به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از اقتصادنیوز، میزان مرگ ومیر در حالت خوش بینانه تا بدبینانه بین 7،700 نفر تا بیش از 100 هزار نفر متغیر بوده و زمان پایان اپیدمی را حداکثر تا پایان خرداد در نظر گرفته است. در این مدل سازی تعداد مرگ ومیر تجمعی موارد کووید-19، بر حسب سطوح مختلف ایزولاسیون تخمین زده شده است. منظور از ایزولاسیون، شرایطی است که افراد مبتلا نتوانند بیماری را به افراد سالم منتقل کنند.این 5 سناریو از نظر شدت و مدت زمان مداخله با هم متفاوت اند. روند مرگ ومیر تجمعی در بازه زمانی اول بهمن 1398 تا پایان خرداد 1399 برآورد شـده اسـت. در بهترین حالت اواخر فروردین روند مرگ ومیر متوقف می شود.
سناریو 1.حالت پایه(بدون مداخله)
فرض بر عدم انجام هر گونه مداخله از سوی دولت و مردم برای ایزولاسیون بوده و درصد ایزولاسیون برای کنترل عفونت کویید-19 صفر است. در این شرایط تعداد مرگ و میر تجمعی با یک شتاب بسیار فزاینده تا پایان خرداد ماه ادامه یافته به حدود 111 هزار مورد (با فاصله اطمینان حدود 53،400 تا حدود 200،000 نفر) می رسد.
سناریو 2. بدون مداخله دولت
در این سناریو فرض بر ایزولاسیون 10 درصد از کل دوره تعریف شده و توسط مردم است. در این شرایط نیز تعداد مرگ و میر تجمعی شتاب فزاینده خواهد داشت و به حدود 33،000 مرگ(با فاصله اطمینان 14،700 تا 62،000 نفر) می رسد. البته این تعداد مرگ تقریبا کمتر از یک سوم سناریو بدون مداخله است.
سناریو 3. مداخله در حد پایین
فرض این سناریو بر پایه اعمال مداخلات حداقلی توسط دولت(آموزش بیماران) است که از ابتدا تا انتهای بهمن، موجب 10 درصد ایزولاسیون، از ابتدای اسفند تا 20 اسفند، موجب 15 درصد ایزولاسیون و از 20 اسفند به بعد موجب 20 درصد ایزولاسیون شده باشد. در این سناریو مردم و مبتلایان تغییر رفتار مختصری دارند و تعداد تخمینی مرگ ومیر تجمعیت تا پایان خرداد به حدود 17،600 مرگ(با فاصله اطمینان حدود 7،300 تا 34،400 نفر) می رسد.
سناریو 4. مداخله در سطح متوسط
فرض بر جدی ترشدن مداخلات دولت است. مداخلات شامل مدیریت اجتماعات، تعطیلی مراسم ورزشی، فرهنگی و مذهبی، تعطیلی تمامی مراکز پرازدحام نظیر دانشگاه ها، مدارس و محدود کردن ترددها است. مداخلات از ابتدا تا انتهای بهمن، موجب 10 درصد ایزولاسیون، از ابتدای اسفند تا 20 اسفند موجب 15 درصد ایزولاسیون و از 20 اسفند تا پایان خرداد ماه، موجب 30 درصد ایزولاسیون می شود. در این سناریو که نزدیک به اقدامات فعلی دولت است، تعداد مرگ ومیر تجمعی تا پایان خردادماه به حدود 11،000 مرگ(با فاصله اطمینان حدود 4،500 تا 21،600 نفر) می رسد.
سناریو 5. مداخله در سطح شدید
در این سناریو مداخله دولت گسترده تر از سناریو 4 و البته بدون استفاده از سازوکار نظامی است. مداخلات از اول تا آخر بهمن منجر به 10 درصد ایزولاسیون، از اول تا 20 اسفند منجر به 15 درصد ایزولاسیون و از 20 اسفند به بعد منجر به 40 درصد ایزولاسیون موثر خواهد شد. این شرایط حالت بهینه برای کشور تلقی می شود. دولت عبور و مرور مسافرت های درون و برون شهری را محدود می کند و مبادی ورودی و خروجی شهرها را کنترل کرده، افراد مشکوک ایزوله و ردیابی تماس شده و مردم نیز از تدابیر ایزولاسیون تبعیت می کنند. در این شرایط شتاب مرگ کاهنده و تعداد مرگ تقریبا در اواخر فروردین تا پایان خرداد ثابت می شود و تعداد مرگ تجمعی به حدود 7،700 نفر(با فاصله اطمینان حدود 3200 تا 15،000 نفر) خواهد رسید.
نتایج مدل
مدل ها نشان می دهند که مداخلات در راستای ایزوله کردن و کاهش تماس های افراد در جامعه به شدت بر روند بیماری و مرگ ناشی از آن تاثیر دارد. مداخلات حداکثری نیاز به یک همکاری قوی بین بخشی دارد. هر چه مداخلات سخت گیرانه تر می شود، روند کاهشی در بروز بیماری و افت شیب قسمت انتهایی نمودار مرگ تجمعی زودتر اتفاق می افتد. همچنین با توجه به اینکه نسبت مرگ ومیر به ابتلا تاکنون کمتر از 6.3 درصد نبوده است، در نتیجه میزان مبتلایان بین 120 هزار نفر تا حدود 1/8 میلیون نفر متفاوت خواهد بود.
یک ملاحظه: در مدل های ارائه شده بازه زمانی مداخله بسیار زود در نظر گرفته شده است. در واقع اثر مداخلات دولت در سناریوهای سوم تا پنجم دچار یک خوش بینی در برآوردها است. چرا که از اول تا 30 بهمن، کسی در ایران از وجود ویروس کرونا در کشور خبر نداشت که بخواهد ایزولاسیون را اجرایی کند. در نتیجه 10 درصد ایزولاسیون در نظر گرفته شده در این دوره هیچ نسبتی با واقعیت ندارد. تقریبا می توان تا دهه اول اسفند، سناریو اول و دوم را حاکم دانست و تا پایان اسفند سناریو سوم. سناریو چهارم تقریبا در سال جاری بکار گرفته شده است. از اینرو احتمالا تعداد مرگ و میر تا پایان خرداد می تواند از سناریو چهارم بالاتر و نزدیک به سناریو سوم باشد. چون تقریبا یک زمان یک ماهه(اسفند 98) از دست رفت.
