مشاغل عجیبی در گذشته که بطور کلی حذف شده اند

به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از بیتوته، یخ شکن ها، موش گیر ها و آپارات چی ها را به خاطر دارید؟ امروزه ممکن است ربات ها جایگزین مشاغل بسیاری شده باشند، اما بسیاری از حرفه ها در طول سالیان با تغییر جامعه و پیشرفت فناوری ناپدید شده اند. در این مطلب برخی از مشاغل جالبی که زمانی رایج بودند، ولی حالا دیگر وجود ندارند، آورده شده است.

کتابخوانی در کارخانه ها

از اواخر دهه ۱۸۰۰ به بعد، کارخانه های سیگار برگ کوبایی کتابخوان هایی را استخدام می کردند تا برای کارگران در حین کار کتاب های سیاسی و روزنامه بخوانند. این رسم در اوایل قرن بیستم در ایالات متحده هم گسترش یافت، اما در سال ۱۹۳۱ توسط صاحبان کارخانه ها در این کشور ممنوع شد، زیرا نگران انتشار ایده های کمونیستی و آنارشیستی بودند.

فاضلاب جمع کن

چندش آورترین شغلی که نیاز به کسانی با حس بویایی ضعیف و گوارش فوق العاده قوی داشت. فاضلاب جمع کن ها کار جمع کردن زباله های انسانی از خانه های مردم را داشتند. این حرفه در قرن نوزدهم در آمریکا، اروپا و استرالیا پیش از ساخته شدن سیستم های فاضلاب گسترده رایج بود و امروزه در برخی کشورها، به ویژه هند و ژاپن، همچنان پابرجاست.

افر

متأسفانه کار کودکان در بسیاری از کشور های غربی تا اوایل قرن بیستم پذیرفته شده بود. برای مثال، دافرها، پسران جوانی با انگشتانی چابک بودند که در کارخانه های نساجی کار می کردند و بوبین ها را از قاب های ریسندگی جدا می کردند و جایگزین می کردند. تا سال ۱۹۳۳ که در نهایت کار کودکان غیرقانونی شد، دیدن این منظره در کارخانه های آمریکایی رایج بود.

موش گیر

حرفه ای که مستقیماً از کتاب های افسانه ای بیرون آمده بود، موش گیر ها از همه چیز، از موش ها و سگ های تریر گرفته تا سم و تله برای کنترل حیوانات موذی در روستاها، شهرک ها و شهر ها استفاده می کردند، اما اغلب برای زیاد کردن حجم کاری خود به پرورش و رهاسازی مخفیانه موش ها متهم می شدند. اما حالا مدت هاست که کار آن ها توسط تکنسین های کنترل آفات انجام می شود.

زغال شکن

یکی دیگر از حرفه های دوران ویکتوریایی که خوشبختانه منسوخ شده است، زغال شکنی بود بدین گونه که باید ناخالصی ها از زغال سنگ را با دست جدا می کردند و این کار عمدتاً توسط کودکان انجام می شد. این حرفه بسیار خطرناک بود و بچه ها اغلب دست هایشان را می بریدند و می سوزاندند و حتی برخی جان خود را در این کار از دست می دادند. اعتراضات عمومی در اواخر دهه ۱۸۰۰ و اوایل دهه ۱۹۰۰ افزایش یافت و تا سال ۱۹۲۰ این عمل ظالمانه پایان یافت.

شلاق زن اسب

این شغل ناگوار قدیمی اغلب توسط اقتصاددانان به عنوان نمونه کلاسیکی از اینکه چگونه پیشرفت تکنولوژی می تواند کل یک بخش را نابود کند، ذکر می شود. صنعت شلاق کالسکه در دهه ۱۸۹۰ با فعالیت هزاران شرکت تولیدکننده لوازم ضروری سوارکاری رونق داشت، اما در اوایل قرن بیستم با جایگزینی خودرو به جای اسب و کالسکه همه چیز از بین رفت.

