به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شریان نیوز، مفهوم این حرف آن است که دقیقا مدار صدا و سیما از جایی که مردم به آن اقبال می کنند جدا می شود. در حوزه های اجتماعی این فاصله را که معمولا با عکس العمل های تظاهرات نمود پیدا می کند، می شود از راه سرکوب های امنیتی به آن به مقابله برخاست که نمونه های زیادی از آن را در ایران و در سال های اخیر دیده ایم. اما در رسانه، مساله متفاوت است. رسانه رسمی برای این است که بتواند مخاطب داشته باشد. اگر مخاطب نداشته باشد اصلا دیگر رسانه نیست. در رسانه های حاکمیتی مثل صدا و سیما علاوه بر مخاطب باید تلاش شود که اعتمادآفرین هم باشد تا بتواند پل میان جامعه و حکومت تلقی گردد. اگر دو کاربرد دیده شدن و مورد اعتماد بودن از رسانه رسمی حذف گردد اصلا دیگر کار کردی ندارد. آن هم در دورانی که رقابت سایر رسانه ها آن قدر سنگین است که همه رسانه های رسمی در همه کشورها تسلیم آن شده اند.
اما بی مسوولیت ترین رسانه نسبت به حکومت، روشی است که صدا و سیما در برابر مردم گرفته است و در سخنان رییس شبکه سه بروز پیدا کرده است. مدیر فرهنگی حتی برای حفاظت از امنیت ملی باید گزینه ها و راه حل هایش با مدیر امنیتی و اطلاعاتی و نظامی فرق کند. امنیت ملی در صدا و سیما با جلب مخاطب و جلب اعتماد آنها به وجود می آید. یعنی برای حتی منافع امنیتی هم صدا و سیما باید ده ها عادل فردوسی پور بیافریند و از ده ها اصل خود بگذرد تا بتواند مخاطب و اعتماد را جلب کند. اما متاسفانه در گفتار رییس شبکه سه و سیاستگذاری های صدا و سیما مدار براساس جلب مخاطب و جلب اعتماد نمی چرخد. در مسائل اجتماعی وقتی مدار مردم و حکومت با یکدیگر تفاوت پیدا کند و هرگونه شورش و اعتراضی به وجود آید با سرکوب های خشن می تواند ولو موقتا آرام بگیرد. اما وقتی همان روش در صدا و سیما اعمال می شود و کسی که مخاطب و اعتماد جلب می کند -مثل برنامه نود عادل فردوسی پور- خارج از مدار می شود، یعنی اینکه مدیر امنیتی نمی تواند امنیت رسانه ای حکومت را هم تامین کند. محبوبیت عادل فردوسی پور برای این بود که مردم گمان می کردند از مدار خارج است. صدا و سیما در مدارش تجدیدنظر کند اگر حتی می خواهد حافظ امنیت و نه فرهنگ کشور باشد.
عادل فردوسی پور از یک برنامه دیگر هم حذف شد
