قلعه سنگی
قلعه سنگی در نزدیکی رودخانه شور و جنوب شهر جدید پرند قرار دارد. قدمت این قلعه سنگی به دوران سلجوقیان می رسد و پلان آن به سبک بناهای متداول دوران اسلامی، به صورت چهار ایوانی و با یک حیاط مرکزی احداث شده است. چهار برج مدور که قطر هر یک پنج متر است، در اطراف این قلعه به چشم می خورد. چاه آبی به عمق ۴۰ متر و یک آب انبار درون این قلعه وجود دارد.
کاروانسرای سنگی
کاروانسرای سنگی، کهن ترین کاروانسرای فلات ایران در نزدیکی رباط کریم است. دیوار ضخیم کاروانسرای رباط کریم ارتفاعی معادل دو برابر ارتفاع ساختمان هایی را دارد که در داخل کاروانسرا قرار دارند. معماری این کاروانسرا شبیه به معماری مسجد جامع ساوه است. تنها اختلاف مسجد جامع ساوه با کاروانسرای رباط کریم این است که در کاروانسرای سنگی فضای خالی گوشه ها را با اتاق های گنبد داری پر کرده اند. این کاروانسرا که طرحی ساده دارد، شامل چندین اتاق است به درب های آن ها به سوی حیاط مرکزی گشوده می شود. در سه طرف حیاط مرکزی سه ایوان وجود دارد که عرض این ایوان ها حدود پنج متر است. در دوران صفوی تغییرات جزیی روی این کاروانسرا انجام شده است.
کاروانسرای فتحعلی شاه
کاروانسرای فتحعلی شاهی در زمان فتحعلی شاه قاجار بنا شد. این کاروانسرا از آجر، گچ، خاک و ملات محلی ساخته شده است و در بافت مرکزی و قدیمی شهر قرار دارد.
کاروانسرای حاج کمال
کاروانسرای حاج کمال از نوع دو ایوانی و دارای فاهای ورودی، حیاط، اتاق های متعدد و اصطبل است. این کاروانسرا در دوران فتحعلی شاه قاجار توسط فرد خیری به نام حاج کمال ساخته شده و برای استفاده مسافران وقف شده است و دارای دو کتیبه است که روی یکی از آن ها تاریخ ۱۲۴۰ قمری و نام بانی، آقا کمال حک شده است. این کاروانسرا به سبک دو ایوانی ساخته شده و ورودی آن از ایوان غربی است. از ایوان شرقی نیز به عنوان شاه نشین استفاده می شد. کوره های ذوب فلز کشف شده در این کاروانسرا گواه بر آن است که به عنوان ضرابخانه نیز کاربری داشت. این کاروانسرا در اداره کل میراث فرهنگی استان تهران به ثبت رسیده است.
انبارهای یخی
انبارهای یخی برای تهیه یخ در فصول بهار و تابستان به صورت مخروطی شکل همانند یک کله قند از خشت و گل با ارتفاع ۷ تا ۶ متر ساخته شده است. در رباط کریم برای تامین یخ این منطقه و کاروانیان ۳ انبار یخی در فواصل مختلف وجود داشت که در اصطلاح محلی به یخچال معروف بودند. تا ۳۰ سال پیش از این انبارها همچنان استفاده می شده است. در دوران زندیه و قاجاریه ساخت این انبارهای یخی در ایران رواج یافت.
آسیاب آبی رباط کریم
آسیاب آبی رباط کریم از نظر معماری و وسعت از بی نظیرترین آسیاب های تهران است. فضای داخل آسیاب شامل دو اتاق یا انباری و درگاه ورودی با دیوارهای آجری است. در گذشته آب شهری در زمین های منطقه وارد مجرایی با ارتفاع ۲۵ سانتی متر می شد و به این ترتیب، چرخ آسیاب را به حرکت در می آورد. این آسیاب از آهک، گچ، آجر، ساروج و گل ساخته شده و قدمت آن به دوران قاجار می رسد.
پل بازارک
پل بازارک روی رودخانه فصلی سیاب در مسیر راه ارتباطی رباط کریم به ساوه احداث شده است. این پل به صورت سه چشمه طاق شامل یک دهانه بزرگ و دهانه کوچک تر در دو طرف طراحی شده است. این پل در زمان قاجار بنا شده و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در زمان جاری شدن آب رودخانه سیاب، تنها راه ارتباطی بین کاروانسرای حاج کمال واقع در رباط کریم و قلعه سنگی در غرب و راه ارتباطی به ساوه بود.
تپه ده حسن
این تپه که در شرق روستای ده حسن قرار گرفته از تپه های مهم باستانی شهرستان رباط کریم بوده و یکی از شاخصهای فرهنگی و تمدنی این شهرستان است.
تپه ده حسن در برگیرنده دژ و قلاع دوران تاریخی با مصالح چینه و خشت است، این اثر به عنوان آثار هنری، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
امامزاده ها
امامزاده ابوطالب، سید لطیف، ابراهیم، محمدتقی، علی اصغر، عماد و هادی و مهدی (ع) از آستان های مقدس رباط کریم محسوب می شوند که مورد احترام و توجه اهالی هستند. امامزاده عماد (ع) در دوره معاصر و با معماری جدید ساخته شده و دارای تزيينات مختلف كاشيكاری و كتيبه های كاشی با خطوط معقلی و نستعليق است. امامزادگان هادی و مهدی (ع) در دوران قاجار به صورت مدور و از آجر و خشت بر روی سطحی بلندتر از زمين های اطراف احداث شده است. امامزاده علی اصغر (ع) پلانی مرکب از يک دايره و مستطيل به هم پيوسته با پوشش سقف گنبدی با جرزهايی ضخيم دارد و قدمت آن به دوران قاجار می رسد. امامزاده محمدتقی (ع) به سبک معماری نوین در دوران اسلامی معاصر احداث شده است. بنای اولیه این امامزاده کاه گلی بود. قدمت امامزاده ابوطالب (ع) به دوران قاجار می رسد. معماری این امامزاده از يک فضای ورودی شامل سردرب و دو طاق نما درطرفين طراحی شده كه فضای هشتی مقابل آن با آجركاری و كاربندی تزيين شده است.
