به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از مثبت زندگی،حساسیت به مایع منی از بیماری های نادر است و از رایج ترین علائم آن می توان به خارش، سوزش و تورم بدن از چند دقیقه تا حدود یک ساعت بعد از تماس به اسپرم اشاره کرد. همچنین کهیر زدن، بی حالی و ضعف و تنگی نفس نیز از دیگر علائم این بیماری به شمار می رود.
این علائم می توانند به دلیل عفونت واژن، واکنش به دیگر محرک ها و حساسیت های دیگر نیز به وجود بیایند. حساسیت به اسپرم باعث ناباروری نمی شود اما علائم آن می تواند اقدام برای بچه دار شدن را با مشکل رو به رو سازد. اگر این علائم در فردی شدید و خطرساز بود می تواند برای بچه دار شدن روش هایی مانند کاشت یا لقاح مصنوعی را امتحان کند.
رفع حساسیت به اسپرم با داشتن رابطه مداوم تحت نظر پزشک
حساسیت به اسپرم که با نام حساسیت بالای سمینال نیز شناخته می شوند نوعی واکنش آلرژیک به پروتیئن های موجود در اسپرم است. این حساسیت نادر در زنان رایج تر است و میزان شیوع آن در مردان همجنسگرا به طور دقیق مشخص نیست. زنانی که به اسپرم همسر خود حساسیت دارند با داشتن رابطه ی مداوم می توانند آن را درمان نمایند. اما این رابطه باید حتماً تحت نظر پزشک انجام شود. بدون حساسیت زدایی منظم رابطه جنسی برای برخی از زنانی که به اسپرم حساسیت دارند می تواند کشنده باشد.
چه چیزی باعث حساسیت به اسپرم می شود و چه کسانی در خطر ابتلا به این بیماری هستند؟
حساسیت به اسپرم به دلیل حساسیت به نوعی پروتیئن موجود در این ماده به وجود می آید. هرچند برخی از تحقیقات ثابت کرده اند که وجود برخی از داروها یا غذاهای حساسیت زای درون اسپرم نیز علائم این بیماری را شدیدتر می کنند. امکان دارد حساسیت به اسپرم در زنانی که قبلاً به این ماده هیچ گونه آلرژی نداشتند نیز بروز کند. همچنین در برخی موارد ممکن است زنان به اسپرم یک مرد حساسیت داشته باشند و به دیگری نه. اگرچه حساسیت به اسپرم در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در بیشتر زنان از اوایل ۳۰ سالگی شروع می شود. طبق تحقیقات قدیمی تر بسیاری از زنان قبل از تشخیص این بیماری به صورت مکرر دچار التهاب واژن می شوند.
علائم آلرژی به اسپرم چیست؟
قرمزی
سوزش
تورم
درد
کهیر
خارش
برای زنان معمولاً حساسیت به اسپرم در قسمت فرج یا داخل واژن رخ می دهد اما برای مردان این حساسیت بر روی آلت تناسلی و یا قسمت بالایی آن بروز پیدا می کند. همچنین این علائم می توانند در هر نقطه ای از بدن که با اسپرم در تماس بوده است رخ دهند از جمله:
دست ها
دهان
سینه ها
معقد
حساسیت به اسپرم در چه نقاطی رخ می دهد
حساسیت معمولاً در نقاطی که با اسپرم در تماس بوده اند رخ می دهد اما گاهی این علائم در تمام بدن فرد بروز پیدا می کنند. برای مثال مردانی که به اسپرم خود حساس هستند ممکن است بعد از انزال دچار خستگی مفرط، گر گرفتگی و حالتی شبیه به سرماخوردگی شوند. به صورت کلی علائم حساسیت به اسپرم از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بعد از تماس فرد با اسپرم شروع شده و بسته به شدت آن تا چند ساعت یا چند روز بعد از آن ادامه پیدا خواهد کرد.
