موارد مصرف پروپافنون
پروپافنون در آريتمي‌هاي بطني و فوق بطني (فلوتر يا فيبريلاسيون گهگير دهليزي) استفاده مي‌شود.
مقدار مصرف پروپافنون
بزرگسالان: ابتدا، مقدار 150 میلی‌گرم هر هشت ساعت مصرف می‌شود. بعد از 4-3 روز، مقدار مصرف ممکن است تا 225 میلی‌گرم هر هشت ساعت افزایش یابد. در صورت لزوم، این مقدار ممکن است تا 300 میلی‌گرم هر هشت ساعت افزایش یابد. حداکثر مقدار مصرف mg/day900 است.
مقدار مصرف در نارسایی کبدی: مقدار مصرف باید تا 30-20 درصد مقدار معمول مصرف کاهش یابد.
مکانیسم اثر پروپافنون
پروپافنون با مسدود کردن کانال‌های سدیمی فعال موجب کاهش خودکاری قلب شده و هدایت و تحریک‌پذیری را مهار می‌کند. همچنین طول دوره تحریک‌پذیری را طولانی می‌کند. این دارو دارای اثر ضعیف مسدد گیرنده بتاآدرنرژیک و مسدد کانال‌های کلسیم نیز می‌باشد.
فارماکوکینتیک پروپافنون
پروپافنون از راه خوراکی به خوبی جذب، درکبد متابولیزه و از کلیه دفع می‌شود. متابولیسم گذر اول کبدی آن گسترده و نیمه عمر آن 10-2 ساعت است. پیوند دارو به پروتئین بسیار زیاد است. این دارو از راه ادرار و مدفوع دفع می‌شود.
نکات قابل توصیه در رابطه با مصرف پروپافنون
1- از آنجا که مصرف توأم پروپافنون با دیگوکسین موجب افزایش غلظت پلاسمایی دیگوکسین می‌گردد، باید در صورت مصرف همزمان این دو، مقدار مصرف دیگوکسین را کاهش داد.
2- این دارو باید پس از غذا مصرف شود.
3- در موقع تجویز، این دارو، ECG و فشار خون بیمار باید کنترل شود.
4- اگر با تحویز این دارو فاصله QRS بیشتر از 20% افزایش یابد، باید مقدار مصرف دارو کاهش یافته یا مصرف آن متوقف شود تا این که ECG به حد طبیعی برگردد.
5- دوره درمان با این دارو باید کامل شود این دارو نباید کمتر یا بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف شود.
6- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، در صورت به یاد آوردن طی 4 ساعت،آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد از مصرف آن نوبت خودداری نموده و مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد.
7- در صورت نیاز به هر گونه عمل جراحی یا درمان اضطراری باید احتیاط نمود.
منبع: سایت دلگرم
