به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، شرق نوشت: در این گزارش آمده است؛
گزینه اول: مسعود میرکاظمی؛ مرد جنجال
می گویند از همه به وزارت نزدیک تر است. امروز حداقل مسعود میرکاظمی به واسطه حاشیه های اطرافش نیازی به معرفی چندانی ندارد. نامش در دو پرونده بسیار جنجالی سال های اخیر به میان آمده، هرچند سند موثقی برای حرف وحدیث های پشت سرش تاکنون ارائه نشده است. از سوابق اجرائی او می توان به مدیرعاملی فروشگاه اتکا اشاره کرد. وزارت نفت را با رأی اعتمادی بسیار شکننده و اندک در دست گرفت و دوره وزارتش هم کوتاه بود، هرچند از نگاه منتقدان عواقبی طولانی مدت برای نفت ایران داشت. در سال ۱۳۹۶ رئیس کمیته طرح و برنامه ستاد انتخاباتی آقای رئیسی بود و قاعدتا به او نزدیک است. میرکاظمی در دوره احمدی نژاد ناگهان بدون تجربه نفتی مستقیم به رأس وزارتخانه رفت. «نفتی بودن» مسئله ای است که صنعت نفت قدیمی ایران به آن حساس است و حتی از کارکنان بدون درجه صنعت هم گاهی برای قضاوت می شنوید که «فلانی واقعا نفتی است یا نیست». روی کارآمدن میرکاظمی برای وزارت نفت عواقبی داشت. ایشان پس از وزیرشدن تعداد چشمگیری –چند صد نفر- از مدیران باسابقه نفتی ایران را به خانه فرستاد و یک خانه تکانی عظیم کرد؛ کاری که تا اندازه ای خلاف عرف می نمود، چراکه بنا به سنت، کشورهای نفتی عموما به ترکیب کارشناسان و بعضا حتی خود وزیر هم تا سال ها دست نمی زنند. جنجال های میرکاظمی زیاد بود. از جمله متوقف کردن طرح سوآپ نفت دریای خزر که هیاهوی زیادی برانگیخت و طرحی یک دهه ای یک شبه متوقف شد که به گفته مخالفان آقای میرکاظمی ضرری چندمیلیارددلاری به ایران وارد کرد. اوپکی ها هم دل خوشی از آقای وزیر نداشتند و می گفتند اینجا را نمی شناسد. میرکاظمی در نهایت بیشتر از آنکه سابقه نفتی داشته باشد سابقه جنجال نفتی دارد.
گزینه دوم: رستم قاسمی؛ دکل گم شد!
در انتخابات ریاست جمهوری امسال و پیش از آنکه شورای نگهبان صلاحیتش را احراز کند مدعی شد که به نفع آقای رئیسی کناره گیری کرده است؛ اما از حرف هایش برمی آید که خواهان وزارت نفت است هرچند نیم نگاهی هم به شهرداری تهران و ساختمان خیابان بهشت دارد. ماجرای دکل گم شده مربوط به دوره وزارت اوست که از سال ۱۳۹۰ پس از عزل میرکاظمی تا سال ۱۳۹۲ ادامه یافت. قاسمی گاهی حرف های عجیب هم می زند. مثلا به تازگی مستقیما به نقش مستشاری ایران در یمن اشاره کرد که تکذیب بلافاصله وزارت خارجه را در پی داشت. اما ایشان باز هم دست برنداشت و توییت کرد که وزارت خارجه سیاست انقلابی را فراموش کرده است. اظهارات عجیب تر هم دارد که خارج از موضوع است. به هرحال گمانه زنی ها می گوید نظر آقای رئیسی این است که بهتر است ایشان جایی جز وزارت نفت به مردم خدمت کنند که کم سروصداتر باشد و حاشیه های گذشته را زنده نکند.
