خلاصه داستان شیار 143
داستان زندگی تعدادی از جوانان بیجاری که به جبهه رفته اند . این همکلاسی های جوان، برای یک دوره آموزشی به پادگانی در یزد اعزام می شوند و پس از آن در عملیات والفجر مقدماتی شرکت می کنند. نرگس آبیار در رمان «شیار۱۴۳» هربار زندگی این سربازان جوان و خانواده هایشان را به شکلی موازی روایت می کند. در جریان این عملیات، برخی از این سربازان اسیر شده و تعدادی نیز مجروح و کشته می شوند. اما در میان قهرمانان قصه، جعفر و مادرش اُلفت که داستانشان دستمایه فیلمنامه« شیار۱۴۳» نیز قرار گرفته، داستانی از عشق و انتظار را روایت می کنند که به سادگی از یاد نمی رود. داستان زندگی اُلفت در محوریت قصه و همچنین بعد از فصل های مربوط به اردوگاه، درحالی که خیال می کند فرزندش جعفر مفقود شده، اما تنها چند تکه استخوان و یک جمجمه از او بازمی گردد.
نکاتی درباره فیلم شیار 143
« شیار 143 » برخلاف آثار دفاع مقدس در کشورمان، نه قهرمان پروری دارد و نه با لحظاتی اغراق آمیز سعی در تفهیم مفهومی به تماشاگر دارد. « شیار 143 » داستان مادری است که در روستایی در کرمان زندگی می کند و تنها دارایی ارزشمندش ، پسرش یونس است. فیلم در آغاز به خوبی وابستگی الفت به یونس را بیان می کند و این موضوع را با پیاده روی سخت الفت به منظور دادن غذای روزانه یونس در محل کارش به تصویر می کشد. شاید ارزشمندترین نکته ای که بتوان درباره « شیار 143 » بر زبان آورد همین نگاه ساده و طبیعی به مقوله زندگی مادران شهید باشد که باعث می شود مخاطب هم به راحتی شخصیت اصلی داستان را بپذیرد و نگران او باشد.اما نگاه ساده و صادقانه آبیار به مقوله مادران شهید آنطور که که باید حرفه ای نبوده است.نرگس آبیار در « شیار 143 » قصد داشته تنهایی این مادر که منتظر بازگشت فرزندش از جبهه است را از جهات مختلف بررسی نماید و در این راه متوسل به انواع و اقسام موقعیت های کلیشه ای شده که بسیاری از آنها علناً تاثیرگذار نیستند و نمی توانند که مفهوم واقعی تنهایی را به مخاطب عرضه کنند. رفتارهای روستایی الفت از جمله شنیدن خبر بازگشت فرزندش و خبر کردن تمام همسایه ها از این اتفاق نه تنها باعث ایجاد هیجان نمی شود بلکه به راحتی دست فیلمساز را به جهت پیش بینی واقعی نبودن بازگشتفرزند الفت عیان می کند. در واقع می توان گفت که نرگس آبیار برای بیان تنهایی الفت به روش های کلیشه ای متوسل شده که باعث می شود تماشاگر یک قدم از او جلوتر باشد.نماهای اضافی که منجر به طولانی تر شدن فیلم شده ، یکی دیگر از ضعف های « شیار 143 » به شمار می رود. سکانس صحبت کردن الفت با روح یونس بی مورد است و اضافی. این صحنه ها فاقد پرداخت مناسب هستند و هیچ تاثیری در پیشبرد داستان نیز ندارند. همچنین صحنه بستن رادیو به کمر توسط الفت و تاکید فیلمساز بر این قضیه ، بی تاثیر در روند فیلم است چراکه این رادیو ابداً هیچ نقشی ایفا نمی کند و صرفا برای پُر کردن دقایق فیلم در داستان گنجانده شده است.در کنار روایت تک خطی فیلم که قرار هست در مورد انتظار الفت برای بازگشت بونس به خانه باشد، مصاحبه با افراد نزدیک به الفت هم به چشم می خورد که این یکی واقعاً فاقد مفهوم مشخصی است. این افراد چه کسانی هستند؟ اصلا مصاحبه آنها چه ارتباطی به خود فیلم دارد؟ اگر قرار بر روایت داستان براساس گفته های این افراد هست پس چرا در تقریبا بیشتر دقایق فیلم این افراد در محل حاضر نیستند؟ اگر هم قرار هست فیلم داستان تک خطی خودش را روایت کند اصلا حضور این مستند سازان در فیلم و مصاحبه های آنان به چه دردی می خورد ؟بازی مریلا زارعی در نقش الفت اگرچه یک سر و گردن از فیلمنامه بالاتر است اما یکدست نیست. مریلا زارعی در لحظاتی که قرار نیست دیالوگ بگوید عالی هست و حس تنهایی را به خوبی به مخاطب انتقال می دهد اما در مواقعی که دیالوگ دارد ضعیف و سردرگم است. لهجه بد مریلا زارعی توی ذوق می زند و در سکانس های دو نفره نیز حرف زیادی برای گفتن ندارد. البته فیلم یک سکانس پایانی غمناک دارد که مریلا زارعی به خوبی از پس آن برآمده است ( به دلیل اینکه صحبتی انجام نمی دهد! ). اما بهترین بازیگر فیلم مهران احمدی است که اگرچه دقایق بسیار کوتاهی در فیلم حضور دارد اما در همان دقایق کوتاه نیز به خوبی حس پدری درمانده را به تصویر کشیده است. بازی احمدی در سکانسی که با دوربینی شکاری به کشته های میدان نگاه می کند تا بتواند فرزندش را در میان آنها بیابد عالی و تاثیرگذار است.متاسفانه نرگس آبیار در دومین تجربه کارگردانی خودش نتوانسته تسلط کاملی بر اجزای ساختار داستانش داشته باشد. « شیار 143 » داستان و تک لحظه های خوبی دارد اما فیلمساز تمام تلاش خود را کرده تا آنها را هرچه بیشتر سوزناک کرده باشد. فیلم نهایتاً تماشاگر را به گریه می اندازد و احتمالاً هدف سازندگان هم همین بوده است. « شیار 143 » می تواند نظر مساعد تماشاگرانش در همدردی با شخصیت اصلی داستان که بخش مهمی از جامعه امروز ایران را تشکیل می دهند و بسیار قابل احترام هستند را بدست بیاورد،اما در فرم سینمایی نمی تواند ادعای مشخصی داشته باشد. فیلمنامه « شیار 143 » پر از اشکال و ایراد است اما خودش را در نقاب موضوعی که برای همه ایرانیان ارزشمند و مهم و قابل احترام است مخفی کرده تا از گزند انتقادات در امان بماند.
کارگردان فیلم شیار 143
نرگس آبیار متولد سال 1350 در تهران می باشد و فعالیت خود را با داستان نویسی آغاز کرد و تا به امروز بیش از سی جلد کتاب از وی به چاپ رسیده است. اما پس از موفقیت در حوزه نشر، آبیار از سال 1384 با ساخت فیلمهای کوتاه و مستند به دنیای هنر وارد شد و در این حوزه چندین اثر موفق از جمله « بن بست مهربان » را کارگردانی کرد. اما نام نرگس آبیار پس از ساخت فیلم « شیار 143 » بر سر زبانها افتاد. فیلمی که محبوب تماشاگران شد و نام نرگس آبیار را به عنوان فیلمسازی مستعد و خوش آتیه به جامعه سینمای ایران معرفی نمود.
بازیگران فیلم شیار 143
مریلا زارعی، مهران احمدی، گلاره عباسی، جواد عزتی، حسام بیگدلو، یداله شادمانی، زهرا مرادی، محیا دهقانی، سامان صفاری
ساير عوامل فیلم شیار 143
نویسنده، کارگردان: نرگس آبیار/ تهیه کننده: ابوذر پور محمدی، محمدحسین قاسمی/ مدیر فیلمبرداری: پیمان شادمان فر/ صدابردار: کامران کیان ارثی/ طراح گریم: سودابه خسروی/ طراح صحنه و لباس: کامیاب امین عشایری/ تدوین: پیمان خاکسار/ موسیقی: مسعود سخاوت دوست/ طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی/ صداگذار: محمد مهدی جواهری زاده/ عکاس: حمید جانی پور/ تصویربردار پشت صحنه: فرید ناظر فصیحی
مشخصات فیلم شیار 143
- ژانر : اجتماعی
- زبان : فارسی
- امتیاز IMDb: امتیاز 7.2 از 10
معرفی فیلم خانه پدری
