به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایسنا، این روزنامه نگار پیشکسوت در عین حال توضیح محمدرضا حیاتی در قبال خبر «برگزیت» را دربرگیرنده دونکته ی اساسی می داند.
این استاد روزنامه نگاری درباره ی عبارتی که در یکی از بخش های خبری صداوسیما توسط محمدرضا حیاتی با موضوع «برگزیت» به کار برده شد و تاثیر مخرب این نوع ادبیات بر مخاطب و فضای رسانه ای مطالبی را عنوان کرد.
وقتی از صداوسیما به عنوان دانشگاه یاد می کنیم
صدیقی معتقد است: وقتی از صداوسیما و تلویزیون به عنوان دانشگاه یاد می کنیم، یعنی منبع تولید و انتشار علم که نتیجه همه ی این موارد فرهنگ سازی و دامن زدن به فرهنگ درست گفتن است. این اطلاق کاربردش را از دست داده و معنی و ماهیتی که برای یک دانشگاه قائل هستیم، در آن تهی است. صداوسیما خودش را پایبند به قواعدی که شامل حال یک رسانه معتبر می شود، نمی داند و رسانه ای است که هر آنچه را که خود تشخیص می دهد و باید بگوید، می گوید. حضور مخاطب اصلا موضوع این رسانه نیست. مهم این است که آن تولید پیامی را می کند که خود دوست دارد. آنچه که مخاطب دوست نمی دارد، موضوعش نیست. این مشکلی است که تلویزیون گرفتارش است و نتیجه آن این است که مجموعه ای با آن سابقه و پیشینه دیرین و وسعت و هزینه گزاف و بی پایان، آنچه که برایش باقی مانده، حداقل سرگرمی هایی است که گاه و بی گاه مخاطب خودش را مشغول آن می کند؛ برنامه هایی مثل «خندوانه»، «دورهمی» و فوتبال و نظایر آن. بنابراین تلویزیون خودش را پایبند به قاعده بازی نمی داند.
تلویزیون، دورهمی جمعی که کنار هم نشسته اند
به اعتقاد این روزنامه نگار پیشکسوت، «تلویزیون نه اطلاع رسانی به هنگام می کند و نه منطقی عمل می کند، بلکه بیشتر واکنشی عمل می کند». او می افزاید: نتیجه تاخیر در اطلاع رسانی دقیق سنجیده و شفاف این است که دانش افزایی که از خلال میزگردها، بررسی ها و نشست ها برمی آید، کارکردی برایش ندارد. تلویزیون به زعم من دورهمی جمعی است که کنار هم نشسته اند. نکاتی را با عناوین مختلف بیان می کنند که خودشان آن را قبول دارند. تعریفی که ما از رسانه داریم به هیچ وجه در تلویزیون وجود ندارد و آن کارکرد را از داست داده است. ببینده و شنونده ندارد. اگر موضوع آقای حیاتی هم الان بزرگ شده به این دلیل است که شبکه های اجتماعی و رسانه ها به آن می پردازند. خود مرم عنایتی به این موضوع نداشتند و اصلا این موضوع مسئله شان نیست. تعداد مخاطبانی که آن برنامه را دیدند خیلی ناچیز و رسانه ها به آن پرداختند و دامن زده اند و دلیل منطقی آورده اند که رسانه ای که در آن به عنوان رسانه ی ملی یاد می شود، مطلقا توجهی به مخاطبش ندارد و مخاطب برایش اهمیتی ندارد.
دو نکته مهم درباره حیاتی
وی درباره ی اینکه آیا محمدرضا حیاتی ـ گوینده خبر ـ در قرائت خبر مربوط به «برگزیت» می توانست تصمیم گیرنده باشد یا نه؟ تصحیح می کند: آقای حیاتی بازنشسته صداوسیما هستند و به کار گرفته شده اند و به ناچار به هر دلیلی که قطعا برای خودش روشن و قطعی و یقینی است، خودش را فقط گوینده می داند و اطلاع دارید که گوینده در صداوسیما محلی از اعراب ندارد. کسی است که متنی را باید بخواند. به نظرم توضیح آقای حیاتی دربرگیرنده دو نکته ی مهم است؛ یکی اینکه با این پاسخ سازمان صداوسیما را در جایگاهی قرار داده که نیروهایی که در آنجا کار می کنند، وسیله اند برای انتقال پیام و آن مجموعه هیچ اختیاری از خودش ندارد. پاسخی که ایشان می دهد خیلی تعیین کننده است و آن اینکه گوینده در آنجا کاره ای نیست. این اتفاق گویای این است و اینکه آقای حیاتی به عنوان یک پیشکسوت و آدمی که جایگاهی در بین مخاطبان به عنوان گوینده پیشکسوت دارد، می توانست قبل از انتشار خبر، طرح موضوع کند که این عبارت، عبارت خوبی نیست و غلط است. ما نمی دانیم که این را گفته است یا نه. اگر متوجه نشده و خبر را خوانده، فرق می کند با اینکه متوجه شده و خبر را گفته، که جای پرسش دارد.
مگر سریال هایی که می سازند لزوما پایبند به قاعده هستند؟
فریدون صدیقی در بخش پایانی این گفت وگو، با اعتقاد بر اینکه مهم نیست که صداوسیما چه می گوید، چرا می گوید و چگونه می گوید، یادآور می شود که مردم و مخاطب اصلا موضوع این رسانه نیست.
او ادامه می دهد: تلویزیون خودش را رسانه ای جدا از قاعده بازی می داند که در همه جا جاری و ساری است و کارکرد دیگری برای خودش قائل است. قرار است عده ای خرسند شوند و آن عده برایش مهم است. مگر سریال هایی که می سازند لزوما پایبند به قاعده ها هستند؟ نمی دانم با چه ضرورتی مخاطب را علیرغم اینکه همه از ماهواره استفاده می کنند، با این روش ترغیب می کنند. نظام رسانه ای ما با مدیریت غلط و تنگ نظری، رسانه ها را به جایی رسانده که پاسخگوی نیاز مخاطب نباشند و به شکل غیرمسقیم یا مستقیم مخاطب را به سمت شبکه های ماهواره ای سوق دهند. اصلا برای تلویزیون مهم نیست که مخاطب راضی است یا نه؛ فقط فوتبال پخش می کند که این عده علاقه مندان پرسپولیس که نمی توانند به ورزشگاه بروند، مجبورند از تلویزیون بازی را تماشا کنند.
این روزنامه نگار پیشکسوت در پایان تاکید می کند که این پدیده در صداوسیما ماندگار نخواهد بود و می گوید: سیستم های نوظهور و جدید ارتباطی تلویزیون را خلع سلاح می کند؛ به نوعی که مخاطب می تواند با یک دستگاه حداقلی گزارش کند و ارسال کند.
روز چهارشنبه (۱۰ مهر ماه) محمدرضا حیاتی خبری را خواند که در آن بن بست سیاسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا با عبارتی انتقاد برانگیز و غیرحرفه ای به لحاظ اصول خبرنویسی توصیف شده بود.
