایت از او هستند.
مستر تیستر حالا معترضان را با ۷۰۰ هزار دنبال کننده اش تهدید می کند، کسانی که او به آنها اگر دستور دهد، سراغ شان می آیند و صفحه شان را به اصطلاح «ریپورت» می کنند.
تعدادی از دنبال کننده های او هم در چند روز گذشته، به دستورش سر تعظیم فرود آورده اند.
حالا آنها که به جامعه شناسی علاقه مندند و به فضای مجازی، وقت حرف زدن درباره آن چه این روزها در شبکه های اجتماعی در ایران می گذرد، می گویند وقت بررسی جدی رفتار ایرانی ها در فضای مجازی به طور جدی از راه رسیده است.
کسانی مانند «احمد بخارایی» جامعه شناس از مریدان و مرادان مجازی می گویند و نیروی دافعه در دنیای واقعی و جاذبه ویرانگر در دنیای مجازی.
روانشناسانی مانند «امیرحسین جلالی» دنباله روی بی چون و چرای مجازی را نوعی اختلال اجتماعی – فرهنگی می دانند که به دنبال گشتن برای هویتی تازه در بین ایرانی ها ایجاد شده است و بعضی فعالان حقوق حیوانات مثل «سپهر سلیمی» در واکنش به ماجرای اخیر «مستر تیستر» می گویند غذایی که می خوریم صرفا یک انتخاب شخصی نیست و نمی توان تبلیغ برای غذا توسط بلاگرها را تنها یک تبلیغ تجاری برای سلیقه و طعمی خاص دانست.
به اعتقاد تعدادی از فعالان محیط زیست و حقوق حیوانات، اثرگذاری کسانی که برای غذا یا محصولات غذایی خاصی تبلیغ می کنند و در این حوزه به تولید محتوا می پردازند فقط یک انتخاب و کنش فردی نیست.
