به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شرق، متهم اصلی این پرونده که او نیز نوجوان است از همان ابتدای حادثه متواری شده و بسیاری از راز ها در این پرونده سربه مهر مانده است. رسیدگی به این پرونده از یک سال قبل به دنبال کشته شدن پسر ۱۴ساله ای به نام محمدحسین در شرق تهران آغاز شد.
پدر او که با پلیس تماس گرفته بود، گفت: ساعتی قبل پسرم برای بردن زباله ها مقابل در خانه رفت، اما دیگر به منزل بازنگشت. من نگران او شده بودم، اما گمان می کردم دوستانش را مقابل در دیده و با آن ها مشغول صحبت شده است.
این مرد ادامه داد: همان موقع یکی از بستگان با من تماس گرفت و گفت محمدحسین به او پیامکی ارسال و درخواست کمک کرده است. پسرم در آن پیامک نوشته بود چند نفر او را دزدیده و در یک خانه گروگان گرفته اند. من بلافاصله از خانه بیرون رفتم. همان طورکه در کوچه ها فریاد می کشیدم و اسم پسرم را صدا می زدم، درِ یک خانه باز شد و پسرم درحالی که از ناحیه گردن چاقو خورده بود، بیرون آمد و در آغوشم جان سپرد. پسرم حتی فرصت نکرد چند کلمه ای حرف بزند و بگوید که چه کسی این بلا را سرش آورده است و اصلا چرا در آن خانه بود. او در بغل من جان داد.
با اطلاعاتی که این مرد به پلیس داد، مأموران پیگیر پرونده شدند و جسد پسر نوجوان که شاهرگش بریده شده بود با دستور قضائی به پزشکی قانونی منتقل شد. پلیس در جریان تحقیقات پسری ۱۹ساله به نام ایمان را به عنوان متهم بازداشت کرد؛ اما او مدعی شد در قتل دستی نداشته است و همدست فراری اش به نام بهنام را عامل جنایت معرفی کرد.
درحالی که یک سال از این ماجرا گذشته و راز قتل پسر نوجوان فاش نشده بود، برای ایمان کیفرخواست صادر شد و او در شعبه هفتم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.
در ابتدای جلسه پدر و مادر محمدحسین درخواست قصاص را مطرح کردند. پدر مقتول گفت: پسرم آن شب از سوی متهم و دوستانش ربوده شده بود. آن ها او را در یک خانه گروگان گرفته بودند، اما نمی دانستند پسرم گوشی موبایل همراه دارد. محمدحسین از ترسش به چند نفر پیامک ارسال کرده و از آن ها کمک خواسته بود. حتی پیامک های ارسال شده هنوز موجود است. من آن شب همه محله را دنبال او گشتم و یک باره فرزندم را دیدم که از درِ یک خانه خارج شد؛ اما از ناحیه گردن چاقو خورده بود. پسرم در آغوشم جان سپرد. من ایمان را عامل این جنایت می دانم. او موقع فرار با چاقو به گردن پسرم زده بود. من برایش قصاص می خواهم و حاضر به گذشت نیستم.
این مرد در واکنش به انکار ها و ادعا های متهم در مرحله دادسرا گفت: این حرف ها واقعیت ندارد دلیلی برای اینکه پسر من خودش با پای خودش به آن خانه رفته باشد وجود ندارد، اگر او این کار را کرده بود، دلیلی نداشت درخواست کمک کند. او برای چند نفر پیام فرستاده و گفته که دزدیده شده است، اگر قرار بود برای خوش گذرانی به آن خانه برود که این کار را نمی کرد.
وقتی ایمان در جایگاه متهم ایستاد اتهامش را منکر شد و ادعا کرد چیزی درباره پیامکی که مقتول فرستاده نمی داند و آدم ربایی در کار نبوده است.
متهم گفت: من و محمدحسین باهم دوست بودیم. آن شب او با پای خودش به خانه ما آمده بود. دوست دیگرم بهنام هم آنجا بود. ما با هم مشروب خوردیم؛ اما یک باره بهنام با او درگیر شد و به گردنش چاقو زد. من از ماجرای گروگان گیری هیچ اطلاعی ندارم و نمی دانم چرا آن شب محمدحسین به چند نفر از بستگانش پیامک ارسال کرده بود. او با پای خودش آمده بود و اینکه ما او را دزدیده ایم حرف درستی نیست.
در این هنگام قاضی گفت: حالا که بهنام فراری است و پلیس ردی از او به دست نیاورده قتل را گردن او می اندازی؟ متهم پاسخ داد: من از اول هم به قتل اعتراف نکرده بودم. من در این ماجرا بی گناه هستم و هیچ دشمنی ای با محمدحسین نداشتم. من با او دوست بودم.
او در پاسخ به این سؤال که چرا تلاش نکرد جلوی بهنام را بگیرد گفت: این اتفاق آن قدر سریع افتاد که من اصلا نتوانستم از خودم عکس العملی نشان دهم. ضمن اینکه اصلا انتظار درگیری هم نداشتم. بهنام و محمدحسین با هم دوست بودند، اینکه یک باره به سمت او حمله کرد، من را متعجب کرد و باعث شد نتوانم واکنش نشان دهم. متهم گفت: من به شما دروغ نمی گویم، بهنام به محمدحسین حمله کرد و او را زد، اگر بهنام این کار را نکرده بود چرا باید فرار می کرد. کاری که بهنام کرد، باعث نابودی زندگی من هم شد.
متهم همچنین درباره اینکه چرا به مقتول کمک نکرد، گفت: وقتی دیدم خون از گردن محمدحسین فواره کرده است، آن قدر ترسیدم که فقط به فرار فکر می کردم. من از اینکه گرفتار شوم می ترسیدم، ولی گرفتار شدم و چند سال است در کشمکش پرونده ای هستم که اصلا نقشی در وقوع آن نداشتم. من هم از اتفاقی که برای محمدحسین افتاده است متأسفم، اما در این ماجرا نقشی نداشتم. با پایان دفاعیات این متهم، قضات ادامه جلسه را به روز های آینده موکول کردند تا شاهدان به دادگاه احضار شوند و تحقیقات درباره پرونده تکمیل شود.
شوهر در دادگاه مدعی زناکار بودن همسر و زنازاده بودن فرزندش شد