حساسیت به اسپرم ممکن است در اولین باری که فرد رابطه ی جنسی برقرار می کند بروز نماید اما در برخی موارد زنانی که قبلاً به این ماده حساسیتی نداشته اند با تغییر شریک جنسی دچار آلرژی می شوند. گاهی نیز با وجود تغییر نکردن شریک جنسی فرد به صورت ناگهانی نسبت به اسپرم حساس می شود. به طور کلی بیش از ۴۱ درصد از بیماران در اولین تجربه ی جنسی علائم حساسیت به اسپرم را از خود بروز می دهند و این علائم با تکرار رابطه جنسی بدون حساسیت زدایی منظم شدیدتر می شوند.
واکنش های شدید آلرژیکی
در موارد شدید حساسیت به مایع منی بیمار ممکن است دچار آنافیلاکسی شود. علائم آنافیلاکسی سریعاً بعد از تماس بیمار با اسپرم بروز می نمایند و فرد باید سریعاً به بیمارستان انتقال یابد. علائم آنافیلاکسی:
تنگی نفس
خس خس سینه
تورم زبان یا گلو
ضربان قلب بسیار شدید یا کند
سرگیجه و بیهوشی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
روش های تشخیص حساسیت به مایع منی
اگر بعد از تماس با مایع منی دچار علائم غیر عادی شدید حتما به پزشک مراجعه نمایید. اگر احساس می کنید که این علائم به دلیل حساسیت به مایع منی است باید صادق باشید و در این خصوص و زمان دقیق اتفاق افتادن آن با پزشک خود صحبت نمایید. تحقیقات در خصوص حساسیت بالای سمینال بسیار ناقص است و همین امر تشخیص آن را با مشکل رو به رو می سازد. گاهی بسیار رایج است که پزشک حساسیت به اسپرم را با بیماری هایی که در ادامه به آن ها اشاره می شود اشتباه بگیرد:
بیماری های ویروسی مقاربتی چون کلامیدیا یا هرپس
واژینیت مزمن
عفونت مخمری واژن
واژنینوز باکتریایی
این بیماری معمولاً با بیماری هایی نظیر واژینیت (تورم واژن)، عفونت مخمری و یا بیماری های ویروسی مقاربتی مانند هرپس اشتباه گرفته می شود. یکی از روش هایی که به تشخیص این بیماری کمک می کند استفاده از کاندوم است. در صورتی که فرد به اسپرم آلرژی داشته باشد با استفاده از کاندوم دیگر علائم این بیماری را از خود بروز نمی دهد چرا که حساسیت به اسپرم فقط در صورت داشتن رابطه ی محافظت نشده بروز پیدا می کند.
در صورتی که فکر می کنید بیماری شما به درستی تشخیص داده نشده است از پزشک خود بخواهید تا از شما تست پوستی آلرژی گرفته شود. برای انجام این تست به مقدار کمی از اسپرم شریک جنسی شما احتیاج است. پزشک این اسپرم را به پوستتان تزریق می کند و در صورت بروز علائم حساسیت بالای اسپینال بیماری شما تشخیص داده می شود. و در صورتی که بعد از تزریق هیچ اتفاقی رخ نداد پزشک برای تشخیص بهتر از فرد تست خون یا آزمایشات دیگری می گیرد.
روش های درمان
درمان بیماری حساسیت بالای اسپینال با هدف جلوگیری یا کاهش علائم آن انجام می شود. بهترین روش برای درمان این بیماری استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی است.
کاهش حساسیت
اگر ترجیح می دهید در طول رابطه از کاندوم استفاده نکنید با پزشک خود در خصوص روش های کاهش حساسیت به مایع منی صحبت نماید. برای انجام این کار پزشک متخصص آلرژی یا ایمنی شناسی هر ۲۰ دقیقه یک بار یک محلول رقیق کننده ی اسپرم را به درون واژن زن یا آلت تناسلی مرد تزریق می کند.
این فرایند تا زمانی که فرد بتواند اسپرم رقیق نشده را بدون بروز حساسیت تحمل نماید ادامه پیدا می کند. بعد از حساسیت زدایی اولیه برای ثابت شدن آستانه ی تحمل بیمار باید به صورت مداوم در معرض اسپرم قرار گیرد. برای مثال افرادی که به اسپرم شریک جنسی خود آلرژی دارند باید برای حساسیت زدایی کامل هر ۴۸ ساعت یک بار با هم رابطه جنسی داشته باشند.
