سیر و سلوک فاطمه (س) همانا استمرار سیر و سلوک پدر عظیم الشأن شان بوده است. وقتی که آن حضرت (فاطمه (س)) اظهار می دارد: من قرآن را و نگاه به چهره رسول الله (ص) و انفاق را دوست دارم همانا مهم رسالت پیامبر خداست که در قرآن کریم سوره توبه آمده است: مردان و زنان با ایمان دوست و یار یکدیگرند (مردم برای ترویج نیکی ها) به کارهای شایسته فرمان می دهند (و هم فکری و هم کاری می نمایند) (و برای برچیدن فساد و فتنه) از کارهای زشت باز می دارند و مطیع خدا و رسولش هستند یقیناً خداوند آنان را مورد رحمت قرار می دهد. زیرا خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. خداوند به مردان و زنان با ایمان بهشت هایی را وعده قطعی داده است.
با نگاه به قرآن و نگاه به چهره رسول خدا (ص) سرچشمه تجلی ارزش ها در فاطمه (س) روشن گردیده است. به بیان دیگر، فاطمه در تمام ابعاد زندگی به فرهنگ رسول گرامی اسلام اقتدا نموده که از جمله توجه حضرت فاطمه به عمل به امور منزل است، در حالی که امیرالمؤمنین به امور خارج منزل می پرداختند. دیگر اینکه فاطمه زهرا درگام نخست الجّار را در دعا و نیت خویش منظور می کند سپس ثم الدار را و در مجموع همسری شایسته برای امام علی (ع) بود که در تمام زوایای زندگی موقعیت علی (ع) را مراعات نمود و عمل به واجبات و ترک محرمات را معیار زندگی خانوادگی و اجتماعی خویش قرار داده و تعاون و تفاهم را بر مبنای محبت و نیکی و تقوی و بر مبنای این موارد زندگی خود را تحکیم بخشید.
وجود مبارک آن حضرت فراتر از محیط خانواده بود بلکه کل جهان اسلام را منور می ساخت. در بیانات گوهرباری حضرت فاطمه (س) امور دینی و اجتماعی تجلی یافته است. فلسفه فروع دین و امامت که فرمود: (خداوند) ایشان را برای پاک کردن شما از شرک قرار داد، و نماز را برای دوری شما از تکبر و زکات را برای پاک کردن جان و فراوانی روزی، و روزه را برای تحقق اخلاص، و حج را برای تقویت دین و عدل را برای استواری دل ها، و اطاعت از اهل بیت (ع) را برای نظم یافتن ملت اسلام، و امامت ما را برای ایمن ماندن از تفرقه، و جهاد را برای عزت اسلام، و صبر را برای به دست آوردن پاداش، و امر به معروف را برای مصالح اجتماع عموم مردم، و نیکی به پدر و مادر را برای دوری از عذاب خدائی و صله ارحام را برای فزونی خویشاوند، و قصاص را برای حفظ خون انسان ها، و وفای به نذر را برای آمرزش الهی و رعایت کیل و وزن در معاملات را، برای درمان کم فروشی و نهی از شراب خواری را برای پاکیزه ماندن از پلیدی ها و دوری از تهمت ناموسی را برای محفوظ ماندن از لعنت الهی و ترک دزدی را برای تحقق عفت و پاکدامنی و حرمت شرکت را برای اخلاص در توحید و بندگی قرار داد.
(پس از خدا آن گونه که شایسته است بترسید و از دنیا نروید، مگر آن که مسلمان باشید) خدا را در آنچه که امر الهی یا نهی الهی کرده اطاعت نمایید که همانا از بندگان، فقط علما (دانشمندان) هستند که (با معرفت به مقام منزلت الهی) از خدا می ترسند.