که شدت مشکلات ارتودنسی کمتر باشد، درمان کوتاه تر و برای مشکلات پیچیده تر، مدت درمان بیشتر خواهد بود. پس از برداشتن بریس ها از روی دندان، لازم است بیمار به همان میزان زمان درمان اصلی، از ریتینر (نگهدارنده) استفاده کند.
متخصص ارتودنسی معمولا سریع ترین و بی خطر ترین راه ممکن را برای صاف کردن دندان ها به شما پیشنهاد می کند.
وظیفه بریس ها و الاینر های ارتودنسی حرکت دادن دندان به همراه لثه و فک، به سمت موقعیت اصلی شان می باشد بنابراین سرعت بخشیدن زیاد به این فرآیند می تواند منجر به مشکلاتی مانند از دست رفتن استخوان و تحلیل لثه شود. متخصص ارتودنسی می تواند تعادل را بین اتمام هر چه سریع تر ارتودنسی و داشتن لبخندی سالم برای باقی عمر برقرار کند.
عوامل موثر در مدت زمان ارتودنسی دندان
ارتودنسی برای هر بیمار متفاوت عمل می کند زیرا دهان هر نفر منحصر به فرد است. با اینکه نمی توان به طور قطع مدت زمان ارتودنسی دندان را مشخص کرد اما می توان به عواملی که نقش مهمی در تعیین این زمان دارند، اشاره کرد.
- نوع ارتودنسی
متقاضیان ارتودنسی امروزه گزینه های زیادی برای انتخاب دارند: بریس های فلزی سنتی، بریس هاس سرامیکی و بریس های شفاف از انواع ارتودنسی هستند. بریس های فلزی از فلز رنگ ثابت ساخته شده که این سیستم را بسیار مستحکم و قوی نگه می دارد. از طرفی بریس های سرامیکی و الاینر های شفاف زیباتر از بریس های فلزی به نظر می رسند و بیشتر بزرگسالان آنها را ترجیح می دهند.
- سن
سن یکی دیگر از فاکتور هایی است که مشخص می کند که تا کی باید بریس ها روی دندان قرار گیرند. همه افراد در هر سنی می توانند از ارتودنسی بهره ببرند اما کودکان و نوجوانان نتیجه سریع تر و بهتری با درمان ارتودنسی می گیرند. کودکان در سن ۷ سال حتما باید توسط متخصص ارتودنسی معاینه شوند. فک کودکان هنوز در حال رشد است و در صورت مراجعه به موقع، هر مشکل اسکلتی یا دهانی می تواند به راحتی و بدون نیاز به روش های تهاجمی اصلاح شود. در این مرحله ارتودنسی کودکان قبل درآمدن تمام دندان های دائمی انجام می شود. درمان ارتودنسی در سنین نوجوانی سریع تر، آسان تر و همه جانبه تر صورت می گیرد. از آنجایی که رشد در بزرگسالان متوقف شده است، آنان مجبورند مدت زمان بیشتری را نسبت به کودکان و نوجوانان صرف درمان ارتودنسی کنند تا به نتایج مطلوبی برسند. البته این یه این معنی نیست که ارتودنسی همه افراد بزرگسال دو سال یا بیشتر طول می کشد بلکه با توجه به هدف درمان، اکثر بزرگسالان می توانند طی یک سال یا کمتر، به لبخندی دلخواه شان دست یابند.
- شدت مشکل ارتودنسی
یکی دیگر از موارد کلیدی در این بحث، شدت مشکلات ارتودنسی است. فاصله دار بودن و شلوغی های جزئی دندان ها می توانند ظرف یکسال یا کمتر اصلاح شوند. در حالی که اصلاح موارد شدید تر مانند مال اکلوژن می تواند بسیار بیشتر از این زمان طول بکشد.
- رفتار و تعهد بیمار
روش و تعهد بیمار در مقابل درمان ارتودنسی می تواند نقش بسیار مهمی در برآورد مدت زمان ارتودنسی دندان و نتیجه آن داشته باشد. عدم همکاری بیمار می تواند درمان ارتودنسی را طولانی تر و کیفیت نتیجه نهایی را پایین آورد. همکاری با متخصص ارتودنسی به بیمار کمک می کند که در زمان کوتاه تر، نتایج بهتری بگیرد. همکاری شامل رعایت بهداشت دندان های ارتودنسی شده، حضور منظم در جلسات تعیین شده از سوی ارتودنتیست و استفاده از بریس های ارتودنسی طبق دستورالعمل ها می شود. به عنوان مثال؛ اگر بیمار به جای استفاده ی ۲۰ تا ۲۲ ساعته، تنها برای ۱۲ ساعت در روز ارتودنسی نامرئی را در دهان خود قرار دهد، صاف و مرتب کردن دندان ها زمان بسیار بیشتری می برد.
- عوامل دیگر
در حالی که نوع ارتودنسی، شدت مشکل و میزان تعهد بیمار نقش کلیدی در مدت زمان ارتودنسی دندان دارند، اما عوامل بیولوژیکی نیز می توانند در این زمان اثرگذار باشند. بدن هر بیمار با دیگری متفاوت بوده و دندان ها با سرعت های متفاوتی حرکت می کنند.
نگهداری از نتیجه ارتودنسی
پس از برداشتن بریس ها از روی دندان، لازم است برای نگهداری از این نتیجه، از ریتینر استفاده شود. زیرا با برداشتن بریس های ارتودنسی، دندان ها تمایل دارند تا به جایگاه قبلی شان بازگردند. با استفاده از ریتینر (نگهدارنده)، لثه ها و استخوان های فک، زمان کافی برای عادت کردن به موقعیت جدید را خواهند داشت.
معمولا بیمار مجبور است تا ۶ ماه پس از اتمام ارتودنسی، به صورت تمام وقت از ریتینر ها استفاده کند. در صورت استفاده از ریتینر (ارتودنسی متحرک)، بهتر است فقط برای غذاخوردن، مسواک زدن و نخ دندان کردن آنها را از دهان خارج کنید. متخصص ارتودنسی پس از مدتی با صلاح دید خود به بیمار توصیه می کند که به جای استفاده از ریتینر در طول روز، تنها در طول شب آن را روی دندان ها قرار دهد.
