به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فرارو، امیر هاشمی مقدم؛ این روز ها رسانه های ترکیه پر است از اخباری درباره هزاران گردشگر سرگردان ایرانی در آنتالیا. قرار بود جشنواره گردشگری سرزمین رویا (Dream Land) در محوطه ای بسیار بزرگ در ساحل آنتالیا برگزار شود که گردشگران با پرداخت بهایی به نسبت مناسب نسبت به تور های آنتالیا، می توانستند از خدمات رایگان زیر استفاده کنند: هر روز سه وعده غذایی به صورت بوفه، چهار نوشیدنی، هر شب سه کنسرت توسط سه خواننده شناخته شده، تور کشتی و رافتینگ، مسابقات دارت، والیبال ساحلی و... و کلی برنامه سرگرم کننده دیگر.
البته شرکت کنندگان در این جشنواره، شب ها را درون چادر های ۴ یا ۶ نفره می گذراندند؛ به همراه تشک، بالش و ملحفه تمیزی که هنگام ورود به آنان تحویل داده می شد.
در ایران هم از دو ماه پیش برخی از آژانس های گردشگری تبلیغات بسیار گسترده ای را برای این جشنواره انجام داده و ایرانیان را تشویق به حضور در آن می کردند. از آنجا که این جشنواره قرار بود ارزان باشد، بنابراین بیشتر آژانس های گردشگری ایران نیز متقاضیان را با اتوبوس های وی آی پی ۲۵ نفره به آنتالیا بردند که از تبریز، بیش از چهل ساعت باید در اتوبوس نشستن را تحمل کرد.
بهای چنین توری برای ایرانیان کمتر از سه میلیون تومان بود و بنابراین شمار زیادی از ایرانیان ثبت نام کردند. بر پایه گزارش رسانه های ترکیه و نیز سخنان برخی از آژانس های ایرانی، بین پنج تا شش هزار نفر ایرانی به این جشنواره رفتند. اما...
تصور کنید پس از چهل ساعت مسافرت در اتوبوس، به محل جشنواره برسید، اما شما را راه ندهند و یا بگویند چادر و رختخواب برای شما نداریم! در هوای گرم و شرجی آنتالیا، گردشگران ایرانی با چمدان های شان روبروی ورودی محل جشنواره روی زمین نشسته اند. حتی برای اعتراض، راه ورود به جشنواره را روی دیگران هم بستند و با انتظامات جشنواره دچار تنش های شدید شدند.
گویا برخی راهنمایان تور که از سوی آژانس های ایرانی همراه اتوبوس ها رفته بودند نیز در این میان از سوی ایرانیان خشمگین کتک خورده و بستری شده اند. پلیس ترکیه ناچار به ورود شده تا تنش ها فروکش کند. همچنین برخی از ایرانیان چمدان های شان را برداشته و پیاده به سوی آنتالیا به راه افتاده اند تا شاید بتوانند هتلی در این شهر گرفته و خستگی چهل ساعت در اتوبوس و ساعت ها روبروی محل برگزاری جشنواره نشستن را از تن به در کنند.
شمار این گردشگران که پیاده به سوی آنتالیا به راه افتاده بودند آنچنان زیاد بود که در رفت و آمد خودرو ها در آن جاده هم اختلال به وجود آورده و شمار زیادی خودروی پلیس راهنمایی و رانندگی هم در این جاده مستقر شد. برخی دیگر هم سوار همان اتوبوس ها شده و دست از پا درازتر، آماده چهل ساعت راه برگشت به ایران شدند.
مجری برگزاری این جشنواره، شرکت گلد گروپ و کارگزار و رابط آن برای آژانس های ایرانی، شرکت ترکیه ای آسپیناس تراول در آنتالیا است. بر پایه گفته های خانم سعیدزاده، مدیر دفتر گردشگری تیدا گشت در تبریز، که از فروشندگان بلیط این جشنواره بوده، شرکت گلد گروپ مدعی شده شرکتی که قرار بود چادر ها را نصب کند، شماری چادر بر پا کرده و سپس به بهانه پایین بودن بهای قرارداد، کمپ را نیمه کاره رها کرده و می رود و، چون نزدیک برگزاری جشنواره بوده، امکان پیدا کردن شرکت دیگری برای برپایی چادر فراهم نبوده است.
در همان روز نخست شمار زیادی از گردشگران وارد کمپ شدند که، چون نظارت خوبی روی کار نبوده، توزیع در همان شمار اندک چادر ها هم خوب نبوده و برای نمونه، یک نفر رفته یک چادر چهار نفره را برای خودش گرفته و یا یکی دیگر رفته یک چادر خالی را باز کرده و برده توی چادر خودش به عنوان تشک استفاده کرده. به جز اینها، سرویس دستشویی و حمام هم به اندازه کافی برپا نشده بود.
یک سری هم همینجوری رفته بودند به این امید که بتوانند وارد شوند یا همانجا بلیط بگیرند؛ که این ها هم بیشتر به تنش افزودند.
سعیدزاده، مدیر تیدا گشت، سه گروه را مقصر اصلی این رویداد می داند:
نخست، مجری جشنواره که نتوانسته بود مدیریت خوبی داشته باشد. هرچند آن ها قرار بود جشنواره موسیقی برگزار کنند و نهایتا گفتند به مسافران ایرانی چادر می دهیم با چنین شرایطی. واقعیت جشنواره هم همین است.
