به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، کودک دبستانی شما باید نکات تربیتی صحیحی را آموزش ببیند و در برابر رفتار مناسبی از سوی والدین قرار بگیرد تا بر اساس آنها بتواند کیفیت زندگی پیش روی خود را بالاتر ببرد. «مهدی میری» مدرس آموزش خانواده و کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی درباره این نکات ضروری توضیح می دهد.
نکات تربیتی کودکان دبستانی بر اساس هوش هیجانی
آموزش مهارت تاب آوری؛ توانایی یا سازگاری موفقیت آمیز کودک در برابر شرایط تهدید کننده. یک درختی را تصور کنید که در زمستان روی آن برف آمده؛ درختانی که قوی تر هستند زیر فشار برف و طوفان شکننده نیستند و مقاومت می کنند. حالا اینکه یک کودک بتواند در شرایط سخت دوام بیاورد و این دوران را بگذارند یعنی مهارت تاب آوری را آموخته است. بچه ها در عین حال باید تحمل شکست را داشته باشند و فکر نکنند یک شکست پایان همه چیز است. بچه هایی که در این مورد آموزش دیده باشند در چنین مواقعی اذیت نمی شوند.
آموزش خود مراقبتی کودکان؛ این مورد شامل مسائل جنسی است به این ترتیب که بچه ها اندام خصوصی خود را بشناسند و به کسی اجازه ندهند آنها را لمس کند. بدون هماهنگی سوار خودرو هیچ کسی نشوند حتی اقوام درجه دو و سه و با کسی که نمی شناسند همراه نشوند. والدین باید از تاثیر سوء استفاده جنسی از کودکان آگاه باشند. خیلی از والدین بیش از حد به این موضوع خوشبین هستند و فکر می کنند فرزندشان هنوز خیلی کوچک است و نباید خیلی مسائل را برای او بگویند. در نتیجه ابتدا خود والدین باید در این مورد آگاهی لازم را داشته باشند.
پاسخ دادن والدین به کنجکاوی کودک در مورد مسائل جنسی؛ معمولا خانواده ها به این پرسش های کودکان خود بر اساس شرم و حیا جواب می دهند که این روش اشتباه است. آنها باید بتوانند با حوصله و زبان بدن مناسب به این سوال ها جواب دهند تا بچه ها مجبور نشوند برای جواب گرفتن سراغ اینترنت یا دوستانشان بروند و اطلاعات اشتباه بگیرند.
ایجاد عزت نفس در کودکان؛ می توانیم با ارزشی که برای بچه ها قائل می شویم به آنها احساس مسئولیت و عزت نفس بدهیم. بچه ها نباید تحقیر و سرزنش شوند.
وضع قوانین روشن؛ قوانینی که قرار است برای کودک دبستانی بگذاریم باید واضح و روشن باشد و تنظیم آنها با مشارکت خود کودک انجام شود. بیشتر بخوانید: باکودکی که به مدرسه نمی رود چه کنیم؟
آموزش شناخت راز خوب و راز بد؛ والدین سعی می کنند به کودک رازداری را یاد بدهند؛ بچه ها هم به دلیل معصومیتی که دارند سعی می کنند رازدار باشند اما اگر کودکی خدای ناخواسته مورد سوء استفاده جنسی از طرف کسی قرار بگیرد و با این مسئله مواجه شود که این یک راز است و نباید کسی بداند شرایط سخت می شود. بنابراین پدر و مادر باید به کودک تفاوت راز خوب و بد را یاد بدهند تا بداند هر چیزی را نباید به عنوان راز نگه دارد.
جلوگیری از عادت کودکان به فضای مجازی و بازی های کامپیوتری؛ باید در این مورد محدودیت هایی را قائل شویم. به گفته دانشمندان بچه ها نباید روزانه بیش از یکساعت وقت خود را در این فضاها بگذرانند که شامل گوشی، تبلت و کامپیوتر می شود.
ساعت خواب مفید؛ کودک دبستانی در سن رشد است و بخشی از رشد او در خواب اتفاق می افتد پس باید دامنه خواب مفید برای آنها جا بیفتد تا از طرف خودشان هم رعایت شود.
مقایسه نکردن کودک دبستانی با دیگران که حتی می تواند شامل خواهر و برادرش هم بشود.
نباید از کودک در مسائل درسی و غیره انتظاراتی فراتر از توانایی هایش داشت. باید ابتدا توانایی های او را در هر مسئله ای بشناسیم و توقع نداشته باشیم بیشتر از آن چیزی که می تواند باشد.
استفاده نکردن از روش های منسوخ تنبیه بدنی؛ والدین باید بدانند که حتی یک تنبیه بدنی کوچک مانند سیلی زدن می تواند سالها آثار مخربی بر روی فرزند آنها داشته باشد. تنبیه بدنی اصلا نباید در روش های تربیتی والدین جایی داشته باشد.
توجه ویژه به شناخت استعدادها و تفاوت های فردی؛ در صورت شناخت می توان استعداد خاصی را در کودک دبستانی پیگیری و شکوفا کرد. می توان در این مورد از مشاورها و روش های علمی کمک کرد. باید استعدادهای کودک را شناسایی و تفاوت های فردی او را درک کرد.
توجه ویژه به بازی و استفاده از بازی های مناسب جهت آموزش و تربیت کودک در مسائل مهم زندگی؛ این روش در روانشناسی به عنوان بازی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد و برای حل مشکلاتی که ممکن است کودکان داشته باشند کاربرد دارد. بچه ها بازی کردن را دوست دارند به همین دلیل ما می توانیم خیلی از مسائل را از جمله موارد مهارتی را به آنها آموزش بدهیم.
توانایی نه گفتن به کودکان؛ والدین باید این توانایی را داشته باشند که در مواقع ضروری به کودک نه بگویند و از سر دلسوزی به آنها “نه” را تبدیل به “بله” نکنند. به این ترتیب کودک از دوران دبستان تفکر منطقی را یاد می گیرد و متوجه می شود که قرار نیست همیشه خواسته هایش عملی شود.
احترام به کودک و توجه به مسئولیت پذیری؛ باید نسبت به بچه ها احترام و پذیرش بدون قید و شرط داشت. گاهی والدین احترام با قید و شرطی را نثار فرزند خود می کنند. کودک وقتی احترام ببیند، احترام می گذارد و این احترام و دوست داشتن بدون قید و شرط است.
والدین باید خودشان الگوی تربیتی مناسبی برای کودک دبستانی خود باشند؛ بچه ها خیلی چیزها را از والدین الگو می گیرند و همانند سازی می کنند. این همانند سازی هم معمولا با جنس موافق اتفاق می افتد یعنی پسرها با پدرها و دخترها با مادرها. پس اگر خود پدر و مادر تلاش کنند از نظر رفتاری و شخصیتی موجه و صحیح باشند خیلی از نکاتی که پیشتر گفته شد اتوماتیک وار اتفاق می افتد.
