به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، همه خانم ها تا چند هفته بعد از زایمان تغییراتی را در بدن خود حس می کنند که ممکن است برای شان کمی گیج کننده و حتی نگران کننده باشد. در صورتی که این تغییرات به این دلیل اتفاق می افتند که بدن در تلاش برای بازگشت به وضعیت خود مانند قبل از بارداری است. ما در گفتگو با پریسا الماسی درباره این تغییرات صحبت کردیم و از جزئیات آن پرسیدیم.
الماسی درباره دوره نفاس می گوید: دوره نفاس به بازه زمانی بعد از زایمان می گویند که در جریان آن تغییرات آناتومی و فیزیولوژی (تغییرات جسمی) در مادران به وضعیت قبل از دوران بارداری برمی گردد. مدت این حالت به طور دقیق مشخص نشده اما معمولا بین 4 تا 6 هفته بعد از زایمان در نظر گرفته می شود. در دوران نفاس تغییرات چشمگیری رخ می دهد که ممکن است برای بعضی از تازه مادران آزار دهنده یا نگران کننده باشد.
در دوره نفاس بسیاری از زنان اضطراب شدیدی دارند و حتی برخی از آنها از اینکه نوزاد جدید در کانون توجهات قرار می گیرد احساس می کنند طرد شده اند.
این کارشناس مامایی درباره تغییرات دستگاه تناسلی در این دوران می گوید: جمع شدن دستگاه تناسلی و مجرای زایمان و بازگشت به وضعیت قبل از بارداری مدت کمی بعد از زایمان صورت می گیرد. به تدریج از اندازه واژن و مدخل واژن هم کم می شود اما این بخش ها به میزان کمی به وضعیت خود مانند قبل از بارداری برمی گردند. پارگی یا کشیدگی پرینه (لایه داخلی واژن) در جریان زایمان باعث شل شدن مدخل واژن شده و احتمال دارد کف لگن هم کمی دچار آسیب دیدگی شود. همچنین وضع حمل باعث افزایش احتمال بروز بی اختیاری ادرار در خانم ها می شود.
تغییرات رحم
افزایش بسیار زیاد جریان خون رحم که برای حفظ بارداری ضرورت دارد از طریق بزرگ شدن و تغییر شکل عروق لگن امکان پذیر است. بر همین اساس الماسی می گوید: پس از زایمان قطر این عروق به وضعیت قبل از بارداری بر می گردد. در دوره نفاس در داخل رحم، عروق خونی بزرگتر تخریب می شوند و به تدریج جذب شده و جای خود را به عروق بزرگتر می دهند. اما با وجود این، احتمال دارد که بقایای کوچک عروق بزرگتر تا سال ها باقی بماند.
تفغییرات مقعد و سرویکس
مقعد و سرویکس بعد از زایمان به آهستگی جمع می شود و این منفذ تا پایان هفته اول تنگ می شود، ضخامت سرویکس افزایش پیدا می کند اما سوراخ خارجی سرویکس به طور کامل به شکل قبل از زایمان خود بر نمی گردد و تا حدی پهن تر باقی می ماند. الماسی در همین زمینه توضیح می دهد: در اوایل دوره نفاس ریزش بافت های رحمی باعث افزایش ترشحات واژینال می شود که حاوی سلول های خونی، سلول های رحمی قطعه قطعه و باکتری ها هستند. در چند روز اول بعد از زایمان خون کافی برای قرمز رنگ شدن این ترشحات وجود دارد اما بعد از 3 یا 4 روز این ترشحات کمرنگ تر می شوند. سپس بعد از حدود 10 روز این ترشحات رنگ سفید و یا سفید مایل به زرد به خود می گیرد و مدت متوسط تولید این ترشحات 24 تا 36 روز است.
دفع و خروج محل جفت
دفع و خروج کامل محل جفت حدود 6 هفته طول می کشد و این کارشناس مامایی درباره تحلیل رفتن کمتر از حد طبیعی محل جفت می گوید: در برخی موارد به دلیل عفونت یا باقی ماندن قطعات جفت یا سایر علل، جمع شدن رحم با تأخیر مواجه می شود. این گونه جمع شدن کمتر از حد طبیعی، با طولانی شدن زمان تولید ترشحات، خونریزی بیش از حد یا نا منظم همراه است. همچنین در معاینه ها هم رحم بزرگتر و نرم تر از حد انتظار است.
شکم هایی که آویزان می مانند
برای رهایی از وضعیت کشیدگی و شل شدگی که در جریان بارداری اتفاق می افتد، زمان قابل توجهی نیاز است. به همین دلیل الماسی توضیح می دهد: به دلیل پارگی و کشیده شدن پوست و رباط های شکمی، دیواره شکم شل و نرم باقی می ماند. اگر شکم به طور نامعمولی شل یا آویزان باشد، می شود از کمربند معمولی برای جمع شدن آن استفاده کرد. همچنین ورزش و فعالیت هم به بهبود این وضعیت کمک می کند اما بازگشت این بافت ها به وضعیت طبیعی شان چند هفته طول می کشد. ورزش و فعالیت را هر زمان بعد از زایمان واژینال یا بلافاصله بعد از کاهش درد شکم به دنبال زایمان سزارین می توان دنبال کرد.
در دوران بارداری پوست شکم تَرَک خورده باقی می ماند که این تَرَک ها در دوران بعد از بارداری هم باقی می ماند و هرگز به وضعیت قبل از بارداری بر نمی گردد.
نزدیکی جنسی
الماسی با بیان اینکه خانم ها می توانند نزدیکی جنسی را دو هفته بعد از زایمان بر اساس تمایل و راحتی شان از سر بگیرند، می گوید: نزدیکی جنسی زودهنگام ممکن است در اثر ترمیم ناکامل پارگی ها، ناخوشایند و دردناک باشد. همچنین در این دوران بافت واژن نازک است و میزان ترشحاتی که بعد از تحریک جنسی تولید می شوند، کم است چون میزان هورمون استروژن کم است. کمبود هورمون استروژن تا شروع تخمک گذاری پابرجاست. برای همین تا قبل از شروع تخمک گذاری برای کاهش درد می توان از کرم های استروژن موضعی استفاده کرد.
