شایع ترین اختلالات روحی و روانی در کودکان

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، در عصر حاضر همسو با پیشرفت تکنولوژی و عبور از عصر سنت به عصر مدرنیسم والدین بی شماری در زمینه تربیت و کنترل فرزندان خود احساس درماندگی می کنند.

کودکانی که به راحتی سرگرم نمی شوند، بدون کنترل از برنامه روزانه باز می مانند، اغلب فراموش کارند و تعداد بیشماری از آنها در دام پیشرفت های تکنولوژیی افتاده اند. در این میان تغییر سبک زندگی خانواده ها ایرانی و ایفای نقش مادر در خارج از خانه به عنوان رکن اساسی دیگر در تامین مخارج زندگی باعث شده کودکان با خلاء شخصی کنترل کننده مواجه شوند.

این عوامل و هزاران عامل دیگر باعث شده والدین با فرزندانی مواجه شوند که اغلب با مشکلات بین فردی و اجتماعی دست به گریبانند.

اختلالات اضطرابی: این اختلال، یکی از اختلالات شایع ایست که کودکان و نوجوانان را درگیر خود می کند. حدود ۶ درصد از کودکان، از اختلال اضطرابی رنج می برند. این اختلال باعث می شود که کودک نسبت به مسائل و موقعیت هایی که در طول روز با آن ها سر و کار دارد، احساس ترس شدید و بی دلیلی داشته باشد.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی( ای دی اچ دی ): این اختلال حدود ۵ درصد از کودکان را درگیر خود می کند. ای دی اچ دی توجه و تمرکز بر موضوعی خاص را برای کودک سخت می کند و باعث می شود فرد رفتار پیش بینی نشده ای از خود نشان دهد و همچنین کنترل کردن این کودکان به مراتب سخت تر از کودکان دیگر است.

اختلالات رفتاری: حدود ۳ درصد از کودکان از این اختلال رنج می برند. این اختلال کودکان را به پرخاش گری بیش از حد و اعمال تهاجمی و مخرب در برابر اشخاص و حیوانات خانگی سوق می دهد. همچنین کودکان مبتلا به این اختلال، به امور مهم بی توجهی نشان می دهند. به عنوان مثال از رفتن به مدرسه طفره می روند و یا از خانه فرار می کنند.

افسردگی: افسردگی یک اختلال روانی ست که در اغلب مواقع در طی دوران نوجوانی آشکار می شود. حدود ۵/۳ درصد از نوجوانان افسردگی را تجربه می کنند. این اختلال، بر رفتار ها و احساسات کودک یا نوجوان تاثیر می گذارد و آن ها را وادار به ناراحتی های غیرطبیعی و یا عصبانیت های طولانی مدت (دو هفته) می کند.

جنون: این بیماری روانی باعث می شود که کودک با خیال خود زندگی کند نه با واقعیت، و به اصطلاح دچار جنون شود. جنون تنها ۳ درصد از کل جمعیت کشور را تشکیل می دهد و در اکثر مواقع، بعد از جوانی و در ابتدای بزرگ سالی خودش را نشان می دهد. این بیماری می تواند به تنهایی یا با بسیاری از بیماری های ذکر شده در این صفحه دیده شود.

اختلال دو قطبی: اختلالی رفتاری است که ۱ درصد از نوجوانان از آن رنج می برند و معمولا در اوایل نوجوانی خودش را نشان می دهد. اما در موارد نادری، در کودکان کوچک تر نیز دیده می شود. این اختلال باعث می شود که رفتارهای نوجوان به دو قطب تقسیم شود، قطبی که رفتار ها به اوج خود می رسند و دیوانگی نام دارد و قطبی که رفتار ها در کم ترین میزان خود قرار می گیرند و افسردگی نامیده می شود.

