معرفی فیلم لیلی با من است

خلاصه داستان فیلم لیلی با من است

صادق مشکینی (پرویز پرستویی)، فیلمبردار تلویزیون، که بسیار از جنگ و خط مقدم جنگ می ترسد، برای اینکه بتواند از صندوق تلویزیون وام بگیرد تا خانهٔ نیمه ساخته اش را تکمیل کند، باید برای فیلمبرداریِ فیلمی مستند از اسرای عراقی به منطقهٔ جنگی برود. صادق شبانه وصیتی تنظیم می کند و فردا صبح به همراه آقای کمالی (محمود عزیزی) عازم منطقه می شود ؛ صادق برای اینکه پایش به جبهه و منطقهٔ جنگی و بخصوص خط مقدم نرسد، حوادث عجیب و غریبی رقم می زند…

نکاتی درباره فیلم لیلی با من است

«لیلی با من است» با گذشت بیش از بیست سال از ساخت آن همچنان کار می کند. فیلمی که در طی این سال ها با نمایش های متعددش در سینما و تلویزیون به بخشی از خاطره ی جمعی ایرانیان بدل گشته، هنوز تازه است و هنوز ما را به خود جذب می کند. اثری که نه تنها در زمان خود پیشرو تلقی می شد، که همین حالا نیز یکی از بهترین ها در تلفیق سینمای دفاع مقدس و کمدی است.باید پذیرفت که در میان خیل عظیم آثار تولید شده در ذیل سینمای دفاع مقدس، همچنان نمی توان بر آن ها برچسب «ژانر» زد. چرا که بخش زیادی از این آثار بیش از آن که بر بیان سینمایی تکیه کنند، بر محتوا تیکه دارند.محتوازدگی و تئوریزه نکردن مولفه های اصولی برای این سینما توسط صاحب نظران، سبب شده تا عمده ی فیلم های دفاع مقدسی پس از چندی فراموش شوند، و به تبع آن در یک مقیاس کلان و با این حجم از تولید، «ژانر»ی شکل نگیرد. هر چند فیلم های دفاع مقدسی یک ژانر به حساب نمی آیند و غالب آن ها به دلایلی کاملا واضح به سرعت فراموش می شوند، اما در این میان هستند آثاری که توسط نیروی غریزی هنرمندان خلق گشته و در تاریخ سینمای ما ماندگار شده اند. فیلم تبریزی چنین اثری است.راز ماندگاری «لیلی با من است» اما نه در آن چه سینمای دفاع مقدس می نامیم که در کمدی فوق العاده ی آن است. یک کمدی موقعیت که داستانش را به بحبوحه ی دوران جنگ می برد و با خلق موقعیت های ناخواسته برای کاراکتر اصلی اش از تماشاگر خنده می گیرد. مثلث طلایی این کمدی، موقعیت های ناخواسته، بازی پرستویی و دیالوگ های دوپهلوی نوشته شده برای فیلم است.دیالوگ های زیرکانه ی تبریزی و مقصودی در بدفهمی کاراکترهای فیلم از یکدیگر و خلق موقعیت های کمیک به شدت موثر و موفق عمل کرده است. بازی چشمگیر پرویز پرستویی و تقابل او با محمود عزیزی نیز ضلع دیگر این مثلث را تکمیل می کند. در ادامه سعی دارم تا با برشماری مهم ترین نقاط قوت فیلم، مانایی آن را ملموس تر و قابل درک تر کنم.شروع فیلم بی نظیر است. تبریزی مقدمه ی فیلمش را کش نمی دهد و بیش از نیاز حرف نمی زند. او مخاطب را در همان نماهای ابتدایی با مشکل قهرمان و سوال اصلی فیلمش روبه رو می کند. صادق مشکینی پشت فرمان، آشفته و نگران از وضعیت ناخواسته ای که در آن گرفتار شده، اتفاقاتی را که باعث گشته تا او در این موقعیت قرار گیرد، مرور می کند. مرور حوادث پیشین توسط مشکینی، رویکرد هوشمندانه ی تبریزی در روایت فیلمنامه است. فیلمساز با اتخاذ این روش نه تنها یک شروع جذاب برای فیلمش ساخته، که علاوه بر آن مهم ترین اجزای فیلمنامه اش را به بهترین شکل ارائه می دهد.تبریزی با نریشنی که برای مشکینی در نظر گرفته، به طور مداوم به رویدادهای گذشته فلاش بک می زند و یک روایت موازی را شکل می دهد. روایتی که بخشی از آن مبتنی بر حوادث حال، و بخش دیگر آن یادآوری ماجراهای گذشته است. نقطه ی قوت این شروع در آن جا است که فیلمساز بدون بریز و بپاش و کش دادن، کاراکترهای فیلمش به سرعت معرفی می کند؛ به سرعت مساله اش را طرح می کند؛ و به سرعت موقعیت طنزی که مشکینی در آن قرار گرفته است را برای مخاطب شرح می دهد. این شروع فوق العاده پیوندی محکم با کل ساختار فیلم دارد، چرا که در سراسر آن با درونیات قهرمان طرف هستیم.یکی دیگر از نکات برجسته ی «لیلی با من است» پروسه ی تحول شخصیت اصلی فیلم است. اهمیت این موضوع تا بدان جا است که اگر تبریزی کاری غیر از این می کرد، با بدل کردن فیلمش به یک اثر شعاری، امروز دیگر نام و نشانی از آن نبود. سکانسی که در انتهای فیلم مشکینی را آرپی جی به دست جلوی تانک های عراقی قرار می دهد را به خاطر آورید. اگر فیلمساز دیگری بود، قطعا در این جا با متحول کردن مشکینی و افزودن شور شهادت به وی، او را یک تنه به میان تانک ها می فرستاد و در نهایت هم شهیدش می کرد.اما تبریزی با زیرکی تمام چنین کاری نمی کند. در این سکانس، کاراکتر مشکینی همچنان یک انسان ترسو است. او در این جا هیچ تفاوتی با ابتدای فیلم ندارد. او از سر ناچاری و حفظ جانش آرپی جی به دست می گیرد، نه از سر عشق به شهادت و جانفشانی. اگر فیلمساز غیر این عمل می کرد، از یکسو فیلمش شدیدا شعاری می شد چرا که تماما با منطق روایی فیلم در تعارض بود، و از سوی دیگر کمدی فیلمش را زیر سوال می برد.اساسا کمدی ژانری است با یک پایان خوش، نه پایانی با سوز و گداز. تبریزی بدین ترتیب با پایانی خوش و اصولی فیلمش را به اتمام می رساند. پایانی که در آن هم کاراکترش متحول می شود و هم پاسخ تمام سوال های فیلم را می دهد.با وجود آن که فیلم تبریزی یک کمدی تمام عیار است، اما مولفه هایی که در سینمای دفاع مقدس به تناوب تکرار گشته را در دل خود دارد. این تلفیق در زمان خود حرکتی جریان ساز بود، و از این رو است که می گوییم «لیلی با من است» اثری آموزنده برای فیلمسازان به حساب می آید. بنابراین اگر فیلمسازانی که تمایل به ساخت آثاری در باب جنگ ایران و عراق دارند، به جای توسل به کلیشه های ناکارامد و منسوخ گذشته به دنبال رویکردهای موفق تری هستند، فیلم تبریزی همچنان می تواند چراغ راه آن ها باشد.