گزینه سوم : سیدرضا فاطمی امین؛ از همکاران آستان
سیدرضا فاطمی امین هم برای وزارت صمت نامش شنیده می شود و هم نفت. مدیری گمنام که در نفت سابقه ای که چشمگیر باشد ندارد و همین بختش را برای تصدی کم می کند. از همکاران آستان قدس رضوی است و مشاور قائم مقام آستان رضوی بوده و نیز مدیرعامل سازمان اقتصادی رضوی. در وزارت صمت حضور داشته است و اگر بنا به وزارت باشد احتمالا به صمت برود. گمانه زنی ها استفاده از همکاران آستان در دولت را قوی می داند.
گزینه چهارم: مهدی دوستی؛ جوان انقلابی
جوانان نزدیک به ستاد ابراهیم رئیسی هم این روزها چشم امید به فهرست احتمالی کابینه و شعارهای جوان گرایی دوران تبلیغات بسته اند و «مهدی دوستی» هم یکی از این جوانان است؛ در دوران انتخابات، علی نیکزاد مسئول ستادهای مردمی ابراهیم رئیسی هنگام معرفی دوستی گفت: آقای مهدی دوستی از امروز به عنوان سخنگوی شورای هماهنگی ستاد آقای رئیسی منصوب شدند و موضع گیری و سخنان ایشان گفته ستاد آقای رئیسی است». قبل از آن، دوستی، رئیس ستاد سعید محمد بود. خودش درباره تجربه کاری اش می گوید: «من بیشتر کار اجرائی کرده ام و سوابق من در قرارگاه خاتم الانبیا(ص) و پروژه های نفت و گاز، پایانه صادراتی ماهشهر و پالایشگاه ستاره خلیج فارس است». دوستی در جلسه معارفه ستادی اش باز هم به سعید محمد اشاره کرد و با اعلام اینکه آقای رئیسی پرچمدار جبهه انقلاب هستند گفت: «دکتر محمد از ابتدا با آقای رئیسی هماهنگی داشت و این ارادت از ابتدا وجود داشت». دوستی در سن پایین مدیر پالایشگاه ستاره خلیج فارس شد و میان هواداران او با بیژن زنگنه هم بحثی بالا گرفت که «جوانان انقلابی پالایشگاه داخلی می سازند، زنگنه واردات بنزین را شش برابر کرده است». به هر صورت سوابق دوستی در صنعت نفت شناخته شده است و نمی توان او را با نفت غریبه شمرد. اما جوان و انقلابی بودن و نفتی بودن تا چه حد به کار وزارتش بیاید باید نشست و دید.
گزینه پنجم: هدایت الله خادمی؛ سوژه ایدئال
«از روسیه ممنونیم که نمی گذارد از گرسنگی بمیریم» باور کنید این جمله را آقای خادمی هنگامی که نماینده ایذه بود به زبان آورد، هرچند بعد از آن گفت لحنش کنایی بوده و این حرف بد منتقل شده است. با نفت بیگانه نیست و لهجه جنوبی اش را برای نفتی ها به رخ می کشد. زمانی مدیر شرکت عظیم حفاری شمال بود، حتی تا دو سال اول وزارت زنگنه هم بود، اما بعد سر دعوا گرفت و دعوا را به رسانه ها کشاند و برکنار شد و دیگر زنگنه را رها نکرد تا همین امروز. در مجلس عضو کمیسیون انرژی بود و از هرکاری که می شد با وزیر نفت وقت بکند دریغ نکرد بی هیچ نتیجه ای. رسانه های نزدیک به او از صبح تا اذان مغرب علیه زنگنه مطلب نوشتند و حالا هم به نظر می رسد جوی که احتمال وزارت ایشان را مطرح می کند چیزی جز همان رسانه های نزدیک نباشد و جای دیگر خبری جدی مطرح نشده است. یک بار هم بحث فیش حقوقی نجومی و خانه ۵۰۰متری اش مطرح شد که در جواب گفت اصلا چند ماه است که من حقوق نگرفته ام و با ارث پدری زندگی می کنم.
برنامه ها و آینده: «هیچ نیازی به شرکت های خارجی نداریم»
توصیه سیاسیون به ابراهیم رئیسی