دوم و مقصر اصلی، نماینده ایران است که ابتدا یک نفر را نفرستاده بود به کمپ ببیند آیا گنجایش پنج هزار نفر را دارد یا نه. همچنین این کارگزار و عوامل آن اطلاعات اغراق آمیز و نادرستی درباره امکانات جشنواره بیان کرده و انتظارات گردشگران را بالا بردند.
سوم خود گردشگران ایرانی که خیلی به حضور در این جشنواره علاقمند بوده و برخی آژانس ها که تور این جشنواره را ارائه نکرده بودند، زیر فشار گذاشتند تا آن ها هم وارد این فعالیت شوند. همچنین در حالی که در قرارداد این تور آشکارا نوشته شده بود که در صورت اختلال، امکان کنسل شدن جشنواره وجود دارد، آن ها به هیچ وجه زیر بار نمی رفتند. به ویژه اشاره شده بود که مجری می تواند بنا به صلاحدید خود، مانع از ورود برخی از ثبت نام کنندگان شود و یا اگر کسی در جشنواره اغتشاش کند، ضمن کنسل شدن جشنواره، مجری می تواند خسارت بگیرد از آن افراد و اکنون مجری جشنواره، فیلم و عکس های زیادی از اغتشاش ایرانی ها در آنجا دارد که در کنار مشاهدات و گزارش های پلیس، کار ما را برای پیگیری باز گرداندن بخشی از هزینه مسافران ایرانی دشوار کرده است. بعید می دانیم مجری دیگر به ما پولی برگرداند و آژانس ها برای اینکه وجه شان نزد مسافران خراب نشود، بخشی از هزینه را از جیب خود به گردشگران باز می گردانند. اما برخی از مسافران انتظار دارند که همه هزینه سفرشان باز گردانده شود.»
البته به نظر نمی آید این سخن که گردشگران ایرانی هم مقصر بودند، چندان منطقی باشد. در واقع ایجاد اختلال نه از سوی گردشگران، بلکه از سوی مجری و کارگزار بوده که برخلاف تعهدات، نتوانستند حداقل امکانات را فراهم کنند. آنچه هم که مسافران در قرارداد پپذیرفته و امضا کرده اند، غیرمنطقی می نماید و نیازمند بررسی نهاد های نظارتی است که چرا چنین قرارداد هایی بر مسافر تحمیل می گردد.
کارگزار در همان روز های اول تبلیغات، ادعا می کرد که تاکنون شمار زیادی گردشگر روس، اروپایی، قطری و... در این جشنواره ثبت نام کرده اند؛ در حالی که تقریبا همگی ایرانی بودند و به نظر می آید کارگزار این کار را برای فریب ایرانی ها به بهانه بین المللی بودن جشنواره انجام داده بود. اما نهایتا در همان روز نخست برگزاری جشنواره، گویا پنج گردشگر انگلیسی و سه هلندی به جشنواره رفتند که وقتی بی نظمی حاکم بر آنجا را دیدند، فوری بیرون آمدند.
هجوم این همه گردشگر ایرانی به آنتالیا که به مجریان ترکیه ای یا کارگزاران داخلی آنان فرصت فریب دادن هزاران گردشگر ایرانی را می دهد، جای تأمل دارد؛ تا جایی که رسانه های ترکیه هم از حضور چند هزار ایرانی که بیش از چهل ساعت اتوبوس سواری را تحمل کرده تا به جشنواره برسند، شگفت زده شدند. چرایی این هجوم ایرانیان به آنتالیا روشن است، اما مسئولین ما میلی به رسیدگی نداشته و با تلاش برای پاک کردن صورت مسئله (ممنوعیت پرواز مستقیم میان ایران و آنتالیا) خود را از زیر بار مسئولیت رهانیده اند.
بسیاری از فعالیت های گردشگران در آنتالیا، بر خلاف تصور برخی مسئولین، لزوما غیراخلاقی یا خلاف شئون اسلامی نیست. کشوری همچون ایران که هم در شمال و هم در جنوبش دریا دارد، اما هنوز به کشتی های تفریحی اجازه فعالیت نمی دهد؛ طرح سالم سازی دریا تنها شامل جداسازی بخش زنان و مردان می شود، بی آنکه دوش یا سرویس بهداشتی مناسبی داشته باشد؛ فاضلاب خانه ها و سازمان های دولتی در دریا تخلیه می شود؛ حریم دریا مورد دست اندازی و غارت نهاد های دولتی قرار گرفته و دسترسی به ساحل برای مردم عادی در بسیاری جا ها غیرممکن و به طور کلی دشوار است؛ مکان های تفریحی ساحلی همچون یک زمین والیبال ساحلی دیده نمی شود؛ برگزاری کنسرت موسیقی مجاز در نقاط ساحلی با دخالت نهاد ها و گروه های فشار برچیده می شود و در عوض تا دل تان بخواهد مامور محسوس و نامحسوس گشت اخلاقی و... در ساحل ها، احساس امنیت روانی گردشگران را خدشه دار می کنند، طبیعی است که هزاران گردشگرش رنج ده ها ساعت اتوبوس سواری را بر خود هموار کنند تا به آنتالیا بروند و به جز اینکه در این راه پول شان را به کشور همسایه می برند، گاه همچون رویداد اخیر، در کشور بیگانه سرافکنده می شوند؛ آنچنانکه یکی از رسانه های ترکیه تیتر زده بود: «شش هزار گردشگر ایرانی در آنتالیا خوار و خفیف شدند.»
