به گزارش ساعد نیوز، امروز هشتم مهر ماه مصادف است با روز بزرگداشت شاعری متفکر و عارف پیشه در تاریخ ایران به نام مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی. شعر مولانا، جامع تمام سلسله وجودی آدمی است و چون لایه های ژرف وجود بشری را مورد بحث قرار می دهد، در مرز نمی گنجد. همه ی معتقدان به کیش مهر و عشق، در سراسر دنیا، سخن این شاعر بزرگ مسلمان را می فهمند فارغ از این که به چه زبانی تکلم می کنند. مولانا در مثنوی و دیوان شمس در قالب شعر افکار سترگی را عرضه کرده است که بسیاری از اهل فکر که با افکار فلاسفه بزرگ و متفکران نام آور غربی و شرقی آشنا هستند، بر مقایسه افکار او با افکار این بزرگان اهتمام دارند و این نشان از ظرفیت بالای شعری و فکری، مرد بزرگی به نام مولانا است. چهره ای که مولانا از اسلام در اشعار خود ارائه می دهد بر مسیر احسان است. او اسلام را دینی رحمانی معرفی می کند و آن را کیش مهر و عشق می داند. نظر مقام معظم رهبری آیت الله العظمی سید علی خامنه ای درباره این موضوع بسیار خواندنی است و نشان از فهم عمیق ایشان از ذات اسلام دارد. فهمی فراسوی رنگ و ظاهر؛ اعتقاد به درجات تفسیر و فهم؛ همه اینها در این گفتار ایشان کاملاً هویدا است و اظهارنظرهای ادبی ایشان، کاملاً نشان می دهد، که ایشان علاوه بر رهبری جمهوری اسلامی و ولی امر مسلمین جهان، شخصیت والای فکری و ادبی دارند و افکار ایشان در این زمینه باید مورد تحقیق و تدبر بیشتری قرار گیرد.
ایشان در دیدار شاعران با معظم له در شهریور سال 87 با اشاره به کتاب سترگ «مثنوی معنوی» می فرمایند: «یک بخش مهمى از شعر آئینى ما می تواند متوجه مسائل عرفانى و معنوى بشود و این هم یک دریاى عظیمى است.
شعر مولوى را شما ببینید. اگر فرض کنید کسى به دیوان شمس به خاطر زبان مخصوص و حالت مخصوصش دسترسى نداشته باشد که خیلى از ماها دسترسى نداریم و اگر آن را کسى یک قدرى دوردست بداند؛ مثنوى؛ مثنوى؛ که خودش می گوید: و هو اصول اصول اصول الدین. واقعاً اعتقاد من هم همین است.
یک وقتى مرحوم آقاى مطهرى از من پرسیدند نظر شما راجع به مثنوى چیست، همین را گفتم. گفتم به نظر من مثنوى همین است که خودش گفته: و هو اصول... . ایشان گفت کاملاً درست است، من هم عقیده ام همین است. البته در مورد حافظ یک مقدار با هم اختلاف عقیده داشتیم.»
درباره مثنوی نظرات مختلف و گاه متضادی در میان اهالی اندیشه و عرفان وجود دارد. گاه اثر او را نمونه کاملی از جبر می انگارند و گاه مثنوی را کتابی عمیق در بیان راه های رسیدن به معرفت الهی. امام خمینی(ره) نیز در این باره نظر جالب و خواندنی ای دارند. ایشان درباره مثنوی فرموده اند: «کثیرى از ناس شعر مثنوى را جبر می دانند و حال آنکه مخالف با جبر است و علت آن این است که آقایان معناى جبر را نمی دانند. و چنانکه مرحوم حاجى (حکیم ملا هادی سبزواری) نیز در شرح خود بر مثنوى نتوانسته در شرح و تفسیر، مرام مولوى را برساند؛ زیرا حکیمى قول عارفى را بیان نموده بدون اینکه حظ وافر از قریحه عرفانى داشته باشد و بلاتشبیه مثل این است که ملحدى، مرام نبى مرسلى را شرح کرده باشد. بیان مرام شخصى قریب الافق بودن با اعتقاد او را لازم دارد، براى شرح قول عارف رومى، مردى صوفى که یک نحوه کشف ذوقى داشته باشد لازم است که آن هم نه با نثر بلکه با نظمى که از روى ذوق عرفانى برخاسته باشد مانند نسیمى که از سطح آبى برمی خیزد، به شرح آن بپردازد.»
استاد رحمان مشتاق مهر : در بزرگداشت مقام استاد شهریار و روز شعر و ادب فارسی