کارگردان فیلم لیلی با من است

کمال تبریزی کارگردان ایرانی متولد ۵ مهر ۱۳۳۸ در تهران است که فعالیت خود را از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. تبریزی فارغ التحصیل رشتهٔ سینما و تلویزیون از دانشگاه هنر است. او تا به حال در رشته های تدوین، تهیه و تولید، صحنه و لباس، فیلم برداری، فیلمنامه و کارگردانی فعالیت کرده است. وی کارگردانی و نویسندگی فیلم های مهرمادری، گاهی به آسمان نگاه کن، مارمولک و ما همه با هم هستیم را برعهده داشته است.

بازیگران فیلم لیلی با من است

پرویز پرستویی ،محمود عزیزی ،شهره لرستانی ،رحمان باقریان آغچه رود ،میرحسین معلومی ،محمدمهدی فقیه منفرد،هدایت اله نویدی ،علی غفاری ،عبداله نعیم زاده ،رحیم مهدی خانی ،میکائیل جبرئیلی پور،سیدناصر حسینی فر ،سیدحسن حسینیان ،شمسی علی بابایی ،سعید نورالهی

• ژانر :کمدی،جنگی
• زبان : فارسی​​​​​​
• امتیاز IMDb: امتیاز 7.5 از 10
  معرفی فیلم مهر مادری