مصرف آلپرازولام در هنگام شیردهی
توصیه شده است که قرص آلپرازولام در طول شیردهی مصرف نشود. زیرا این ماده وارد شیر مادر می شود. اگرچه مقدار ماده مصرفی مرگبار نیست، اما باعث بیماری های تنفسی در نوزاد می شود. اگر پزشک قرص آلپرازولام برای شما تجویز کرد مراقب عوارض جانبی آن بر روی نوزاد باشید.
برخی مشکلاتی که نوزاد تجربه می کند شامل:
- خواب آلودگی
- کاهش وزن
- مشکل غذایی
- بی حالی
نکته:در هنگام شیردهی برای مصرف قرص نیاز به تجویز پزشک دارید.
تداخلات دارویی Drug Interactionsside effects
قبل از استفاده از این دارو با دکتر خود در مورد تمام نسخه ها و داروهایی که استفاده می کنید ( حتی ویتامین ها، مواد معدنی، داروهای گیاهی و … ) مشورت نمایید٬ به خصوص داروهای زیر :
- قرص های ضد بارداری
- داروهای سرع
- آنتی بیوتیک هایی مثل :فلوکونازول، ایتراکونازول، کتاکونازول
- داروهای ضد افسردگی مثل فلووکسامین، دسپیرامین، امی پیرامین
- سایمیتیدن
- دیلتیازم
- ایزونیازید
- پروپوکسی فن
بهتر است قبل از مصرف این دارو ، لیست کلیه داروهایی که مصرف می کنید را به پزشک اطلاع دهید. اعم از داروهای تجویزی و غیر تجویزی مثل ویتامین ها، مواد معدنی، داروهای گیاهی
موارد منع مصرف و احتیاط:
- تداخل دارویی آلپرازولام اثر مضعف CNS فنوت یازین ها، داروهای مخدر، باربیتورات ها، الکل، بیهوش کننده های عمومی، آنتی هیستامین ها، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز و ضد افسردگی ها را تشدید می کند.
- مصرف همزمان با سایمتیدین و احتمالاً دی سولفیرام متابولیسم کبدی آلپرازولام را کاهش داده و سبب افزایش غلظت پلاسمایی آن می شود.
- استعمال زیاد دخانیات متابولیسم آلپرازولام را تسریع کرده و اثربخشی بالینی آن را کاهش می دهد.
- بنزودیازپین ها ممکن است غلظت سرمی هالوپریدول را کاهش دهند.
- غلظت پلاسمایی دیگوکسین ممکن است افزایش یابد.
- اثر آلپرازولام ممکن است با مصرف ریفامپین کاهش یابد.
- تئوفیلین ممکن است تسکین بخشی آلپرازولام را افزایش دهد.
- کاربامازپین و پروپوکسی فن، ممکن است سطح آلپرازولام را کاهش دهند، لذا مصرف همزمان آنها باید با احتیاط باشد. ممکن است نیاز باشد دوز آلپرازولام افزایش یابد.
- فلوکونازول، ایتراکونازول، کتوکونازول و مایکونازول می توانند منجر به افزایش سطح آلپرازولام شده و باعث تضعیف CNS و اختلالات موتور شوند و باید از مصرف همزمان آنها پرهیز گردد.
- ممکن است در مصرف همزمان با ضد افسردگی های سه حلقه ای، سطح این داروها بالا رود لذا لازم است بیمار از نزدیک پایش شود.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی:خواب آلودگی، اغتشاش شعور، اغما، کاهش رفلکس ها، تنگی نفس، اشکال در تنفس، افت فشارخون، برادیکاردی، اشکال در تکلم و اختلال در حفظ تعادل.
درمان:عبارت است از حفظ فشارخون و تنفس تا از بین رفتن اثر دارو و پیگیری علائم حیاتی بیمار. فلومازنیل (Flumazenil) که یک آنتاگونیست اختصاصی بنزودیازپین ها است، ممکن است مفید باشد. برای حفظ راه هوایی بیمار و تامین اکسی‍ژن کافی، ممکن است کمک تهویة مکانیکی از طریق لوله داخل نای ضروری باشد. در صورت نیاز، تزریق وریدی مایعات و تنگ کننده های عروقی مانند دوپامین و فنیل افرین برای درمان افت فشارخون تجویز شود. اگر بیمار هوشیار باشد می توان او را وادار به استفراغ کرد. در صورت مصرف اخیر دارو، لاواژ معده، در صورت وجود لوله داخل نای برای جلوگیری از آسپیراسیون، توصیه می شود. بعد از استفراغ یا لاواژ، ذغال فعال با یک مسهل به صورت مقدار واحد تجویز می شود. دیالیز اثر محدودی دارد. در صورت بروز هیجان از تجویز باربیتورات ها خودداری شود، زیرا احتمال تشدید هیجان یا تضعیف CNS وجود دارد.
آلپرازولام اعتیادآور است
به مرور زمان با مصرف این دارو مقدار زیادی دوپامین در مغز آزاد شده که ایجاد حس نشاط و خوشی در بیمار می کند، این امر موجب وابستگی به این حس خوب مصنوعی می شود و فرد تمایل به مصرف بیشتر و بیشتر این دارو خواهد داشت تا زمانی که دیگر بدون آن حس خوشی را تجربه نخواهد کرد و در این حالت کاملا به آن اعتیاد پیدا کرده است.
چگونه قرص الپرازولام را ترک کنیم؟
افرادی که برای مدت طولانی بنزودیازپین هایی مثل زاناکس مصرف می کنند به طور فیزیکی به این دارو وابسته می شوند. زمانی که این افراد تلاش می کنند که این دارو را قطع کنند ممکن است علائمی از جمله روان پریشی(سایکوز)،اضطراب و حتی حملات صرع را تجربه کنند.
افرادی که وابسته به زاناکس هستند با یک پزشک جهت کاهش دوز تدریجی آن طی یک برنامه مطمئن مشورت کنند. نحوه صحیح کاهش دوز و طول دوره پروسه کاهش دوز، کاملا وابسته به این است که فرد چه مدت و چه مقدار زاناکس مصرف کرده و زاناکس چه عوارضی برای او در پی داشته است.
