خلاصه داستان فیلم شب اول 18 سالگی
فیلم شب اول هجده سالگی به کارگردانی حامد تهرانی، فیلم دراماتیک شب اول هجده سالگی داستان یک زن است که مشابهش را میان جامعه خودمان زیاد دیده ایم. روایت زندگی ایرانیان در دهه های چهل و پنجاه هجری شمسی. ۲۰ سال اخیر دوران پهلوی که بازیگر نقش اول آن ژاله صامتی است. کارگردان جوان سریال شب اول هجده سالگی تلاش کرده تا در نخستین تجربه خود، از تجارب بین المللی اش هم استفاده کند.در خلاصه فیلم شب اول هجده سالگی، آمده است که اولین باری که زد تو گوش خواهرش، دست او را میشکوندی کار به اینجا نمی کشید.
نکاتی درباره فیلم شب اول 18 سالگی
تجربه ثابت کرده، فیلم هایی که خارج از بدنه جریان اصلی سینمای ایران تولید می شوند و در شرایط سکوت خبری و تبلیغات کم حجم به اکران درمی آیند، یا از نظر سینمایی بسیار پیشرو و مترقی هستند یا از سوی دیگر بام افتاده و آثاری بی کیفیت و دم دستی محسوب می شوند. «شب اول هجده سالگی» احتمالا متعلق به دسته دوم است؛ اثری که علیرضا شجاع نوری، بازیگر باسابقه و موجه ایرانی، آن را تولید کرده، اما مشخص نیست که دقیقا کدام نقطه قوت در این فیلم، شجاع نوری را برای تهیه کنندگی ترغیب کرده است.در سینمای عامه پسند ایران تیپ هایی وجود دارند که مدام تکرار می شوند و بازیگرانی هم هستند که ترجیح می دهند به جای کار کردن بر روی خلق شخصیت های عمیق، با کمترین خطر ممکن، همین شمایل های محبوب و جاافتاده را مدام در آثار مختلف تکرار کنند. به نظر می رسد که همین رویکرد ساده و کم دردسر، از افراد به فیلم های ایرانی هم سرایت کرده و چند موضوع محبوب و تکراری در سینما وجود دارد که، با رنگ و لعاب تازه از دوربین فیلم سازان گوناگون، بازتولید می شوند. یکی از همین الگو های تکراری سینمای ایران و حتی شاید تکراری ترین آن ها در یک دهه اخیر، مسئله قتل غیرعمد و قصاص بوده که با برنامه تلویزیونی «ماه عسل» مورد توجه مردم واقع شد و پس از ساخت چندین اثر مشابه، حالا دستمایه تولید «شب اول هجده سالگی» هم قرار گرفته استاین فیلم داستان چند دختر نوجوان هم کلاسی در سال آخر دبیرستان را روایت می کند که، بر حسب یک اتفاق، برادر یکی از آن ها مرتکب قتل دوست خواهرش می شود و از همین روی است که مادر دختر، بر اساس همان قانون آشنای اختلاف دیه زن و مرد، تلاش خود را برای تهیه هزینه اجرای حکم آغاز می کند. سرتاسر فیلم ترکیبی است از همین مسئله قصاص، مشتی شعار های فمینیستی و تربیتی گل درشت و البته گره افکنی ها و اشارات مستقیم فیلم نامه نویس که اجازه نمی دهد قصه مسیر عادی خودش را طی کند و مدام مثل یک عامل خارجی، خط داستان را به صلاحدید خودش، به مسیر های نادر و عجیب هدایت می کند.درجه غلظت تراژدی در این فیلم به قدری بالاست که شاید بیراه نباشد اگر از آن به یک فستیوال فلاکت تعبیر کنیم. در حالی که همان واقعه تلخ و هولناک ابتدایی فیلم خودش می توانست موتور محرکه کافی برای پیشبرد درام باشد، در ادامه می بینیم که فیلم ساز از هیچ تلاشی برای تزریق بدبختی و مشکل به متن داستان دریغ نمی کند. وضعیت مالی بد خانواده ارغوان، علیل بودن پدرش به شکلی اغراق شده، پیدا شدن یک طلبکار خشن در میانه راه و البته ترفند باورنکردنی سرطان در مراحل پایانی قصه که بیشتر موجب خنده مخاطب می شود تا اینکه بتواند تراژدی را تکمیل کند، بخشی از تمهیدات نویسنده برای تبدیل کردن «شب اول هجده سالگی» به یک فیلم کاملا سیاه هستند.