معرفی فیلم دونده زمین

خلاصه داستان فیلم دونده زمین

یک دونده و بازیگر ژاپنی به نام هازاما کامپه تصمیم می گیرد از ژاپن شروع کند دور دنیا را دویدن. وی به وسیله یک قایق بادبانی و از طریق دریا خود را به آمریکا می رساند و پس از دویدن در آمریکا به اروپا می رسد و از طریق ترکیه قصد ورود به ایران را دارد که در ترکیه می فهمد مبتلا به بیماری سرطان شده است. او بعد از یک ماه از بیمارستان ترخیص می شود و راهش را به سمت ایران ادامه می دهد. وقتی وارد ایران می شود اتفاقاتی می افتد که روی خودش و بیماری اش تأثیر می گذارد.

نکاتی درباره فیلم دونده زمین

در ابتدای جلسه و بعد از نمایش فیلم کثیریان برای شروع بحث پیرامون فیلم توضیح داد: «ویژگی اصلی «دونده زمین» پیوند زدن دو ساحت مختلف مستند و فضای انتزاعی است که عملا هیچ قرابتی با هم ندارند. در واقع مخاطب یک فضای کاملا خیالی را در روستایی می بیند که چیزی در آن برایش آشنا نیست و همه اهالی آن از خمودگی رنج می برند و از طرفی دیگر در ابتدای فیلم یک دونده ژاپنی را می بینیم که دور دنیا را می دود. درحقیقت فیلم میان ساکن بودن و تحرک مطلق قرار دارد که در کمتر فیلمی اتفاق می افتد و فیلم ساز هم در ابتدای فیلم به روی انتزاعی بودن فضا تاکید دارد. البته فیلم هایی از این دست چون «کوری» ساراماگو وجود دارد که با منطق خود قضاوت می شود و هیچ عامل بیرونی ندارد. در این گونه فیلم ها قراردادی میان فیلم ساز و مخاطب وجود دارد و در دونده زمین هم، چون قصه در خواب خانم معلم می گذرد این انتزاعی بودن فضا تایید می شود.»
همچنین کثیریان به نزدیکی فضای جامعه با فضای فیلم اشاره کرد: «در «دونده زمین» نقد شرایط موجود به جامعه را می بینیم و آنقدر مضمون در آن پررنگ است لاجرم مجبوریم به آن نمادین نگاه کنیم. فیلم نشانه های آشکاری می دهد که به شرایط موجود جامعه ما اشاره می کند و در آن آدم ها هرکدام نماینده یک جریان در جامعه ما هستند. البته روستا نماینده کل کشور نیست چون آقای کامپه در طول مسیر خود با کسانی آشنا می شود که مانند آدم های روستا نیستند. به نظر من آقای تبریزی در «دونده زمین» با همه عصبانیتی که در فیلم آشکار است، به درستی مردم را نقد می کند اما فکر می کنم نقدش کمی شبیه به توهین است و تیغ تیز حمله به سمت مردم تند است، گویی که مردم در به وجود آوردن این شرایط مقصر هستند و عوامل دیگر تاثیری نداشته است.»کمال تبریزی در ادامه این یحث در پاسخ به کثیریان توضیح داد: «با توجه به این نکته که همه قصه در خواب خانم معلم می گذرد، قصد ما نشان دادن یک برهه تاریخی بود و توهین به مردم در کار نبوده است. از این جنس نقادی در فیلم ها که کسی از خارج در مقابل مردم قرار می گیرد، در سینما دنیا هم وجود دارد و معنی آن هیچ وقت توهین نیست. فیلم سازان گاهی باید مانند مورخان عمل کنند و بخشی از تاریخ را به تصویر بکشند. در حین ساخت فیلم تصورم این بود که شاید کسی در ایران موفق به تماشا فیلم نشود، اما اگر می خواستم در دفترچه خاطراتم هم فضایی از دوران هشت ساله بنویسم، باز هم همین نکاتی که در فیلم وجود داشت را ذکر می کردم و شاید نتوان نام حسم را عصبانیت گذاشت. در «دونده زمین» خواستیم برآیند یک دست انداز را نشان دهیم تا دیگر در نسل آینده شاهدش نباشیم و به یک بینش و آگاهی برسیم.»علیرضا شجاع نوری که پیش از این در مراسم آیین دیدار فیلم «دونده زمین» تاکید کرده بود:«فیلم را که ببینید متوجه خواهید شد که عقل سلیم سراغ همچون سوژه ای نمی رود.» درباره نحوه ساخت و همکاری با ژاپنی ها توضیح داد: «آقای کامپه ستاره تلویزیون ژاپن است و یک برنامه صبح بخیر ژاپن دارد که بسیار هم معروف است. او در زندگی واقعی خود نذر کرده بود زمانی که ۶۰ ساله شد دور دنیا را بدود. زمانی که قصد کرد دور دنیا را بدود شبکه ژاپن تقاضا کرد که برنامه صبحگاهی او قطع نشود به همین دلیل یک اسپانسر در سفرهایش با او همراه شد و امکانات سفر را برایش فراهم کرد. با آقای تبریزی صحبت کردم و با توجه به تجربه فیلم «فرش باد» که با هم داشتیم، تصمیم گرفتیم این فیلم را بسازیم. در جریان ساخته شدن فیلم ما و ژاپنی ها بسیار از این اتفاق خوشحال بودیم اما ژاپنی ها یک سری شرط داشتند مانند این که آقای کامپه به هیچ عنوان نباید به عقب برگردد و در مدت زمان بیشتر از دو روز نباید در یک نقطه جغرافیایی بماند. البته آقای کامپه در مدت زمانی کوتاه برای معالجه خود در ترکیه بستری شدند که در آن زمان صبح بخیر ژاپن هم قطع شده بود.»