مرگ هولناک محمد امین ۱۲ ساله در زنگ ورزش / او کنار دروازه فوتسال جان باخت

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، هیچکس حرفی نمی زند اما چهره اشک آلود بچه ها و مربی، خبر از اتفاقی تلخ می دهد؛ محمد امین ۱۲ ساله روی زمین سالن ورزشی کنار دروازه سقوط کرده فوتسال، آرام خوابیده است.

آن روز دوشنبه بود؛ ۲۲ مهر ۱۳۹۸؛ صبح یک روز مهر مانند همه صبح های مهر ماه؛ با این تفاوت که ایام اربعین بود و فضای شهر هم رنگ و بوی اربعین به خود گرفته بود.

محمدامین مثل هر روز صبح آماده رفتن به مدرسه می شود و مادر بدرقه اش می کند به امید آنکه ساعاتی بعد دوباره او را ببیند؛ موقع خداحافظی، نگاهش در نگاه مادر گره می خورد و لبخند بر لب به سوی مدرسه می رود.

انگار امروز متفاوت از روزهای دیگر برای مادر است؛ نگاه و لبخند فرزند در قاب ذهنش نقش می بندد و حس خوشایند خوشبختی وجودش را در بر می گیرد و مشغول کارهای روزانه می شود.

عقربه های ساعت که ظهر را نشان می دهد کم کم دلشوره به سراغش می آید؛ نمی داند چرا؟ با خود می اندیشد که امروز حس عجیبی داشته! نکند برای محمدحسین اتفاقی افتاده باشد؟

ناگهان دل نگران می شود و به سمت تلفن می رود تا سراغی از فرزند بزرگ تر بگیرد؛ محمدحسین همچون بسیاری از عاشقان سیدالشهدا(ع) عازم زیارت اربعین با پای پیاده است؛ در دل می گوید «خدایا فرزندم را به خودت سپردم»؛ صدای فرزند را که می شنود، قدری آرام می شود، سفارش های مادرانه می کند و گوشی قطع می شود.

باید آرام می گرفت اما قرار نداشت؛ اضطراب عجیبی به جانش افتاده و نمی داند چرا آرام نمی شود؛ زمان به کندی می گذرد... با صدای زنگ تلفن نفس در سینه اش حبس می شود....

پایان دلشوره مادر

هنوز نمی دانند چه اتفاقی افتاده است؛ پدر، مادر و محمدعلی برادر ۲۰ ساله محمدامین خود را به سالن ورزشی رسانده اند؛ اورژانس هم رسیده است. هیچکس حرفی نمی زند اما چهره اشک آلود بچه ها و مربی، خبر از اتفاقی تلخ می دهد.

در این ۲۰ دقیقه تا رسیدن به سالن ورزشی خود را برای مشاهده یک حادثه آماده کرده بودند اما هیچوقت فکر نمی کردند عمق این حادثه، از دست رفتن عزیرشان باشد و خدا می داند در آن یک ساعتی که پدر و مادر و برادر بر بالین پیکر عزیزشان سپری کردند بر دل و جان آنها چه گذشت!!

آری، محمد امین ۱۲ ساله روی زمین سالن ورزشی کنار دروازه سقوط کرده فوتسال، آرام خوابیده است؛ روح او در همان لحظه اول برخورد دروازه به سر او و زمین سالن، آسمانی شده بود و کادر اورژانس نیز این موضوع را تأیید می کرد.

روایت زنگ ورزش مرگبار

امسال محمدامین در پایه هفتم و در یک مدرسه غیردولتی در شهر قم تحصیل می کرد؛ این مدرسه در سال جاری تعداد شعبه های خود را به عدد 10 رسانده است. پدر و مادر برای ثبت نام محمدامین به شعبه مرکزی رفته بودند اما مدرسه آنها را به شعبه کوچکتر در نزدیکی منزل راهنمایی کرد.

در هفته اول مهر امسال، مدیر این شعبه که سه ماه است مسؤولیت راه اندازی آن را برعهده گرفته است به دلایل نامعلوم از کار کنار گذارده می شود و فردی که سابقاً آموزگار این مدرسه بوده، مسؤولیت این شعبه را در دهم مهر برعهده می گیرد.

به گفته آقای سبحانی نیا پدر محمدامین، این مدرسه یک ساختمان مسکونی قدیمی است که حیاط کوچکی دارد به همین دلیل زنگ ورزش بچه ها در سالن ورزشی خارج از مدرسه برگزار می شود؛ یک سالن ورزشی که مدرسه برای سال تحصیلی 99-98 قرارداد همکاری با آن ندارد.

دانش آموزان با مینی بوس دو روز در هفته یعنی روزهای دوشنبه و چهارشنبه، زنگ ورزش را در سالن ورزشی به همراه معلم ورزش می گذرانند.