به این ها کارمند بانکی را هم اضافه کنید که لااقل از جای نشستنش در بانک و سن و سالش برمی آید که کارمند باسابقه ای است؛ اما در کمال تعجب، هیچ پس انداز یا سرمایه خاصی، به اندازه نصف مبلغ دیه، ندارد و جوری برای جمع کردن این پول دوره می افتد که خبر به گوش مسئولان مدرسه می رسد و دیالوگ «شنیدم دارین پول جمع می کنین» چند بار در فیلم تکرار می شود.در میان شاخصه های فنی فیلم دو نکته مهم وجود دارد که مرورش خالی از لطف نیست. نخست آنکه بعید است «شب اول هجده سالگی»، در مقایسه با آثار مشابه، از لحاظ مالی و تجهیزات، با مشکل خاصی دست به گریبان بوده باشد. کیفیت فیلم برداری، تنوع لوکیشن ها و حتی ترکیب بازیگران به وضوح نشان می دهد که تقریبا همه شرایط لازم برای تولید یک فیلم درخور و باکیفیت وجود داشته است؛ اما اثر حامد تهرانی چوب اشتباه های مهلک خودش را، بالأخص در بخش هنری و به طور خاص فیلم نامه، می خورد. صحبت از فیلمی است که با امکانات سینمایی تولید شده و بازیگران سینمایی هم دارد، اما هم قصه و هم نحوه اجرایش، از قاب بندی ها گرفته تا شکل روایت و فرم فیلم، همگی تلویزیونی هستند. نکته دیگر اینکه کیفیت زیر متوسط برخی از شاخصه های فنی و هنری این اثر به شدت ذوق مخاطب را کور می کند و در رأس همه آن ها طراحی و اجرای گریم قرار دارد. در مورد چهار شخصیت قاضی، سلیمی، مسئول صندوق قرض الحسنه و بخش آخر حضور سامان در قاب تصویر، گریم به معنای واقعی کلمه فاجعه بار و تصنعی است؛ ضمن اینکه در آشفته بودن مصنوعی اصلاح سر و صورت علیرضا استادی در نقش پدر سامان نیز گریم به شدت بدون کارکرد و نمایشی است.شیوه تبلیغات و تیم اطلاع رسانی فیلم، یکی دیگر از ضعف های «شب اول هجده سالگی» است. تقریبا در مورد این فیلم هیچ اطلاع درستی جز خود فیلم وجود ندارد و حتی بسیاری از سایت ها خلاصه داستان را به شکل بی ربطی اشتباه نوشته اند. در مورد هویت کارگردان هم، به دلیل اسم و فامیل نسبتا پرتکرارش (حامد تهرانی)، اطلاعات قطعی در دست نیست؛ اما به نظر می رسد نفر اول فیلم «شب اول هجده سالگی» همان بازیگر مجموعه «خنده بازار» باشد که قبلا هم سریال «خونه یکی» را ساخته بود. طبیعتا اگر چنین فرضی صحیح باشد، انتظار تولید اثری با این حجم از تراژدی، از کسی که قبلا در آن فضا ها کار کرده، اساسا بی جاست و البته که علیرضا شجاع نوری، در مقام تهیه کننده، باید قبل از ما می فهمید که این فیلم درنخواهد آمد. هرچند شاید خود عوامل فیلم اعتقاد داشته باشند که اثر خوبی ساخته اند و به همین دلیل هم علامت یک دو جین جشنواره مختلف را در پوسترشان کار کرده اند. دقیقا نمی دانیم که انتساب این تعداد حضور بین المللی و جایزه به اتکای کدام نقطه قوت و از سوی مسئولان کدام جشنواره ها به این فیلم اعطا شده است؛ اما به طور کلی می توانیم مطمئن باشیم که در «شب اول هجده سالگی» حتی یک خط ایده تازه وجود ندارد که قبلا در سینمای ایران با همین ابعاد و حتی با پرداخت بسیار بهتر، مطرح نشده باشد. به علاوه، فیلم تقریبا هیچ نکته فرمی یا محتوایی بدیعی هم ندارد که بتواند جمع شدن یک گروه پرتعداد سینماگر در کنار یکدیگر را توجیه کند.