اختلالات غذا: رواج این اختلال در کودکان کم است، اما افزایش سن، ریسک ابتلا به آن را بالا می برد. بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا) ۱ درصد از مردان و زنان ۱۵ تا ۲۴ ساله را تحت تاثیر خود قرار می دهد و پر خوری عصبی (بولیمیا) ۳ درصد از جوانان کانادایی را درگیر خود می کند. این اختلال باعث می شود که فرد تصویری تحریف شده از بدن خود را در ذهنش مجسم کند و برنامه های مضری برای غذا خوردن و وزن خود بچیند که سر و کله زدن با آن ها بسیار دشوار است.

اسکیزوفرنی: حدود ۱ درصد از مجموع جمعیت را تحت تاثیر می گذارد و معمولا در سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی آشکار می شود. اسکیزوفرنی، قدرت تکلم و تفکر سازمان یافته را از انسان می گیرد، همچنین باعث می شود که فرد از لمس واقعیت عاجز بماند.

خودکشی: خودکشی اغلب با یک بیماری روحی همراه است. خودکشی همواره دومین عامل مرگ جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله، بعد از تصادف با موتور سیکلت است. فکر به خودکشی و یا تلاش برای انجام آن نیز، امری رایج است. طبق تحقیقات انجام شده، در طی یک سال، ۵ درصد از جوانان دست به خودکشی زده اند و ۱۲ درصد آنان، به طور جدی به خودکشی فکر کرده اند.

اختلال روانی علاوه بر بزرگ سالان گریبان گیر کودکان و نوجوانان نیز می شود، نوع خانواده فرد و زمینه فرهنگی اش هیچ اهمیتی ندارد.
ریسک ابتلا به بیماری های روحی روانی در کودکان و نوجوانان دارای شرایط خاص، بیشتر است و ممکن است در برخورد با موانع به کمک احتیاج داشته باشند.

برخی از این موقعیت ها عبارت اند از:

• جوانی که در خانواده اش سابقه ابتلا به بیماری های روحی روانی وجود دارد.
• افرادی که به تازگی مهاجرت کرده اند و پناهنده شده اند.
• جوانی که بخش اعظمی از زندگی اش توسط اسباب کشی به شهر جدید و یا ورود به مدرسه جدید، دچار تغییر شده است.
• جوانی که در زندگی اش تجربه رویارویی با یک ضربه روحی، مانند تجاوز را داشته است.
• جوانی که هم جنس باز (مرد با مرد)، هم جنس باز (زن با زن)، دو جنسه و ترنس است.
• جوانی که در دام اعتیاد است.

ممکن است کودک ام دچار نوعی اختلال روانی شده باشد؟

تشخیص تغییرات طبیعی ای که کودک به عنوان مراحل رشد طی می کند، از نشانه هایی که به عنوان نشانه های اختلالات روحی روانی شناخته می شوند، بسیار مشکل است. اگر کودک تان دارای موارد زیر است :
• آیا تغییرات ناگهانی ای در رفتارشان بروز داده اند ؟ ( مثلا کودک پر جنب و جوشی که به یک باره ساکت شود و دانش آموز زرنگی که ناگهان نمرات اش افت کند. )
• آیا دچار تغییرات احساسی ناگهانی شده اند؟ (مثلا کودکی که نشانه های ناراحتی، دلواپسی، سرزنش، عصبانیت، ترس، نومیدی و طرد شدگی داشته باشد.)
• آیا شروع به اجتناب از حضور در مکان هایی کرده است که دیگران به طور طبیعی از آن اجتناب نمی کنند؟
• از دردهای جسمی مانند سردرد های مکرر، دل درد، اختلالات خواب و خوراک و یا کمبود انرژی گله مند است ؟
• به طور ناگهانی شروع به مراقبت از خود کرده است ؟
• آیا زمانی که تنهاست، شروع به استفاده از (یا بالا بردن دوز مصرف) الکل یا سایر مواد، می کند؟
• سرو کله زدن با مشکلات عادی و روزمره او را کلافه می کند؟
• به احساسات و ویژگی های افراد بی اعتنا است؟
• ترس و انزجار خود را در رابطه با وزن و یا تغییر در نحوه غذا خوردن و گرایش به غذاهای ناسالم، ابراز کرده است؟
• حرکت های عجیب و غریب و یا تکراری که متمایز از بازی های روزانه هستند، انجام می دهد؟
• به خودش آسیب عمدی می رساند و یا درباره خودکشی صحبت می کند؟

