به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از گسترش نیوز، این ماه، ایستگاه میدان ولیعصر را برای مصیب سی و خورده ای ساله در نظر گرفته اند. مسئولیت ورودی سمت راست این ایستگاه، از ساعت ۲ تا ۱۰ شب با اوست. اگر برای خوش برخوردترین گیت بان بی آرتی های تهران، جایزه ای در نظر گرفته می شد احتمالاً یکی از کاندیداهای جدی دریافت آن بود. از همه مسافرانی که کارت می زنند تشکر می کند. می گوید کارت را درست انجام بدهی، مشکلی پیش نمی آید. لابه لای حرف هایش چند بار این جمله را تکرار می کند. خوشحال می شوم وقتی می گوید: خود من چند بار تشویقی گرفته ام. آن طور که مصیب می گوید اگر جمعه ها هم کار کنند حدود ۲ میلیون حقوق خواهند داشت؛ هر جمعه ۸۰ هزار تومان. مرخصی چطور؟ می گوید معمولاً با مرخصی ها موافقت می شود. سه سال است که اینجا کار می کند. راضی است و خدا را شکر می کند. می پرسم کار دیگری باشد این کار را رها می کنی؟ نمی دانم، فعلاً که اوضاع بازار کار اصلاً خوب نیست.
مهم ترین خط قرمز گیت بان ها، نگرفتن پول نقد از مسافران است. در آن نیم ساعتی که در این ایستگاه بودم همه مسافران کارت زدند. یک خانم و آقای مسن خواستند پول نقد بدهند اما به درخواست گیت بان، دیگران برایشان کارت زدند. می گوید «اگر مسافری کارت نزند و بازرس متوجه این اتفاق بشود ۱۵۰ هزار تومن جریمه می شویم. قرار نیست با مردم درگیر شویم ولی باید سعی خود را بکنیم و مودبانه از مردم بخواهیم هزینه سفر خود را پرداخت کنند».
دو ایستگاه بالاتر با یکی دیگر از ماموران کنترل بلیت هم صحبت می شوم. او هم نمونه بارز ادب و خوش رفتاری است. ایستگاه های اطراف میدان ولیعصر جز شلوغ ترین و مهم ترین ایستگاه های بی آرتی به حساب می آیند. معمولاً نیروهای باتجربه و امتحان پس داده را به این ایستگاه ها می فرستند. محمد که یک سال است به این کار اشتغال دارد می گوید: دو سه روز اول، آزمایشی است بعدازآن بیمه می کنند. حقوق ّها به صورت منظم و بدون تاخیر داده می شود.
مرخصی بدون حقوق یکی از انتقاداتی است که در ارتباط با عملکرد شرکت های پیمانکار ایستگاه های بی آرتی مطرح می شود اما محمد می گوید چند وقتی است که مرخصی ها، باحقوق شده.
مدرک دیپلم به بالا و داشتن کارت پایان خدمت تنها مدارک لازم برای اشتغال در این شغل هستند. دو پسر جوان کارت نکشیده، قصد سوار شدن دارند. محمد مودبانه آنها را صدا می کند و می خواهد که کارت بکشند اما پسران، بی توجه به مامور کنترل گیت سوار می شوند. در این ساعت از روز تعداد مسافران بسیار زیاد است و او باید بلیت بقیه را چک کند. بیشتر مردم کارت می کشند اما موارد این طوری هم پیدا می شود. می گوید. ما موظف هستیم مودبانه از مردم بخواهیم کارت بکشند.
برایم سوال است که چرا هیچ یک از ماموران، خانم نیستند؟ من تابه حال مامور خانم ندیده ام اما محمد می گوید که جدیداً خانم ها هم می توانند وارد این حرفه شوند. می گوید معمولا همیشه نیرو جذب می کنند. کسی که به اطلاعات بیشتر نیاز دارد یا می خواهد مامور کنترل گیت شود می تواند به کیوسک های فروش بلیت کنار ایستگاه ها مراجعه و فرم پر کند.
محل کار ماموران کنترل بلیت به صورت ماهانه عوض می شود تا آنطور که به ما گفته شد ماموران با مسافران صمیمی نشوند. البته خط و محدوده عوض نمی شود تا افراد به محل زندگی خود نزدیک باشند.
محمد و مصیب در مجموع راضی به نظر می رسند اما در حرف های خود از موضوعی سخن می گویند که چندان خوشایند به نظر می رسد: قراردادهای یک ماهه اند؛ حتی آنهایی که چند سال سابقه کار دارند. مامور کنترل گیت، شغلی است که امنیت شغلی ندارد. به نظر می رسد که هیچ کدامشان با این موضوع مشکلی ندارند اما به هرحال قرارداد سی روز یعنی ناامنی شغلی. درست است که بسیاری از افراد، این شغل را برای کوتاه مدت می خواهند ولی با هر متر و معیاری که حساب کنیم یک ماه، زمان بسیاری کمی است.
