به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرارو، اسرائیل چه در دوران حضور "دونالد ترامپ" رئیس جمهور سابق آمریکا در قدرت و چه اکنون که تقریبا یک سال از حضور "جو بایدن" در کاخ سفید می گذرد و بار دیگر مذاکرات هسته ایِ دولت وی با ایران از تاریخ ۲۹ نوامبر سال جاری میلادی از سرگرفته شده، همواره سیاست اصلی خود در قبال تهران را بر تنش زایی و جلوگیری از عادی شدن و حل دیپلماتیک مسائل مرتبط با ایران در حوزه هایی نظیر مساله هسته ای این کشور (ایران) قرار داده است.
البته که رهبران رژیم اسرائیل از این دستور کارِ خود چند هدف عمده داشته اند. اولا، آن ها از این طریق، توجهِ افکار عمومی جهانی را از جنایات خود علیه ملت فلسطین منحرف می کنند و آن را معطوف به یک تهدیدِ واهی به نام ایران می کنند. ثانیا، رقیب اصلی منطقه ای خود یعنی ایران را در چشمِ افکار عمومی منطقه و جهان به مثابه تهدیدی جدی تصویرسازی می کنند و عملا فضای سیاسی مناسبی را با هدف تضعیف آن فراهم ساخته و با مظلوم نماییِ بین المللی، بودجه ها و کمک های سنگین دفاعی را از آمریکا و کشورهایِ دیگر جهان دریافت می کنند و در نهایت، اسرائیلی ها از این طریق، همچون آنچه در قالب "توافق ابراهیم" مشاهده می کنیم، با پیشبرد دستور کار "ایران هراسی" (و استفاده از کارتِ تهدید ایران)، عملا به دنبال منافذی جهت نفوذ به جهان عرب و به طور کلی آن دسته از کشور هایی هستند که هنوز اسرائیل را از نظر دیپلماتیک به رسمیت نشناخته اند.
با این همه، در روز های اخیر و همزمان با آغاز مذاکرات هسته ای وین (که روندِ آن از تاریخ ۲۹ نوامبر سال جاری میلادی آغاز شده)، محافل سیاسی و رسانه ای اسرائیلی، به نحو واضحی تغییر رویکرد داده اند و بسیاری از مقام های سابق و کنونی امنیتی و سیاسی اسرائیل، به صراحت از رژیم اسرائیل و دولت "نفتالی بنت" درخواست کرده اند که آنچه گزینه های قهری و نظامی عیله ایران می خواند را از دستورکار خارج کند و در عوض، توجه بیشترِ خود را به اهمیت احیای توافق برجام معطوف سازد.
به گزارش فرارو، در این رابطه، "موشه یعلون" وزیر جنگ سابق اسرائیل (۲۰۱۶-۲۰۱۳) در موضع گیری می گوید: "وقتی به سیاست اسرائیل و آمریکا در قبال ایران در یک دهه گذشته می نگریم، یک نکته روشن می شود و آن این مساله است که اساسا این سیاست، یک شکست و ناکامی تمام عیار بوده است. در شرایط کنونی، استفاده از دیپلماسی بهترین گزینه در رابطه با معادله هسته ای ایران است".
در این راستا، نشریه "کریستین ساینس مانیتور" نیز اخیرا در مقاله ای به مقام های اسرائیلی و آمریکایی هشدار می دهد که با "اقدامات تهاجمی و غیرسازنده در قبال ایران و برنامه هسته ای این کشور، عملا در حالِ تبدیل کردن این کشور به یک قدرت اتمی هستند".
کریستین ساینس مانیتور به طور خاص به رهبران صهیونیست و آمریکایی یادآوری می کند که در سال ۲۰۰۳ میلادی، ایران فقط ۳۰۰ سانتریفیوژ در اختیار داشت، اما اکنون بیش از ۱۹۰۰۰ هزار سانتریفیوژ فعال دارد و در بحث غنی سازی اورانیوم، طراحی سانتریفیوژ های پیشرفته و به طور کلی تحقیق و توسعه نیز دستاورد های قابل توجهی را کسب کرده است. این پیشرفت های هسته ای ایران تا حد زیادی مدیون رویکرد های مخرب اسرائیل و آمریکا در قبال تهران هستند.
نیویورک تایمز نیز اخیرا در گزارشی ضمن اشاره به تردید جدی ژنرال های اسرائیلی در پیشبرد گزینه نظامی علیه ایران می نویسد: "در شرایط فعلی، بسیاری از محافل نظامی اسرئیل بر این باورند که هیچ گزینه نظامی قاطع و مطمئنی علیه ایران که حامل تبعات جدی و خسارت بار برای اسرائیل نباشد، وجود ندارد. تاسیسات اتمی ایران به شدت محافظت می شوند و در اقصی نقاط این کشور پراکنده هستند و نمی توان تضمین داد که یک حمله از سوی اسرائیل بتواند با موفقیت صد در صدی برای آن همراه باشد. حتی اگر یکچنین حمله ای انجام شود، تبعات آن برای تل آویو ویرانگر خواهد بود و مسلما تهران با ابزار هایی نظیر توان موشکی و نفوذ منطقه ای خود، واکنشی شدید را به اسرائیل نشان می دهد".
