با شروع اکران فیلم سینمایی ماجرای نیمروز رد خون در تهران و شهرستان ها بازیگران این فیلم در مراسم اکران ها حضور داشتند و تیپ متفاوت بهنوش طباطبایی در سینما آزادی سوژه عکاسان شده است. چهره بهنوش طباطبایی نسبت به اکران ماجرای نیمروز در مشهد تغییرات زیادی کرده بود و همین مخاطبان را به واکنش وا داشت که نسبت به آنچه آنان دو رویی می خواندند اعتراض کنند. بهنوش طباطبایی اما در پیامی مفصل در اینستاگرام پاسخ آنها را داد.
در بخشی از پست اینستاگرامی بهنوش طباطبایی او آمده است: «اصلا ما چرا قاضی شده ایم؟ تلفنهای مان را دست می گیریم بعد از یک وعده غذای چرب دراز می کشیم و به عنوان دسر قضاوت می کنیم و حکم می کنیم و مجازات می کنیم و رسوا می کنیم و آبرو می بریم و دلمان را خنک می کنیم! ما چرا این طور شدیم...؟ قرارمان این نبود...کاش آرام بگیریم.کاش یک روز را معلوم کنند تا فقط سکوت کنیم و مثل بچه های خاطی مهد کودک به کارهای بدمان در تمام این سالها فکر کنیم...وای خدایا... ما چقدر باید از تو طلب عفو کنیم و از بندگانت حلالیت بطلبیم....»
در ادامه تصاویری از اکران ماجرای نیمروز 2 در مشهد و تهران را می بینیم:
تصاویر بهنوش طباطبایی در اکران مردمی ماجرای نیمروز در مشهد
بهنوش طباطبایی اما با به اشتراک گذاشتن یک پست اینستاگرامی، نسبت به انتقادهای مطرح شده از او درباره حضور دوگانه اش در اکران مردمی «ماجرای نیمروز؛ رد خون» در مشهد و تهران واکنش نشان داد.
این بازیگر نوشته است: «از زمانی که فیلمنامه (ماجرای نیمروز رد خون) را می خواندم تا روزهای فیلمبرداری که با درد کاراکترهای فیلم، همه ما درد می کشیدیم، تا روزهای جشنواره، تا اعلام نامم به عنوان کاندیدای نقش اول زن و تا امروز که سعی می کنم به اندازه لطف مردم آراسته و مشتاق خودم را به سینماها برسانم تا فیلم را کنارشان ببینم. همواره به این اندیشیده ام که این همه بحران که از سر گذراندیم، این همه خون و جان و تن نازنین که رفت تا ما در شان نام یک انسان ایرانی زندگی کنیم چه به ما آموخت؟
همه می دانیم که آنها که از همه چیزشان گذشتند و رفتند با این آرزو راهی ملکوت شدند که نسل های بعدی این سرزمین در کنار هم در صلح و آرامش وصفا زندگی کنند...اما...!
باید با خودمان رو در بایستی را کنار بگذاریم. وای که گمشده من و تو امروز همان صلح، آرامش و صفا و صداقت است که پاک ترین جوان های این مرز و بوم برایش جان دادند...
اصلا انگار که آفتاب هر روز صبح با خودش برای ما عصبانیت، کینه می آورد! ما چرا... ما کِی این طور شدیم؟
ما یعنی خود ما مردم! ما چرا جای هم تصمیم می گیریم؟ ما چرا فکر می کنیم همه باید مثل ما باشند؟ ما چرا فکر می کنیم جای خداوند نشسته ایم؟ ما چرا فکر می کنیم همه باید در خدمت ما باشند؟ و وای اگر نباشند و قدرتکی در اختیار ما باشد....! اصلا ما چرا قاضی شده ایم؟ تلفنهای مان را دست می گیریم بعد از یک وعده غذای چرب دراز می کشیم و به عنوان دسر قضاوت می کنیم و حکم می کنیم و مجازات می کنیم و رسوا می کنیم و آبرو می بریم و دلمان را خنک می کنیم! ما چرا این طور شدیم...؟ قرارمان این نبود...کاش آرام بگیریم.کاش یک روز را معلوم کنند تا فقط سکوت کنیم و مثل بچه های خاطی مهد کودک به کارهای بدمان در تمام این سالها فکر کنیم...وای خدایا... ما چقدر باید از تو طلب عفو کنیم و از بندگانت حلالیت بطلبیم....»
5 سال پیش
5 سال پیش