محسن تنابنده: مهناز افشار را برای کاریزمایش آوردم

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایران آرت، محسن تنابنده، بازیگر و کارگردان شناخته شده کشور این روزها فیلم "قسم" که دومین ساخته سینمایی اوست را روی پرده سینماها دارد که تاکنون نزدیک به سه میلیارد تومان فروش کرده است. مهناز افشار، سعید آقاخانی، مهران احمدی و حسن پورشیرازی بازیگران اصلی این فیلم هستند.

فیلم "قسم" یکی از آثار پر سروصدای سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بود و در بخش های بهترین بازیگر نقش اول زن (مهناز افشار)، بهترین نقش مکمل مرد (حسن پورشیرازی)، بهترین فیلمنامه (محسن تنابنده)، بهترین تدوین (خشایار موحدیان)، بهترین صدابرداری (مهدی ابراهیم زاده) و بهترین جلوه های ویژه میدانی (ارشا اقدسی) نامزد دریافت سیمرغ شد اما در هیچ کدام از این بخش ها به جایزه ای نرسید.

این فیلم درباره قتل زنی به نام راضیه است که خانواده و اقوام آن به دنبال ثابت کردن قاتل بودن شوهر وی به دادگاه هستند.

تنابنده در گفتگویی که به تازگی با محمدمهدی مقدسیان در مجله بیست وچهار انجام داده، درباره حضور مهناز افشار و حسن پورشیرازی در "قسم"، لوکیشن اتوبوسی فیلم و جایزه نبردن آن در جشنواره فیلم فجر صحبت کرده است. بخش هایی از صحبت های تنابنده را در ادامه می خوانید:

کاریزمای بازیگر نقش راضیه

با توجه به اهمیت نقش و متفاوت بودن کاراکتر راضیه، تلاش کردیم بازیگری را برای نقش اول فیلم انتخاب کنیم که هم خودش انگیزه زیادی برای بازی در آن نقش داشته باشد و هم این که بتواند به خوبی این نقش را ایفا کند. از طرفی برایم مهم بود که بازیگر نقش راضیه، کاریزمای بالایی داشته باشد که بتواند آن همه آدم را در اتوبوس راضی کند برای هدفی که دارد و هم این که بار اصلی درام را باید به دوش بکشد. به همین خاطر مهناز افشار برای من درست ترین انتخاب بود.

افشار از آلمان به ایران آمد

افشار با این که در آن مقطع در آلمان بود و دوران تحصلی خودش را می گذراند، اما وقتی فیلمنامه را خواند خیلی علاقه مند شد به ایران بیاید و نقش راضیه را بازی کند. چیزی که برای او جذاب بود این بود که شمایل این نقش را تا به حال در فیلمی تجربه نکرده بود و کاملاً متفاوت با نقش های قبلی خودش محسوب می شد.

مهناز ریسک کرد

مهناز واقعاً آدم شجاعی است. خیلی راحت می توانست بدون هیچ ریسکی در همان نقش های قبلی خودش بماند اما حاضر شد خطر کند و این نقش را بازی کند. خیلی از ستاره ها وقتی در اوج اند حاضر نیستند ریسک کنند و نقش متفاوتی را بازی کند، ممکن است این ریسک به قیمت بالایی برایشان تمام شود. درباره سکانسی که اتوبوس به آب افتاد کار خیلی سختی داشتیم. ما در گروه مان از دختر و پسر داشتیم تا پیرمرد و پیرزن. مهناز تبش به 40 درجه رسیده بود و حالش اصلاً مناسب فیلمبرداری نبود. ما حتی آمبولانس را آوردیم کنار استخر. یادم می آید به او گفتم به خاطر شرایط پیش آمده فردا فیلمبرداری را ادامه می دهیم اما مهناز گفت لازم نیست فردا بگیریم، همین امروز ادامه می دهیم.

لوکیشن اتوبوسی

من از همان اول دلم می خواست قصه ام را خیلی خالص تعریف کنم و فیلمم بر پایه یک فیلمنامه قوی جلو برود. به همین خاطر لوکیشن مد نظرم را تنها در یک اتوبوس بنا کردم که هیچ اضافه گویی در داستان وجود نداشته باشد. خیلی راحت می شد به تناسب قصه، پلان ها را در دادگاه یا در کوچه و خیابان بگیریم اما من کار درست تر و البته سخت تر را انتخاب کردم. خیلی برایم شوک آور بود که فیلم و فیلمنامه فقط کاندیدا شد و نتوانست جایزه ای بگیرد. هرچند شرایط جشنواره و سیاست های حاکم بر آن را درک می کنم.

حسن پورشیرازی یک راننده اتوبوس واقعی

حسن بازیگری واقعی است. یک توانمندی خاصی در خلق نقش های متفاوت دارد که برایم خیلی جذاب است. او دو معدل بالاتر از پرسوناژی را بازی کرد که برایش نوشته بودم. چیزی که همه ما را متعجب می کرد این بود که حتی در زمان های غیر از فیلمبرداری هم با همان زیرپوش و شلوار کُردی رفت وآمد کند. هر کس حسن را می دید فکر می کرد سی سال است که راننده اتوبوس است. واکنش تماشاگرها را که می بینم خوب می فهمم که به هدف من و خودش رسیده ایم.

روزهای سخت فیلمبرداری

خدا را شکر می کنم که چند بازیگر حرفه ای داشتم که با همه چیز کنار می آمدند و انگیزه تمام تیم را هم بالا می بردند. به خاطر لوکیشن خاصی که داشتیم از گرگان تا 150 کیلومتر پایین شاهرود فیلمبرداری مان انجام می شد. خیلی سخت بود. گاهی وقت ها هوا ابری می شد و به خاطر فضای خارجی فیلم نامه به ناچار کار متوقف می شد و نمی شد به راحتی فیلمبرداری مان را ادامه بدهیم. اما واقعاً تمام تیم یک دل بودند که کار به نتیجه برسد. من همیشه از این چالش استقبال می کنم و دلم می خواهد اثری که خلق می کنم ارژش تماشا کردن داشته باشد و مخاطب از آن لذت ببرد.

بازگشت مهناز افشار از آلمان به ایران