در همین راستا، "الکساندرا هال" نیز در مقاله ای برای پایگاه خبری-تحلیل نشنال اینترست به طور خاص به سران اسرائیل هشدار می دهد که "جو کنونی تهدیدات خود علیه ایران را که به نوعی یادآورِ تهدیدات گسترده آن ها علیه ایران پیش از انعقاد توافق برجام است، پایان دهند. اسرائیل اکنون در شرایطی نیست که بخواهد دست به اقدام ظنظامی علیه ایران بزند و اگر چنین کند، جدای از اینکه موجودیت خود را به خطر انداخته، زمینه را بری پیشرفت های اتمی بیشتر ایران نیز فراهم می کند".
در این میان، مسوولان ارشد سابق اسرائیل نظیر "ایهود باراک" (وزیر دفاع و نخست وزیر سابق اسرائیل) و "دنی سیترینوفیتش" که به مدت ۲۵ سال در سِمت های مختلف اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل فعالیت کرده و به طور خاص مسئول میز ایران در ارتش اسرائیل بوده هم هشدار داده اند که هیچ گزینه معتبر نظامی علیه ایران وجود ندارد و حرکت اسرائیل به سمت یکچنین گزینه ای، نمودی عینی از کوته بینی سران اسرائیل خواهد بود و می تواند مشکلات جدی را برای تل آویو ایجاد کند.
در این راستا، "زوی بارل" تحلیلگر شناخته شده اسرائیلی نیز اخیرا در مقاله ای برای روزنامه اسرائیلی هارتض تاکید می کند که "هیچ کدام از سران اسرائیل نمی گویند که هزینه حمله اسرائیل به ایران تا چه حد می تواند زیاد باشد". بارِل معتقد است که "حتی خود اسرائیلی ها هم نمی فهمند وقتی صحبت از گزینه نظامی علیه ایران می کنند، دقیقا از چه مساله ای سخن می گویند. حقیقت این است که توان منطقه ای و موشکی ایران و در عین حال حراست قابل توجه این کشور از تاسیسات اتمی اش، عملا گزینه حمله نظامی به ایران را به یک گزینه پُر هزینه برای اسرائیل تبدیل کرده است".
در این چهارچوب، در مقامِ جمع بندی می توان چند دلیل عمده برای عدم توانایی اسرائیل جهت حمله نظامی به تاسیسات اتمی ایران را اینگونه خلاصه کرد: اولا، پاسخ متقابل ایران به هرگونه اقدام نظامی اسرائیل علیه این کشور، ویرانگر خواهد بود و این مساله به خوبی در محافل نظامی و امینتی اسرائیل رصد شده است. ثانیا، اسرائیل از گزینه صد در صدی که حتی در صورت به جان خریدنِ ریسک های حمله به تاسیسات اتمی ایران، به آن دست بزند و توان هسته ای ایران را نابود کند برخوردار نیست.
تاسیسات اتمی ایران هیچ شباهتی به تاسیسات اتمی اوسیراک عراق و یا الکبار سوریه که تنها با یک حمله اسرائیل نابود شوند ندارند. این تاسیسات در اقصی نقاط ایران پراکنده هستند و جدای از اینکه از سوی استحکامات طبیعی نظیر کوه ها حراست می شوند، شدیدا نیز با دفاع ضدهوایی محافظت می گردند؛ و در نهایت اینکه شرایط کنونیِ منطقه ای نیز به نحوی است که اسرائیل نمی تواند دست به اقدامی علیه ایران بزند. با توجه به مواضع سخت دولت بایدن در قبال یکچنین اقدامی و تضعیف روند مناسبات آن (اسرائیل) با کشور های منطقه (بویژه اعراب)، عملا انزوای سیاسیِ قابل توجهی نیز به تل آویو تحمیل خواهد شد. از این رو، گزینه نظامی اسرائیل علیه ایران، قادر نیست که هیچکدام از اهداف تعیین شده اسرائیلی ها در قبال ایران را تامین کند بلکه برعکس، حتی می تواند موجودیت آن ها را به نحوی عینی به خطر اندازد. مساله ای که به صراحت به تاییدِ نهادی های امنیتی و البته سیاسی اسرائیلی نیز رسیده است و آن ها در شرایط کنونی، احیای برجام را بهترین گزینه برای اسرائیل ارزیابی می کنند.
کما اینکه در بحبوحه انعقاد توافق برجام نیز (در سال ۲۰۱۵)، بسیاری از دستگاه های امنیتی اسرائیلی، این توافق را برای امنیت اسرائیل تا حدی مناسب دیدند و همین رویکرد آن ها بود که موجب شد این توافق از بررسی ها ردر کنگره آمریکا جان سالم به در برد.
(فیلم) شبیه سازی انهدام تاسیسات اتمی اسرائیل در رزمایش سپاه پاسداران
