به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، اگرچه دوران های شیرخوارگی، نوپایی و خردسالی برای شما آسان سپری نشده اند، اما این بدان معنی نیست که دوران سختی تمام شده است. در حقیقت، به این دلیل که کودک پیش دبستانی شما استقلال بیشتری را به دست آورده است، مشکلات رفتاری در او بیشتر نمود خواهد کرد. باید آمادگی این را داشته باشید که به مهمترین و رایج ترین این مشکلات رفتاری با استراتژی های موثر تربیتی واکنش نشان دهید تا اطمینان حاصل کنید که این رفتار ها در سنین مدرسه در او باقی نخواهد ماند.
1. دروغ گفتن
دروغ گفتن، رفتاری نسبتاً شایع در بین کودکان پیش دبستانی می‌باشد.
گاهی اوقات کودکان برای گفتن اینکه چه چیز حقیقت دارد، و چه چیز حقیقت نیست مقاومت می‌کنند. به طور کلی اغلب پیش دبستانی ها خود را با بازی هایی که در آن نقشی را بازی می‌کنند یا وانمود می کنند که شخص دیگری هستند، سرگرم و مشغول نگه می‌دارند، و دور و بر خود را با کتاب، فیلم و برنامه های تلویزیونی پر می‌کنند، جایی که انسان ها پرواز می‌کنند یا حیوانات صحبت می‌کنند.
به کودک خود کمک کنید تا درک و فهم خود از تفاوت بین دروغ گفتن و گفتن حقیقت را تقویت کند. اگر کودک شما دروغ بگوید، از او بپرسید که "آیا واقعاً این اتفاق افتاد، یا تو دوست داشتی که این اتفاق بیفته؟"، اغلب بچه ها توضیح می‌دهند که این داستانی بوده است که خودشان آن را درست کرده اند.
کودک خود را به داشتن تخیلات سرزنده و روشن تشویق کنید، اما برای او روشن کنید که انتظارات شما از او چه خواهد بود. یک قانون خانوادگی برای صداقت تعیین کنید تا انتظارات شما را روشن بیان کند.
2. ناله و شکایت کردن
کودکان اغلب زمانی که حرف آنها را گوش نمی‌کنید، ناله و شکایت کردن را شروع می‌کنند.
آنها فکر می‌کنند که اگر بار اول به آنها نه بگویید، با ناله و شکایت کردن می‌توانند شما را مجبور کنند تا نظر خود را تغییر دهید. حتی اگر ناله های او برای شما آزار دهنده است، تسلیم او نشوید. در غیر این صورت، شما با تشویق او به انجام این رفتار باعث ادامه دار شدن آن می‌شوید.
در عوض، روش تربیتی خود را ادامه دهید. اطمینان حاصل کنید که این پیام به کودک شما منتقل شده است که "نه یعنی نه!" اگر شما از کار او چشم پوشی کنید، به احتمال زیاد او به شکایت کردن خود ادامه خواهد داد.
بدتر از داشتن یک کودک 4 ساله ای که دائماً درحال ناله کردن است، داشتن بچه ای 14 ساله است که به این کار عادت کرده است. اگر همین حالا تمام تلاش خود را بکنید، این کار در تمام زندگی او به یک عادت تبدیل نخواهد شد.
3. حرف های کودکانه
اگر بخواهیم درباره رفتارهای آزاردهنده صحبت کنیم، حرف های کودکانه نزدیک به بالای این لیست قرار دارد.
هرچند، اغلب بچه ها گاهی اوقات به دلیلی یا به یک بهانه ای حرف های کودکانه می‌زنند. گاهی اوقات، آنها برای جلب توجه این کار را می‌کنند. یا ممکن است به دلیل عصبانیت یا استرسی که دارند به عقب برگردند و این گونه صحبت کنند. برای مثال، کودکی ممکن است به محض این که وارد پیش دبستانی خود می‌شود، شروع کند به صحبت کردن به طرز کودکانه، به این دلیل که برای جابه جایی خود احساس نگرانی می‌کند.
شما می‌توانید این رفتار او را همانند رفتار قبلی او، یعنی ناله و شکایت کردن مدیریت و کنترل کنید. برای او حد و مرز مشخص کنید و به خاطر داشته باشید که این مرحله ایست که باید خیلی زود سپری شود. توجه کنید که با توجه بیش از حد به نحوه صحبت کردن او ، این رفتار را در او تشویق و تقویت نکنید.
4. مخالفت و اعتراض کردن
اگرچه کودکان اغلب اوقات می‌خواهند مفید و کمک کننده باشند، اما همچنین دوست دارند بارها و بارها از استقلال خود نیز دفاع کنند.
اغلب اوقات دوست دارند ببینند اگر قانونی را می‌شکنند یا کاری را درست انجام نمی‌دهند چه اتفاقی می‌افتد.
لیستی از قوانین خانوادگی درست کنید و عواقب منفی شکستن این قوانین را برای او روشن کنید. روش تربیتی که دارید را همانطوری که هست ادامه دهید و در پیش بگیرید، به این دلیل که کودک شما تا زمانی که فکر کند حتی شانس کوچکی برای فرار از دردسر دارد، با سوء رفتار از خط خود خارج می‌شود.
از مشوق ها ی مثبت برای تشویق او برای موافقت با این قوانین استفاده کنید. سیستم های تشویق و پاداش، مثل نمودار استیکر احتمال این را که کودک شما بهتر از دستورات و حرف های شما تبعیت کند افزایش می‌دهد.
5. پرخاشگری
اغلب کودکان پیش دبستانی توانایی غلبه بر عصبانیت را کسب کرده اند، اما هنوز نتوانسته اند کنترل لازم برای انگیزه رفتارهای پرخاشگرانه گاه و بی گاه خود را بدست بیاورند.
کتک زدن، لگد زدن، و گاهی اوقات گاز گرفتن، هنوز هم می‌تواند یک مشکل محسوب شود.
با شیوه تربیتی و نظم مشخصی می توانید در مقابل رفتارهای پرخاشگرانه او واکنش نشان دهید. زمانی را به بچه ها اختصاص دهید و به آنها روش آرام کردن خود هنگام عصبانیت را بی‌آموزید. از دست دادن امتیازات یا گرفتن آنها از او می‌تواند نتایج موثری را بر پرخاشگری داشته باشد.
به کودک خود مهارت های حل مسئله یا مشکل را بیاموزید تا بتوان به خوبی از عهده حل مسائل و کشمکش هایی که دارد، بربیاید. همچنین به کودک خود بیاموزید که می تواند هنگام ناراحتی ، احساسات خود را به جای عمل و انجام حرکات، با صحبت کردن و در قالب کلمات بیان کند. پس از کسب این مهارت ها، رفتار پرخاشگرانه کودک شما فروکش خواهد کرد.