یخ شکن

قبل از اینکه یخچال و فریزر ها فراگیر شوند، جمع آوری یخ یک تجارت بزرگ در آمریکای شمالی و اروپا بود. یخ شکن ها چند تن یخ را در طول زمستان جمع و در خانه های یخی پر از یونجه ذخیره می کردند، سپس در تابستان آن ها را در شهر ها توزیع می کردند. تجارت یخ در زمان اوج خود یعنی در اواخر قرن ۱۹، فقط در ایالات متحده شغل ۹۰۰۰۰ نفر بود.

آدم یخی

یخ شکن ها یخ ها را جمع می کردند، اما قالب های یخ توسط کسانی که به آن ها آدم های یخی می گفتند و بیشتر آن ها زنان بودند، به خانه ها و اداره ها تحویل داده می شد. همانطور که در این عکس می بینید که در طول جنگ جهانی اول در نیویورک گرفته شده است. این تجارت هم اندکی بعد و در دهه ۱۹۵۰ به طور کل از بین رفت، اما شغل تحویل یخ هنوز در جوامع فرقه آمیش که از برق استفاده نمی کنند، وجود دارد.

روشن کننده لامپ

در اواخر قرن نوزدهم، شهر های اروپایی و آمریکای شمالی مملو از لامپ های گازسوز بودند و شغلی وجود داشت به نام روشن کننده لامپ که وظیفه آن ها این بود که هر شب لامپ ها را روشن کنند. گاز در اوایل قرن بیستم با برق جایگزین شد، اما چند شهر تعداد محدودی از لامپ های گازی را هنوز نگه داشته اند، از جمله لندن که ۱۵۰۰ لامپ و پنج روشن کننده لامپ دارد.

فروشنده گوشت نهنگ

امروزه هیچ نیویورکی را نخواهید یافت که مرتباً گوشت نهنگ بخورد، اما زمانی این خوراکی لذیذ به عنوان یک غذای مقرون به صرفه برای فقرا لذت بخش بود. با ثروتمندتر شدن شهرنشین ها، استفاده از گوشت نهنگ منسوخ شد و این شغل، حداقل در ایالات متحده، مدت هاست که به تاریخ سپرده شده است.

این عکس در حدود سال ۱۹۲۰ گرفته شده است.

استوکر

یک استوکر یا آتش نشان فرد بدشانسی بود که وظیفه مراقبت از آتش در دیگ بخار قطار، کشتی یا کارخانه اره را داشت. این کار همراه با بیل زدن زیاد زغال سنگ در دمای وحشتناک بالا بود و برای افرادی که قلب ضعیف داشتند مناسب نبود. خوشبختانه، با روی کار آمدن لوکوموتیو های الکتریکی، کشتی ها و ... در قرن بیستم این حرفه هم منسوخ شد.

اپراتور تلگراف

تلگراف الکتریکی در دهه ۱۸۳۰ اختراع شد و تا زمانی که در قرن بیستم جایگزین تلفن شد، به عنوان سریع ترین راه برقراری ارتباط برای فواصل طولانی باقی ماند. اپراتور تلگراف پیام ها را می فرستاد و دریافت می کرد و باید به کد مورس مسلط می بود. این افراد دستمزد های بسیار بالایی داشتند و رقابت برای این شغل زیاد بود.

پسر تلگرافی

در اروپا و آمریکای شمالی، پسرانی برای ارسال تلگراف استخدام می شدند که باید در یک اداره پست یا شرکت تلگراف مانند Western Union پیام ها را ارسال یا دریافت می کردند. این پسر ها که معمولاً در سنین اواسط تا اواخر نوجوانی بودند، پیام ها را پیاده یا با دوچرخه و بعداً با موتورسیکلت به دست صاحبان آن ها می رساندند. این شغل تا دهه ۱۹۷۰ در برخی از مناطق بریتانیا پابرجا بود.

مهره جمع کن

مهره جمع کن ها مانند پسران تلگرافی، عمدتاً پسران نوجوانی بودند که در سالن های بولینگ در سراسر آمریکای شمالی کار می کردند و مهره ها را می چیدند و توپ ها را جمع می کردند. این شغل پس از اختراع دستگاه مهره جمع کن در دهه ۱۹۴۰ به سرعت منسوخ شد، اما در تعداد کمی از سالن های بولینگ هنوز مهره ها را به صورت دستی کنار هم می چینند.

