یکی از عمدهترین دلایل مرگ و میر، سکتههای ناشی از لختهشدن خون در رگهای ناحیه قلب و مغز است. احتمال بروز این عارضه در افرادی که در معرض جراحیهای خاص قرار گرفتهاند، بیشتر میشود. برای پیشگیری از لختهشدن خون در رگها میتوان از داروهای تجویزی در این زمینه استفاده کرد. قبلا با دارویوارفارین که یکی از مشهورترین داروهای ضدانعقاد خون است، آشنا شدهایم. اکنون قصد داریم با یکی دیگر از انواع این داروها تحت عنوان دی پیریدامول آشنا شویم.
دی پیریدامول چیست؟
دی پیریدامول برای پیشگیری از لختهشدن خون بعد از عمل جراحی دریچه قلب، در بیمارانی که در معرض خطر آمبول یا سکته هستند، استفاده میشود. این دارو از تجمع پلاکتها در خون جلوگیری کرده و اجازه نمیدهد خون لخته شود. دی پیریدامول به صورت قرص و آمپول موجود است.
مقدار و نحوه مصرف دی پیریدامول
دوز دی پیریدامول در کودکان
در کودکان زیر 12 سال سلامت و بی خطر بودن دارو به اثبات نرسیده است .
- آنژین پکتوریس
- برونکواسپاسم
- واکنش های حساسیتی به دارو
- دیس پنه
- تغییرات در فشار خون
- میگرن
دوز دی پیریدامول در بزرگسالان
در پیشگیری از ترومبوآمبولی : 75 تا 100 میلی گرم هر 6 ساعت به همراه یک داروی ضد انعقاد دیگر .
در پیش گیری از انفارکتوس میوکارد :75 میلی گرم هر 8 ساعت
مکانیسم اثر دی پیریدامول
دیپیریدامول ممکن است غلظت آدنوزین درونزاد ( گشاد کننده عروق کرونر و مهار کننده تجمع پلاکتی ) وAMPحلقوی درون پلاکتی را از طریق افزایش تحریک فعالیت آدنیلات سیکلاز و مهار آنزیم فسفودی استراز بالا می برد.
فارماکوکینتیک دی پیریدامول
جذب دیپیریدامول آهسته و متغیر است . فراهمی زیستی این دارو 66-27 درصد است . پیوند آن به پروتئین بسیار زیاد است(99-91 درصد) . متابولیسم دارو کبدی است. نیمع عمر دفع آن از راه خوراکی و وریدی 10 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی، از راه خوراکی در حدود 75 دقیقه و از راه وریدی 2 دقیقه پس از اتمام یک انفوزیون 4 دقیقهای است. دفع این دارو عمدتاً از طریق صفرا است ( تا 20 درصد ممکن است گردش مجدد رودهای – کبدی داشته باشد). در صورت انفوزیون mg/kg 0/56 طی 4 ساعت، اثر دارو 7/8 – 8/3 دقیقه پس از شروع انفوزیون به حداکثر میرسد.