به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از برترین ها، عباس عبدی، فعال سیاسی در روزنامه اعتماد نوشت: کلیات طرح صیانت که با نام جدیدی برای رسیدگی در دستور کار کمیسیون ویژه مجلس قرار گرفته بود برخلاف قانون آیین نامه داخلی تصویب شد و هنوز به طور دقیق معلوم نیست که در ادامه به چه سرنوشتی دچار خواهد شد.
هر چند نواصولگرایان با تمام توان دنبال تصویب آن هستند حتی اگر توهین کنند و دروغ بگویند. رسیدگی به آن در زمان بررسی بودجه و در مدت اندک کمتر از ساعت نشان داد که پشت این عجله در تصویب، به احتمال فراوان ماجرایی وجود دارد.
معضل اینترنت و طرح صیانت چیست؟ ماجرا روشن است. بیایید به این پرسش پاسخ دهیم که بقای در قدرت چگونه محقق و تضمین خواهد شد؟ یا با همراهی مردم و اقناع جامعه و رای آنان است، یا با کنار زدن مردم محقق می شود.
در صورت اول، آزادی رسانه ها و دسترسی عموم به آن و نقد و پاسخ به نقد، لازمه چنین حالتی است، چون همراهی مردم و نخبگان و نیز جلب نظر مردم و اقناع آنان، مستلزم وجود رسانه های آزاد و سپس نهادهای مدنی برای شکل دادن جریان های سیاسی و بالاخره حضور در انتخابات آزاد برای دراختیار گرفتن قدرت است که این نیز باید با آزادی حضور همه نامزدهای انتخاباتی باشد.
در نقطه مقابل و حالت دوم، در اولین گام باید رسانه آزاد را از مردم گرفت و از طریق حذف نامزدها نیز مشکل انتخابات و نهادهای مدنی را حل کرد. اگر در این حالت، رسانه های آزاد در جامعه باقی بمانند، تداوم حضور در مجلس یا دولت با نقد عمومی و مخالفت مردم ممکن نخواهد بود و در این حالت ساختار سیاسی را ناپایدار می کند.
پس باید یکی از دو راه را انتخاب کرد؛ یا بساط رسانه های مستقل و آزاد را جمع کرد یا نسبت به اصول سیاسی موجود که مبتنی بر حذف دیگران و انحصار است تجدیدنظر کرد. راه سومی وجود ندارد.
اگر از این زاویه به مساله طرح صیانت نگاه کنیم، روشن می شود که با وضعیت سیاسی موجود هیچ راهی جز حذف فضای مجازی برای صاحبان قدرت کنونی وجود ندارد، مگر اینکه رویکرد آنان نسبت به سیاست و اداره امور تغییر کند.
تجربه سال های گذشته و همین ۷ ماه نشان داده است که به شدت تحت فشار دسترسی عموم به رسانه های آزاد هستند. رسانه هایی که عمدتا در قالب ماهواره و بیشتر از آن در قالب فضای مجازی است. نمونه های دم دستی و کوچک آن همین تهدید فرماندار رفسنجان علیه خبرنگار، یا سیلی زدن ها به سربازان، یا حتی همین تصویب طرح صیانت و نیز مسائل برجام، موضوعات اقتصادی و... مهم ترش رویدادهای ۹۸ و سقوط هواپیما است.
بنابراین انتظار می رود که نمایندگان برای تثبیت وضعیتی که منجر به حضور خودشان در مجلس شده است، این طرح را تصویب کنند، یا دنبال تصویب آن باشند. بقیه توجیهات نیز پوششی است چون هیچ کس با ممانعت از عوارض منفی رسانه های مجازی مخالفتی ندارد با راه حل های نادرست مخالف هستند.