اگر کودک تان دارای این تغییرات است و این موضوع زندگی روزمره اش را مختل کرده است، بهترین راه، صحبت با آن ها درباره احساس شان و صحبت با پزشک تان است. پزشک سایر باید ها و نباید ها را بهتان گوشزد می کند.
از سایر حمایت ها و پشتیبانی هایی که در مدرسه و جامعه وجود دارد کمک بگیرید و ببینید که آیا آن ها متوجه تغییر رفتار در فرزندتان شده اند یا خیر؟ یادتان نرود که هرگونه صحبتی درباره خودکشی را جدی بگیرید.

متاسفانه از هر ۴ کودک و نوجوان کانادایی که به درمان نیازمند است، تنها یک نفر موفق به درمان می شود. والدین و مراقبان، احساسات مختلفی در رابطه با کمک به بهبود بیماری روحی روانی فرزندشان تجربه می کنند. آن ها ممکن است خودشان را برای تغییر رفتار کودک شان مقصر بدانند و یا درباره درمان هایی که صورت می گیرد نگران باشند. اختلال روانی نگران کننده است و بسیاری از مردم نگران این موضوع اند که اگر تجربه شان را با دیگران به اشتراک بگذارند، چه عکس العملی دریافت می کنند.

خبر خوش این است که، اختلالات روحی روانی می توانند روند درمانی را به صورت موفق آمیزی طی کنند. و همچنین درمان های جدید می توانند فشار وارده از سوی اختلال روانی بر زندگی کودک تان را کاهش دهند. نوع درمانی که می تواند بهترین تاثیر را روی کودک تان داشته باشد، به احتیاج کودک تان بستگی دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد روش های مختلف، با پزشک تان صحبت کنید.

مشاوره:

درمان شناختی رفتاری: به نوجوانان کمک می کند تا الگوی رفتاری و رفتاری که برای سلامت روحی شان مناسب نیست را شناسایی کنند و آن را تغییر دهند.

درمان خانوادگی: به شما کمک می کند تا ببینید که به عنوان خانواده چه کاری از دست تان بر می آید تا برای کودک تان در طی دورانی که به بیماری روحی مبتلا است بکنید.

درمان میان فردی: به نوجوانان کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری در تعامل با دیگران داشته باشند.

مداخلات آموزشی: می تواند راه های مدیریت زمان در کلاس درس را به کودک تان آموزش دهد.

دارو درمانی:

در این دوره، پزشک دارو های مختلفی را برای کودکان تان تجویز می کند. برخی از این دارو ها شامل: محرک ها، ضد افسردگی ها، ضد اضطراب ها، ضد روان پریشی و داروهای ای دی اچ دی هستند. اگر برای صحبت کردن درباره ی داروها با کودک تان راحت نیستید، نگرانی تان را با پزشک تان در میان بگذارید. آن ها می توانند دارویی که مناسب کودک تان است را تشخیص دهند و فواید و ریسک های احتمالی آن دارو را برای تان بازگو کنند.

اولین نوع درمانی ای که برای جوانان در نظر گرفته می شود، معمولا دارو نیست. اگر هم پیشنهاد شود، معمولا همراه با سایر درمان ها و مراقبت ها ست.

گروه های پشتیبانی: این گروه ها گاهی به گروه های حمایتی هم سن و سالان نیز معروف است.
گروه هایی برای اعضای خانواده فردی که دچار اختلال روانی ست، از جمله کودکان، برای قرار گرفتن خانواده ها در شرایط مشابه.