متأسفانه در آن روز معلم ورزش در مرخصی به سر می برد و مربی تربیتی، 10 نفر از دانش آموزان را به ورزشگاه می برد. دانش آموزان به همراه مربی تربیتی خود در حال بازی فوتبال هستند و محمدامین به عنوان دروازه بان درون دروازه است که ناگهان به دلیلی نامعلوم دروازه چند صد کیلویی فوتسال که ناایمن و متزلزل بود بر زمین و روی سر دانش آموز 12 ساله سقوط کرد و....

پیاده روی ناتمام؛ بازگشت به ایران از ۳۰ کیلومتر مانده به کربلا

محمدحسین برادر ۲۳ ساله محمدامین در مسیر پیاده روی کربلا بود که خبر فوت یکی از عزیزانش را شنید؛ درست ۳۰ کیلومتر به کربلا مانده.

آرام و قرار نداشت؟ چه کسی فوت کرده است که او به نگفته اند؟ زیارت او همانجا پایان یافت و مضطرب و غمگین به ایران بازگشت.

باورش بسیار سخت است؛ محمدامین دیگر نیست؛ در حالی که وجودش پر از غم و اندوه بود خودش را به خاکسپاری پیکر بی روح برادر کوچکش رساند.

دلیل حادثه

بررسی های کارشناسی حاکی است دروازه فوتسال، ناایمن و غیراستاندارد بوده و عامل اصلی درگذشت دانش آموز 12 ساله است.

مدیر و کادر مدرسه فقط تا روز هفتم درگذشت محمدامین به خانه شان رفت و آمد می کردند. در این میان چند تن از مسؤولان تربیت بدنی قم نیز برای عرض تسلیت به خانه آنها می آیند. در همین مراجعات، مدیر هیأت فوتبال استان خطاب به پدر محمدامین ، سخنی می گوید که اکنون بعد از گذشت بیش از یک ماه از فوت فرزندش، تلخی این سخن هماره ذهنش را می گزد؛ «از این دست اتفاقات ممکن است بیفتد، پس راضی به رضای خداوند باشید».

آقای سبحانی نیا می گوید: به تقدیر الهی اعتقاد دارم و راضی ام اما مسؤولان نباید اهمال و کم کاری شان را با تقدیر و قسمت توجیه کنند.

وی ادامه می دهد: فرزند برای پدر و مادر عزیز است و نباید با چنین عباراتی، دل پدری سوگوار را به درد آورد.

آقای سبحانی نیا اضافه می کند: کاش به جای تسلای خاطر اینچنینی، مدارس آموزش پرورش و سالن های ورزشی را استاندارد و ایمن می کردند و نسبت به حفظ جان انسان های بی گناه اهتمام بیشتری داشتند و این گونه موارد تلخ را عادی قلمداد نمی کردند.

وی می گوید: از سوی دیگر از زمان درگذشت محمدامین تا کنون، هیچ یک از مسؤولان آموزش و پرورش استان قم حتی برای عرض تسلیت تماس نگرفته و پیامی هم نفرستادند.

مصوبه مجلس و مدارس آزاد از نظارت

۲۱ مهر بود یعنی یک روز قبل از حادثه فوت محمدامین؛ نمایندگان مجلس در جریان بررسی طرح تنظیم مقررات مالی، اداری و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش، مصوبه کاهش تنوع مدارس را به تصویب رساندند.

بر اساس این مصوبه، مدارس از مهر سال ۹۹ به دو مدل دولتی و غیردولتی اداره می شوند.

نمایندگان مجلس پاسخ دهند آیا با دو مدل شدن مدارس به دولتی و غیردولتی، نظارت ها بر ایمن بودن مدارس افزایش خواهد یافت و آیا مدیران این وزارتخانه و سازمان های تابعه اش نسبت به دانش آموزان مدارس غیردولتی دلسوزی بیشتری نشان خواهند داد؟!

اینک یک ماه از پرکشیدن محمدامین می گذرد؛ محمدحسین و محمدعلی غمگینند، مادر هنوز رفتن فرزند را باور ندارد و پدر غم از دست دادن کوچکترین عضو خانواده را به سختی تحمل می کند تا خانواده اش را حفظ کند اما اگر روند نظارت صحیح بر مدارس غیردولتی و اماکن ورزشی در کشور رعایت می شد، اینک محمد امین در کنار خانواده اش بود.

در حالی که در سال های اخیر در گوشه و کنار کشور موارد مشابهی با این حادثه دلخراش رخ داده است، آیا می شود کاری کرد که خانواده ها دیگر سوگوار از دست دادن عزیرشان نباشند؟! در کنار خیلی دیگر از شرایط، عزم و همت مسؤولان و نمایندگان دلسوز این ملت لازم است تا چنین اتفاقات تلخی دیگر رخ ندهد.