ولی اقدام به بستن فضای مجازی نیز مشکلات خاص خود را دارد. در گذشته می شد رادیو و تلویزیون و حتی مطبوعات را انحصاری و سانسور را برقرار کرد و به بقای خود ادامه داد، ولی اکنون با ماهواره و اینترنت نمی توان چنین کرد. زیرا اختیار ماهواره تا حدود زیادی از دسترس حکومت خارج است، پارازیت هم مساله را حل نمی کند جز اینکه گفته می شود بیماری زا هم هست. ولی ماجرای اینترنت به کلی متفاوت است و بستن آن یعنی رفتن به گذشته و مترادف با افزایش فقر و بدبختی و توقف رشد اقتصادی و مهاجرت نخبگان از کشور است.
جامعه ای که می خواهد کسب و کارهای استارت آپی آن پیشرو باشد، نمی تواند با اینترنت مبارزه کند، بلکه باید آن را توسعه دهد. اینترنت در همه حوزه ها نفوذ کرده است. از امور اداری گرفته تا آموزش، بانک، صنعت، کشاورزی، محیط زیست، مخابرات، ارتباطات شخصی و خانوادگی، حمل و نقل و...
اینترنت یک زیرساخت اساسی برای تحول است. فقط بخش کوچکی از آن به نقل و انتقال خبر و تحلیل اختصاص می یابد و هیچ عاقلی برای یک دستمال، قیصریه را آتش نمی زند. این مثل آن است که از ترس تب کردن، خودکشی کنیم.اینترنت برای مردم وسیله ای برای انجام کارهای روزمره است، زندگی و معیشت مردم با اینترنت گره خورده است. محدود کردن اینترنت مثل قطع برق است. برای کنترل یک جامعه می توان آن را به عقب برد، خرافات را ترویج کرد، به جای علم پزشکی، طب سنتی را ترویج کرد و بسیاری از کارهایی که تاکنون انجام شده است.
در این صورت لازم است به دو نکته توجه شود. یکم گروهی که قدرت خود را در بازگشت به گذشته می بینند، به روشنی به جامعه نشان می دهند که آینده ای برای خود نمی بینند. دوم؛ اگر جامعه ای با یک گروه سیاسی مخالف باشد، از هر چیزی به عنوان ابزار استفاده خواهد کرد. تلویزیون یک رسانه بود ولی نوار کاست نه رسانه بود و نه در برابر تلویزیون قدرتی داشت ولی دیدیم که چگونه در جریان انقلاب ابهت رسانه فراگیر تلویزیون در برابر آن شکست.
مساله این است که می توانند اینترنت را ضعیف کنند و بزرگ ترین ضربه را به حیات اجتماعی و اقتصادی و روانی مردم بزنند، ولی درنهایت مشکل مورد نظرشان حل نخواهد شد. چرا؟ زیرا کسانی که دنبال خبر و تحلیل هستند به هر نحوی آن را به دست می آورند و این بخش های دیگر زندگی و حیات اقتصادی هستند که زیان می بینند.
اجازه دهید مثالی بزنم. اگر داشتن چاقو را غیرقانونی کنید، آن کسی که دنبال چاقو است به هر قیمتی شده آن را تهیه می کند، ولی مردم عادی هستند که برای انجام امور روزمره خودشان نیازمند چاقو هستند و نمی توانند به دست آورند.
سرانجامِ این تناقض به کجا خواهد رسید؟ ارزیابی بنده این است که سیاست های ضد اینترنت ادامه می یابد، ولی عوارض آن گریبان جامعه و کسب و کار را می گیرد و در مقابل منافع موردنظر حکومت به دست نخواهد آمد، یا فقط به میزان اندکی و در کوتاه مدت محقق می شود. این وضع ادامه پیدا می کند و فرصت ها از میان می رود، فقر بیشتر می شود، رشد اقتصادی خراب تر می شود، اعصاب مردم خُردتر می شود و یک تجربه زیان بار دیگر را شاهد خواهیم بود. خود دانید.
علت اختلال سراسری اینترنت کشور مشخص شد