فروشنده دندان های دست دوم

در سال های زیادی از قرن بیستم، دسترسی به درمان مناسب دندانپزشکی، به ویژه در اروپا محدود بود، و بسیاری از افرادی که توانایی پرداخت هزینه های دندانپزشکی را نداشتند، وقتی که دندان هایشان دچار مشکل می شد، دندان مصنوعی دست دوم می خریدند. تأسیس NHS (سرویس سلامت ملی) در سال ۱۹۴۸ به این تجارت ناخوشایند در بریتانیا پایان داد، اگرچه تا مدت ها در سایر نقاط اروپا ادامه یافت.

این عکس در سال ۱۹۵۵ در آمستردام گرفته شده است.

کامپیوتر انسانی

زمانی که مشاغل علمی تحت سلطه سفیدپوستان بود، انسان ها کار رایانه ها را می کردند. این حرفه تا دهه ۱۹۶۰ به طور قابل توجهی فراگیر بود. کتاب «فیگور های پنهان» Hidden Figures که در ۲۰۱۶ به قلم مارگو لی شترلی نوشته شد، داستان سه زن سیاهپوست - کاترین جانسون (تصویر)، دوروتی وان و مری جکسون - را روایت می کند که به عنوان رایانه های انسانی برای ناسا به کار گرفته شدند. فیلمی به همین نام بر اساس این داستان ساخته شد که برنده اسکار هم شد.

اپراتور لینوتایپ

دستگاه های لینوتایپ از اواخر قرن نوزدهم تا دهه ۱۹۸۰، برای حروفچینی روزنامه ها و مجلات استفاده می شد. تا زمانی که کامپیوتر آن ها را از دور خارج کرد. اپراتور های این دستگاه ها ساعت های طولانی در اتاق های فوق العاده پر سر و صدا کار می کردند. صدای اتاق ها به قدری بالا بود که گفته می شود نیویورک تایمز از استخدام داوطلبان کم شنوا برای لینوتایپیست استقبال می کرد.

متصدی آسانسور

در نیمه اول قرن بیستم، آسانسور ها دستی بودند و به اپراتور انسانی نیاز داشتند. این شغل از دهه ۱۹۳۰ زمانی که آسانسور های اتوماتیک جایگزین شدند، کاهش یافت.

لیمونادفروش

معمولا مردان جوان پرانرژی فروش نوشابه های گازدار سودا را در فروشگاه های آمریکا اداره می کردند و مسئول تهیه شربت و بستنی و نوشابه برای مشتریان بودند. تب لیمونادفروشی در دهه ۱۹۲۰ زیاد شد و تا دهه ۱۹۵۰ که رستوران های فست فود سلف سرویس و رستوران های بیرون بر وارد صحنه شدند، محبوب بود.

آپارات چی

یکی دیگر از قربانیان تغییرات تکنولوژیک، آپارات چی سینما بود. این شغل از زمان معرفی پروجکشن سینمای دیجیتال، که به مهارت بسیار کمی نیاز دارد، کاملاً از بین رفت و این روز ها در بسیاری از سینما ها توسط کارکنانی انجام می شود که بلیت و ذرت بوداده نیز در سینما می فروشند.

تایپیست

در سال های زیادی از قرن بیستم، کسانی برای تایپ و ویرایش اسناد استخدام می شدند تا اینکه در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ رایانه ها و دستگاه های فتوکپی به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند. این روزها، یافتن شغل برای تایپیست ها در کشور های غربی تقریباً غیرممکن است، زیرا انتظار می رود همه کارکنان این مهارت را داشته باشند.

فروشنده دایره المعارف

اکنون که دایره المعارف بریتانیکا آنلاین شده است، شغل فروشندگی نسخه چاپی دایره المعارف به صورت خانه به خانه هم از بین رفته است. این دستفروش مزاحم با خوش زبانی، و با ظاهری هوشمندانه و متقاعدکننده، با مشتریان صحبت می کرد تا مبالغ هنگفتی برای جلد های قطور دایره المعارف از آن ها بگیرد.

۷ رسم عجیب و جذاب ایتالیایی ها که در هیچ کشوری نیست