به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از زومیت، بر اساس پژوهش جدیدی که استاد موسسهی آموزش عالی کسبوکار کلی از دانشگاه ایندیانا نویسندهی همکار آن بوده است، تغییرات اندک در سیستم تقسیم کلیههای اهدایی از افراد فوت شده میتواند منجر به افزایش تامین عضو پیوندی شود که این مسئله سبب افزایش پیوند کلیه در سراسر کشور میشود.
رادنی پ.پارکر، استادیار مدیریت عملیات در کلی میگوید: هرگونه افزایشی در منابع منجر به نجات جان دیگران خواهد شد.
او در ادامه میافزاید: لیست بیمارانی که در انتظار دریافت پیوند کلیه هستند طولانی و روبهافزایش است. بسیاری از این بیماران در زمان انتظار برای پیوند درگیر روند گرانقیمت و ناراحتکننده دیالیز میشوند.
پارکر و سه پژوهشگر دیگر، سه فاکتور ریسک را که تفاوت جغرافیایی موجود در امر تامین کلیه از افراد فوتشده در سراسر ایالات متحده را توضیح میدهند، مورد مطالعه قرار دادهاند: کیفیت عضو، متوسط زمان انتظار برای اهدای عضو و میزان رقابت میان مراکز پیوند در منطقه.
آنها متوجه افزایش سالانهی قابل انتظاری در عضوهای تامینی شدند که بسته به مشارکت منطقهای یا ملی، طیفی از ۵۸ ( افزایش نیم درصدی از تمام کلیههای تامین شده ) تا ۱۷۴ ( افزایش ۲/۱ درصدی ) را در بر میگیرد.
در سال ۲۰۱۵، بیش از ۸۷ هزار بیمار کلیوی که در مراحل پایانی بیماری قرار داشتند، در حالی که درگیر دیالیز بودند (۳/۱۶ درصد از تمام بیماران دیالیزی در صف انتظار پیوند کلیه) جان باختهاند و در همان سال بیش از ۱۸ هزار پیوند کلیه انجام شده است که اکثر آنها از اهداکنندگان فوتشده تامین شدهاند. بر اساس اطلاعات مرکز ملی کلیه، در ایالات متحده، بیش از ۱۰۰ هزار نفر در انتظار پیوند کلیه هستند و هر ماه ۳ هزار نفر به این لیست افزوده میشود.
این مطالعه که در ژورنال Production and Operations Management منتشر شده است، از نخستین مطالعاتی است که به جای آنکه در پی تغییر تقاضا یا یافتن راههای گوناگون برای اختصاص دادن منبعی ثابت باشد، به فکر افزایش منابع تامینی کلیه است.
پژوهشگران اثرات تغییر سیاستی که در سال ۲۰۱۴ امکان عرضهی فوری کلیه با کیفیت پایینتر ( ۱۵ درصد کف ارگانهای در دسترس ) و بدون جستوجو برای بیماران در مناطق محلی را فراهم میکرد، بررسی کردند. آنها متوجه شدند که گسترش دامنهی جغرافیایی میتواند منجر به نجات افراد زیادی شود که در حال حاضر با توجه به مکان زندگیشان شانس کمی برای دریافت پیوند دارند. پارکر میگوید: افزایش منابع از طریق القای اختلاف در زمان انتظار برای پیوند در مناطق متفاوت ایجاد میشود.
در ادامه میگوید: بنابراین بیماران ساکن در نقاطی که زمان انتظار بیشتری دارند، از این افزایش سود خواهند برد؛ بدون آنکه اثر نامطلوبی در زمان انتظار مناطق مبدا ایجاد شود. بهطور کلی، فاصلهی زمان انتظار در نواحی مختلف، کاهش خواهد یافت.
پارکر و همکارانش نتیجه میگیرند که داوطلبان دریافت پیوند ساکن مناطق کم جمعیتتر ممکن است در ارتباط با کیفیت ارگان حق انتخاب بیشتری داشته باشند؛ چرا که زمان انتظارشان برای دریافت پیوند نسبتا کوتاه است.
در این ارتباط پارکر اضافه میکند: زمانی که فردی فوت میکند و کلیههایی با کیفیت پایین در دسترس قرار میگیرند این کلیهها ممکن است برای پیوند تامین نشوند چرا که بیماران محلی میتوانند بهراحتی و بهمدت کوتاهی برای کلیهای بهتر صبر کنند.
پارکر اضافه میکند: این کلیههای کم کیفیت در مناطقی که زمان انتظار برای پیوند بیشتر است مانند کالیفورنیا و نیویورک بسیار مطلوب هستند.
در ادامه میگوید: بیمارانی که اکنون در مناطق متراکمتر (که زمان انتظار طولانیتری دارند) در بالای لیست انتظار جای دارند احتمالا زمان چندانی برای کلیهای که بعدا آماده میشود، ندارند؛ بنابراین آنها احتمالا کلیهای با کیفیت پایین را نمیپذیرند. اما بیماران این مناطق که در پایین لیست جای دارند، ممکن است متوجه این مطلب شوند که آنها با زمان انتظاری طولانی مواجه خواهند شد و ترجیح میدهند تا چنین کلیهای دریافت کنند تا اینکه بخواهند دورنمای سخت دیالیز چهارساعته برای سه روز در هفته آن هم بدون در نظر گرفتن هزینه و آسیب سلامتی را تحمل کنند.
کلیههای بهدستآمده از جسد در ابتدا برای افراد ساکن در یکی از ۵۸ منطقه خدمات اهداکننده سراسر کشور در دسترس خواهد بود سپس برای آنهایی که در محدوده گسترده ای از چندین منطقه خدمات اهداکننده قرار دارند و در نهایت در مقیاسی کشوری عرضه خواهند شد. رقابت میان ۲۷۲ برنامه پیوند در سطح کشور نیز در نتایج اثرگذار است.
۱۴ منطقه از مجموع ۵۸ منطقه ارائه خدمات اهداکننده، در سال ۲۰۰۹ ، ۱۲۹ کلیه یا کمتر را عرضه کردهاند؛ بنابراین اگر برخی از عضوها بهطور گستردهتر به اشتراک گذاشته شوند پیوندها تا حدی افزایش مییابند که گویی یک مرکز کوچک تا متوسط به شبکه افزوده شده باشد.