بازیگران «شب اول هجده سالگی» را می توانیم در سه گروه دسته بندی کنیم. گروه اول که بیراه نیست اگر گروه خوب های فیلم نامیده شوند، فقط یک عضو دارد و آن هم ژاله صامتی است که با اختلافی معنی داری نسبت به دیگر هنرپیشه ها، تقریبا در تمام سکانس ها حضور دارد و به تعبیری ستون استوار فیلم است. صامتی بازیگری با توانایی های بسیار بالاست که می تواند در سطح اول سینمای ایران تأثیرگذار باشد. طبیعتا چنین بازیگری وقتی خطر حضور در یک فیلم معمولی را می پذیرد، این شانس را دارد که کیفیت کارش حسابی به چشم بیاید.گروه دوم را بازیگران چهره یا هنرپیشه های شناخته شده حاضر در این فیلم تشکیل می دهند که علیرضا استادی و بهنوش بختیاری مهم ترین چهره های آن به شمار می روند. بختیاری با نقشی متفاوت مقابل دوربین این فیلم حاضر شده، اما استادی که به شکلی افراطی درون چرخه نقش های مشابه گرفتار شده، در «شب اول هجده سالگی» هم تیپ یک پدر مستأصل از خانواده ای پرمسئله و فرودست را ایفا می کند. سومین گروه از بازیگران فیلم جوان هایی هستند که یا برای اولین بار مقابل دوربین رفته اند و یا به هر ترتیب چهره های شناخته شده ای در سینما نیستند. فیلم ساز نتوانسته از هیچ کدام این چهره های تازه هم، حتی به اندازه یک پلان، بازی اثرگذار و تماشایی بگیرد؛ این در حالی است که فضای تراژیک فیلم و قصه هولناکش، امکان اجرا های برون گرایانه و دیدنی را به این گروه از بازیگران می دهد، ولی این امکان هم مثل دیگر ظرفیت های موجود در اثری با این مختصات، هدر می رود.
کارگردان فیلم شب اول 18 سالگی
حامد تهرانی متولد 10مهر 1364 در تهران، کارگردان، آهنگساز و بازیگر ایرانی است. او فوق دیپلم موسیقی از دانشگاه سوره دارد. او با برنامه «خنده بازار» به شهرت رسید. او یک خواهر و یک برادر دارد. مشوق اصلی او برای بازیگری پدرش بود که در سال 1385 درگذشت. او با شهاب عباسی ، دوست است و روابط خانوادگی دارد. حامد تهرانی علوی فعایت هنری خود را با بازی در برنامه ی کودکی به کارگردانی علی عمرانی از سال 1372 آغاز کرد و از سال 1378 ، موسیقی را شروع کرد.
بازیگران فیلم شب اول 18 سالگی
ژاله صامتی، بهنوش بختیاری، علیرضا استادی، مهدی حسینی نیا، معصومه رحمانی، بابک نوری، علیرضا ساوه درودی، مهرنوش حاجی خانی، شادی گنجی، مهران آتش زای، مهسا اکبری، سارا سرابی، غزال غلامی، یکتا طبیبی، ایلیا کیوان
ساير عوامل فیلم شب اول 18 سالگی
علیرضا شجاع نوری، حسین تهرانی، سید روح الله حجازی، مهدی ایل بیگی، امیر اسکندری، وحید رضویان، بهداد جعفری، مهرناز اکبری، محسن دارسنج، سارا آهنی آرش قاسمی، سینا قویدل، میلاد کیایی، میثم محمدی
مشخصات فیلم شب اول 18 سالگی
- ژانر :درام، خانوادگی
- زبان : فارسی
- امتیاز IMDb: امتیاز 7.1 از 10
معرفی فیلم همه چی عادیه
