به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از روزنامه اعتماد، با این حال، اوج انتصاب افرادی با سوابق و تجربیات غیرمرتبط، در انتصابات مجموعه پتروشیمی نمود یافته است. چه مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی، مرتضی شاه میرزایی و چه مدیرعامل شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس، عبدالعلی علی عسگری، بدترین انتصابات ممکن برای یکی از مهم ترین و پیشروترین صنایع کشور بوده است که تاکید بر یک پیام روشن در اغلب انتصابات دولت رییسی است: تخصص گرایی در این دولت، نه تنها اولویت اول نیست، بلکه جزو اولویت های اول هم نیست! اجازه بدهید این موضوع را در چهار بخش بررسی کنیم.
1- مهم ترین انتقاد به انتصابات در پتروشیمی، چه شرکت ملی صنایع پتروشیمی و چه هلدینگ خلیج فارس، فقدان سوابق مرتبط برای مدیران تازه منصوب شده است. فاجعه انتصاب شاه میرزایی در زمان حضور او در گفت وگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما به مناسبت روز پتروشیمی، بر همگان آشکار شد. او نه تنها هیچ اشرافی به حوزه ای که مدیریت آن را بر عهده گرفته نداشت، بلکه از بدیهی ترین موضوعات پتروشیمی همچون قیمت خوراک هم بی خبر بود به طوری که قیمت خوراک پتروشیمی را با قیمت حامل های انرژی مقایسه می کرد! گویا برای نخستین بار بود که عبارت قیمت خوراک را می شنید. قطعا وضعیت علی عسگری هم بهتر از او نخواهد بود. او همان مدیری است که در جلسه هیات دولت روحانی گفت که صداوسیما جامعه را اداره می کند و چهره شگفت زده روحانی از این سخن او، تا مدت ها در شبکه های اجتماعی بین مردم دست به دست می شد!
2- فاجعه بزرگ تر این است که این دو انتصاب غیرمرتبط، در صنعتی رخ داده که در سال های اوج تحریم، نه تنها از مهم ترین منابع درآمد ارزی برای کشور بود، بلکه روند توسعه ای آن در سال های اخیر به حدی پرشتاب و مثبت بود که تمامی پروژه های وعده داده شده صنعت پتروشیمی در جهش دوم این صنعت، در موعد مقرر یا حداکثر با سه - چهار ماه تاخیر که حاصل شرایط رکود حاصل از کرونا بود به بهره برداری رسید و از این منظر، موقعیت صنعت پتروشیمی در بین کلیه صنایع کشور، ممتاز و بی بدیل بود. برای سال 1399 پیش بینی شده بود 17 طرح با ظرفیت 25 میلیون تن در سال به بهره برداری برسد که کلیه این پروژه در سال 99 و همچنین ابتدای سال 1400 افتتاح شد. رشد صنعت پتروشیمی نیز در سال های اخیر رشدی بی سابقه بوده است. ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی در انتهای سال 1399 حدود 83.5 میلیون تن بود که در پایان سال 1400 به 100 میلیون تن می رسد که منطبق با اهداف مشخص شده در برنامه ششم توسعه است. در واقع پتروشیمی همچون لوکوموتیو درحال حرکتی است که بار کمبودهای ارزی و رکود صنعتی کشور را در سال های اخیر به دوش کشیده و حالا عنان مهم ترین ارکان آن در اختیار دو مدیری است که کمترین تجربه و تخصصی در این حوزه ندارند. آثار انتخاب اشتباه در صنعت پتروشیمی، نه فقط در روند توسعه این صنعت، بلکه در بازار سهام هم به زودی آشکار خواهد شد.
3- اغلب انتصابات انجام شده در مجموعه نفت در ماه های اخیر، ناامیدکننده بوده است. وقتی جواد اوجی به عنوان مدیری از بدنه نفت و با تحصیلاتی از دانشگاه صنعت نفت به عنوان وزیر نفت انتخاب شد، بدنه مدیران نفت امیدوار بودند این انتخاب بتواند موجب تحرک هرچه بیشتر در نفت شود. اما انتصابات اوجی نشان داد آنچه درباره تسلط مسعود میرکاظمی وزیر اسبق نفت و رییس فعلی سازمان برنامه و بودجه بر وزارت نفت گفته می شود، چندان هم بیراه نبوده است. اگر برای جواد اوجی، اعتبارش مهم تر از صندلی وزارت باشد، یک روز بیشتر نباید در نفت بماند؛ مگر اینکه اعتبارش را فدای وزارت کند.
4- مجموعه انتصابات این دولت در اغلب بخش ها، چه اغلب وزرا و چه معاونان و مدیران وزارتخانه ها فقط یک پیام را به نسل جوان مخابره می کند و آن اینکه، برای بر عهده گرفتن مسوولیت ها، نیازی به تخصص نیست. هرچقدر تحصیل کنید و تجربه بیندوزید، فایده ندارد. فقط باید از رانت قدرت برخوردار باشید تا بتوانید پیشرفت کنید. البته این به معنای تایید مطلق انتصابات در دولت های قبلی نیست اما حجم انتصاب افراد فاقد صلاحیت در این دولت، قابل مقایسه با هیچ دولتی نیست.
انتصاب رئیس سابق صداوسیما به ریاست پتروشیمی خلیج فارس!
