به شکلی که دندان های شما بر روی یکدیگر تراز هستند و با هم برخورد دارند انسداد نامیده می شود؛ در یک کلمه ، ایده آل اینکه دندان ها خوب با هم جفت شوندو زمانی که فک بسته می شود.فقط کمی بالاتر از دندان های بالایی قرار بگیرند و سطح بالایی دندان های آسیاب شما پوشش داده شوند اما دندان ها همیشه به طور صحیح برخورد نمیکنند و این باعث ایجاد وضعیت مالاکولاسیون ( دندان قروچه) میشود ، اپن بایت یکی از نمونه های ناهمترازی دندان هاست.
وقتی کسی دندان هایش باز است دندان های بالا و پایین هنگام گاز گرفتن و بستن دهان با هم جفت نمیشوند و در نتیجه شکاف و باز بودنی است که هنگام بستن دهان بین ردیف های دندان های بالا و پایین ایجاد می شود. اپن بایت نه فقط بر تصویر ظاهری لبخند تاثیر می گذارد بلکه می تواند سبب اختلال و یا اشکال در صحبت کردن از جمله نوک زبانی و موانع گفتاری شود.
انواع اپن بایت:
اپن بایت به ۳ نوع تقسیم می شود:
1 – قدامی: در هنگام بسته بودن دندان ها، بین دندانهای جلوی مخالف هیچ گونه همپوشانی وجود ندارد.
2 – خلفی: در هنگام بسته بودن دندان ها، بین دندان های پشتی فاصله وجود دارد.
3 – ناقص: در هنگام بسته بودن، دندان های فک پایین دندان های فوقانی یا بافت های نرم درونی دهان را لمس نمی کنند.
علل:
ماندن سایر ناهنجاری های دهانی، اپن بایت نیز تحت تأثیر ژنتیک و عوامل خارجی به وجود می آید. در بسیاری از موارد، این ناهنجاری در اثر عوامل متعدد ایجاد می شود که اشاره به یکی از آنها دشوار است.
درمان بیماریهای لثه به روش کلینیکیکودکانی که اوپن بایت آنها خود به خود اصلاح نمی شود، احتمالاً نیاز به مداخله ارتودنسی خواهد داشت. در غیر این صورت دندانهای عقبی ممکن است سریع تر از حد طبیعی ساییده شده و از بین بروند چرا که به علت عدم تماس دندان ها در جلوی دهان، دندانهای عقبی بیش از حد با هم تماس داشته و ساییده می شوند. همچنین ممکن است عملکرد جویدن برای کودک دردناک شود. گاهی اوقات تکلم تحت تأثیر قرار گرفته و دچار اشکال می شود.
در بسیاری از موارد بسته به شدت اوپن بایت، جلوگیری از بیرون ریختن مایعات یا غذا در حین جویدن و بلعیدن غذا دشوار یا حتی غیر ممکن می شود و برای جلوگیری از این اتفاق فرد باید از زبان خود برای پوشاندن فاصله بین دندان های بالایی و پایینی و جلوگیری از بیرون ریختن غذا استفاده کند. این کار خود مشکل اوپن بایت را تشدید می نماید.
ناهنجاری اپن بایت چیست؟
در حالت طبیعی و ایده آل به هنگام بسته شدن بایتها یا همان فکها، دندانها به طرز صحیح و مرتبی بر روی یکدیگر قرار گرفته و دندانهای جلویی فک بالا مقدار کمی از دندانهای جلویی فک پایین را میپوشانند. اپن بایت به وضعیتی اطلاق میگردد که هنگام بسته بودن فک ها، در اثر به هم نرسیدن دندان های جلویی فک بالا و فک پائین، دهان باز میماند. نتیجه ناهنجاری اپن بایت فاصله بین دندان ها و عدم بسته شدن فک میباشد. این ناهنجاری علاوه بر تاثیر مخربی که بر زیبایی فرد دارد، سبب ایجاد اختلال در صحبت کردن او شده و گاها تکلم وی را نیز با مشکلاتی مواجه میکند. این اختلال بعضی اوقات باعث میشود که شخص نوک زبانی حرف بزند.
وجود فاصله بین دندان های قدامی
وجود فاصله بین دندانهای قدامی فک بالا و پایین نه تنها باعث ظاهری ناخوشایند در بیمار می شود، بلکه باعث مشکل در غذا خوردن، تخمه شکستن و مشکلات تکلمی در بیمار می شود به طوری که بیماران نمی توانند بعضی از حروف مثل س، ش، ژ و غیره را به خوبی تلفظ نمایند. سایش دندانهای خلفی، مشکلات لثه ای، بروز مشکلات در مفصل گیجگاهی فکی (TMJ problem) و ظاهری ناخوشایند از عوارض دیگر این ناهنجاری است. درمان زود هنگام (قبل از بلوغ) برای رفع اپن بایت بسیار با اهمیت است به طوری که می توان با دستگاههای متحرک و ثابت ارتودنسی قبل از بلوغ به راحتی اپن بایت بیمار را درمان کرد. در ابتدا با دستگاههای متحرک که دارای Tongue guard در پشت دندانهای قدامی می باشند می توان این ناهنجاری را درمان نمود.
در صورتیکه بیمار همکاری لازم در استفاده از دستگاه متحرک را نداشته باشد می توان با دستگاه ثابت ارتودنسی که دارای Tongue guard در پشت دندانهای قدامی می باشد اپن بایت (Open bite) را درمان نمود. درمان ذکر شده برای بیماران در حال رشد مناسب می باشد. در صورتی که بیمار بعد از اتمام رشد مراجعه نماید، نیاز به درمان ارتودنسی به همراه جراحی Orthognathic surgery دارد. در این صـورت بیمار باید تحت درمان ارتودنسی ثابت قبل از جراحی Presurgical orthodontics قرار گیرد و بعد از جراحی بیمار باید تحت درمان ارتودنسی پس از جراحی Postsurgical ortodontics قرار گیرد.