نکته دیگری که در این نشست مطرح شد پیرامون تاثیر اشعار حافظ بر شخصیت کامپه بود، تبریزی دراین رابطه عنوان کرد:««خانم معلم حافظ را وسیله ای برای امید کامپه قرار می دهد و به او می گوید ما در نقطه هایی از فرهنگ و زندگی خود وقتی دچار تردید می شویم، از شخصیتی چون حافظ کمک می گیریم. در فیلم این حرکت به نوعی انتقال این فرهنگ است و گاهی در یک نقطه بحرانی حافظ به کمک ما ایرانیان می آید. ممکن است ما هم در کشورهای دیگر با خواندن کتاب ارزشمندی که مربوط به یک ملیت است، حس و حال مان دگرگون شود. وقتی یک نفر در کشوری دیگر و با ملیتی متفاوت، درون خود به یک مکاشفه می رسد این من هستم که از حس او انرژی می گیرم و روی من اثر می گذارد. در حقیقت آن چیزی که مهم است، منزلگاه وجودی انسان است. مکانی که به آن وارد می شویم لزوما مهم نیست که زبانش را هم بدانیم و ارتباط قوی از طریق دیگری برقرار می شود.»سحر دولتشاهی که در فیلم «دونده زمین» نقش معلم را ایفا می کند، صحبت های تبریزی را این گونه کامل کرد: «کلیدی که می تواند سبب نشاط و تحرک روستا شود، شخصیت خود کامپه است. کامپه قبل از این که یک دونده باشد یک کمدین بوده است و این خنده و نشاطی که در فیلم و روستا حاکم می شود، قبل از شنیدن غزل حافظ است. در حقیقت کامپه موفق می شود کسانی را از رخوت نجات دهد که هم زبان او نیستند. نکته ای که چند وقت است ذهن مرا مشغول کرده این است که ما ملتی هستیم که مدام نکات مختلف به ما بر می خورد و این رفتار از غروری می آید که باعث می شود هیچ پیشرفتی در وجود و شخصیت مان حاصل نشود.»حبیب رضایی که در این فیلم مسئولیت انتخاب بازیگران را برعهده داشته است هم با تاکید بر این نکته که مخاطب باید برداشت خود را از یک اثر داشته باشد، توضیح داد:« قصد ندارم در جایگاه نقد و یا اظهارنظر قرار بگیرم چون در هر اثر و مقوله ای مخاطب باید برداشت خود را داشته باشد و تاثیر و تاثر قابل شمارش و انگشت گذاری نیست. یک وقت هایی پیشگویی در یک خواب، ممکن است در واقعیت روی دهد وقتی ما چنین کدی را در فیلم قرار می دهیم، همه تاثیر و تاثرها را هم به لحاظ اتمسفر و هم به لحاظ کلامی به گونه دیگری مطرح می کنیم. همه فیلم ها ملزم به نداشتن زمان نیستند و به نظرم لازم است برخی فیلم ها روایت گر یک مقطعی باشند تا ثبت شوند، آن هم در زمانه حال که اتفاق ها پشت سر هم می افتند. من هم معتقد هستم که این نقد به ورطه توهین نمی رسد و در حد یک هشدار است. این هشدار اگر گاهی به کسی بر بخورد هم به نظر من اشکالی ندارد.»«دونده زمین» فیلمی محصول سال ۱۳۸۹ با بازی سحر دولتشاهی، هازاما کامپه، ناهید مسلمی، خسرو احمدی و… است که از اردیبهشت ماه در گروه هنروتجربه اکران شد و نمایش آن هم چنان ادامه دارد. این فیلم درباره یک ستاره تلویزیونی مشهور ژاپنی است که نذر کرده در سن ۶۰ سالگی دور دنیا را بدود. او پس از یک سال و اندی آمریکا و اروپا را دویده و در کشور ترکیه متوجه می شود که به سرطان لنفاوی مبتلا است. او با اراده استوار به راه خود را ادامه می دهد، فیلم شرح ماجرای حضور او در ایران و تاثیر آن است.

کارگردان فیلم دونده زمین

کمال تبریزی کارگردان ایرانی متولد ۵ مهر ۱۳۳۸ در تهران است که فعالیت خود را از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. تبریزی فارغ التحصیل رشتهٔ سینما و تلویزیون از دانشگاه هنر است. او تا به حال در رشته های تدوین، تهیه و تولید، صحنه و لباس، فیلم برداری، فیلمنامه و کارگردانی فعالیت کرده است. وی کارگردانی و نویسندگی فیلم های مهرمادری، گاهی به آسمان نگاه کن، مارمولک و ما همه با هم هستیم را برعهده داشته است.

بازیگران فیلم دونده زمین

• ژانر :خانوادگی،درام
• زبان : فارسی​​​​​​
• امتیاز IMDb: امتیاز 5.2 از 10
  معرفی فیلم ملاقات با طوطی