دارو
گاهی برای کاهش حساسیت به مایع منی پزشک توصیه می کند تا فرد قبل از انجام هر گونه فعالیت جنسی از قرص های آنتی هیستامینی که بدون نسخه به فروش می رسند استفاده کند. استفاده از این قرص ها به خصوص در زمانی که فرد یا شریک جنسی او مایل به استفاده از کاندوم نیستند به کاهش علائم حساسیت به اسپرم کمک زیادی می کند. در صورت شدید بودن علائم حساسیت پزشک توصیه می کند تا بیمار در هر شرایطی با خود سرنگ خودکار اپی پن به همراه داشته باشد و بعد از بروز اولین نشانه های حساسیت سرنگ را تزریق نماید و سریعاً به پزشک مراجعه کند.
آیا حساسیت به اسپرم بر روی باروری فرد تاثیری می گذارد؟
در برخی موارد زنانی که به اسپرم حساسیت دارند در باروری با مشکل رو به رو می شوند. اگرچه این حساسیت تاثیری بر روی توانایی باروری فرد نمی گذارد اما علائم آن می تواند در رابطه ی جنسی فرد اختلال ایجاد کند. در مواردی که حساسیت به مایع منی زیاد شدید نیست فرد می تواند با استفاده از دارو و حساسیت زدایی از شدت این علائم بکاهد. در صورتی که فردی قصد بچه دار شدن داشته باشد اما شدت حساسیت او به اسپرم به حدی زیاد باشد که از رابطه ی جنسی او جلوگیری کند پزشک روش هایی مانند تلقیح داخل رحمی (IUI) و یا لقاح مصنوعی (IVF) را توصیه می کند.
در هر دوی این روش ها پروتئین های موجود در اسپرم مرد قبل از تزریق به رحم از آن جدا می شوند و به این طریق از واکنش های آلرژیک در بیمار جلوگیری می شود. میزان موفقیت لقاح مصنوعی و تلفیق داخل رحمی در هر شخص متفاوت است بنابراین در خصوص انتخاب روش مناسب با پزشک خود مشورت نمایید. به طور میانگین در یک دوره میزان موفقیت و بارداری فرد در ای وی اف بین ۲۰ تا ۳۵ درصد و در ای وی ای بین ۵ تا ۱۵ درصد است.
آیا این بیماری عوارض دیگری نیز دارد؟
در موارد شدید حساسیت به مایع منی ممکن است باعث آنافیلاکسی در فرد شود. در صورت بروز علائم زیر فرد باید سریعاً به بیمارستان مراجعه نماید:
تنگی نفس
خس خس سینه
تورم زبان یا گلو
ضربان قلب بسیار شدید یا کند
سرگیجه و بی هوشی
حالت تهوع
استفراغ
همچنین حساسیت به مایع منی ممکن است بر روی رابطه ی فرد تأثیر منفی بگذارد. اگر حساسیت به اسپرم مانع نزدیکی فرد به شریک جنسی اش شد، می توان با شرکت در جلسات زوج درمانی تا حدودی این مشکل را درمان نمود. در این درمان ها مشاور به زوج کمک می کند تا این علائم را کنترل کرده و روش های دیگری را برای داشتن رابطه ی جنسی امتحان نمایند. امکان انتقال این آلرژی به فرزندان هنوز مشخص نیست.
دورنمای این بیماری چگونه است؟
آلرژی به سمن یک بیماری نادر است و مانند دیگر آلرژی ها ممکن است با گذر زمان شدیدتر شده و یا به طور کامل از بین برود. اگر فردی علائم این بیماری را در خود می بیند باید در اسرع وقت برای تشخیص بهتر به پزشک مراجعه نماید. چرا که حساسیت به مایع منی در صورت درمان نشدن بر روی رابطه ی جنسی و سلامت کلی فرد تأثیر منفی می گذارد. برای درمان حساسیت به اسپرم پزشک به کمک خود بیمار برنامه ای طراحی می کند تا فرد علاوه بر کنترل علائم بیماری روش های مختلف بچه دار شدن را نیز امتحان نماید.
