عمر والپروات سدیم تقریباً 15 ساعت است که ممکن است در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی، بیماران مسن و کودکان زیر 2 سال طولانی تر و در بیمارانی که تحت درمان با سایر داروهای ضدصرع نیز هستند کوتاه تر باشد.
مکانیسم اثر والپروات سدیم
مکانیسم دقیق عملکرد والپروات سدیم مشخص نیست. به نظر می رسد اثربخشی دارو به علت افزایش غلظت مغزی گاما آمینوبوتریک اسید (گابا) می باشد. از طرفی با تقلید یا افزایش اثربخشی گابا نیز عملکرد دارد.
احتمالا والپروات سدیم با انسداد جریان سدیم, از فعالیت نورون ها با فرکانس زیاد جلوگیری می کند و همچنین جریان پتاسیم در غشاء سلول های مغزی را افزایش می دهد .
فارماکودینامیک
والپروات سدیم باعث افزایش سطح گابا می شود که یک انتقال دهنده عصبی مهاری است و از طرفی باعث افزایش عملکرد آن و تقلید اثرات آن می شود.
دی والپروئکس نیز ترکیبی از والپروات و والپروئیک اسید می باشد که در معده به فرم فعال والپروات تبدیل می شود.
فارماکوکینتیک
اگرچه میزان جذب والپروات بسته به نوع فرمولاسیون مورد استفاده (محلول و جامد) و روش مصرف (با معده خالی یا با غذا) تغییر می کند اما در مصرف مزمن, در سطح پایدار دارو تاثیر گذار نیست و اهمیت بالینی ندارد.
اتصال پروتئینی دارو وابسته به غلظت داروست. به عنوان مثال در غلظت 40 میکروگرم در میلی لیتر، اتصال پروتئینی دارو 90 درصد و در غلظت 130 میکروگرم در میلی لیتر، 81.5 درصد است.
حجم توزیع دارو در فرم والپروات آزاد 92 لیتر در 1.73 متر مربع سطح بدن و در کل والپروات 11 لیتر در 1.73 متر مربع سطح بدن است.
والپروات سدیم تقریبا به طور کامل در کبد متابولیزه می شود. نیمه عمر دارو پس از تجویز خوراکی 250 تا 1000 میلی گرم، 9 تا 16 ساعت بود.
در بیماران بزرگسال در درمان تک دارویی, 30 تا 50 درصد دوز مصرفی در ادرار و به فرم کونژوگه گلوکورونیده دفع می شود. تقریبا 3 درصد دارو به صورت تغییر نیافته در ادرار دفع می شود.
موارد مصرف والپروات سدیم
صرع , درمان تک دارویی یا چند دارویی صرع , درمان فاز مانیا در اختلالات دو قطبی , پروفیلاکسی میگرن
مقدار مصرف والپروات سدیم
بزرگسالان
اپی لپسی: (با قرص های رهش تاخیری و پیوسته رهش)
صرع پارشیال پیچیده : ابتدا10 تا 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خوراکی یا وریدی روزانه. بسته به پاسخ بیمار هر هفته 5 تا 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش می یابد و دوز نگهدارنده روزانه 10 تا 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد.
صرع غایب ساده و پیچیده : ابتدا 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خوراکی یا وریدی روزانه. بسته به پاسخ بیمار هر هفته 5 تا 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش می یابد و دوز نگهدارنده روزانه 10 تا 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد.
* فراورده های پیوسته رهش جهت مصرف یک بار در روز می باشند.
*در تجویز وریدی، دارو را باید حداقل طی 60 دقیقه انفوزیون کرد. حداکثر سرعت تجویز 20 میلی گرم بر دقیقه است.
*حداکثر زمان تجویز وریدی دارو 14 روز است.
فاز مانیا در اختلا دو قطبی:
با قرص های رهش تاخیری: شروع با 750 میلی گرم روزانه خوراکی به صورت منقسم و سپس افزایش دوز بر اساس پاسخ مطلوب. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم بر کیلوگرم است.
با قرص های پیوسته رهش: شروع با 25 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه خوراکی به صورت یک بار در روز و سپس افزایش دوز بر اساس پاسخ مطلوب. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم بر کیلوگرم است.
پیشگیری از میگرن:
با قرص های رهش تاخیری: شروع با 250 میلی گرم خوراکی دو بار در روز. بعضی بیماران تا 1000 میلی گرم در روز برای پاسخ دهی مناسب نیاز دارند.
با قرص های پیوسته رهش: شروع با 500 میلی گرم یک بار در روز خوراکی تا 1 هفته و سپس در صورت لزوم افزایش تا 1000 میلی گرم یک بار در روز
کودکان 10 سال به بالا
صرع پارشیال پیچیده : ابتدا10 تا 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خوراکی یا وریدی روزانه. بسته به پاسخ بیمار هر هفته 5 تا 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش می یابد و دوز نگهدارنده روزانه 10 تا 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد.
صرع غایب ساده و پیچیده: ابتدا 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خوراکی یا وریدی روزانه. بسته به پاسخ بیمار هر هفته 5 تا 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش می یابد و دوز نگهدارنده روزانه 10 تا 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. حداکثر دوز مجاز روزانه 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد.
