بیوگرافی بهرنگ علوی
بهرنگ علوی متولد 1 فروردین 1359 در تهران، بازیگر است. فارغ التحصیل دیپلم رشته نقشه کشی می باشد، فعالیت خود را با کلاس های بازیگری شروع کرد و با سریال تلویزیونی هشت و نیم به شهرت زیادی رسید.
خانواده
بهرنگ تنها فرزند خانواده در بیمارستان آزادی تهران بدنیا آمده است، پدرش فرهنگی بازنشسته و از مدیران آموزش و پرورش و مادرش کارمند و مدیر شرکت مخابرات می باشد.
ازدواج و همسرش
اگر من شغل آزاد داشتم و میخواستم عادی زندگی کنم در 39 سالگی دارای همسر و فرزند بودم و مثل همه زندگی می کردم اما همه اینها را بخاطر هدفم به تاخیر انداختم.
شروع فعالیت
علاقه اش به نمایش و بازی کردن از کودکی در وجودش بود بازیگری را از تئاتر مدرسه شروع کرد و در نوجوانی بهترین بازیگر مدارس مناطق تهران شد تا جایی که در 11 سالگی برای اولین بار در نمایشی بنام آدمک چوبی بازی کرد.
کلاس بازیگری
بعد از گرفتن دیپلم نقشه کشی به سمت بازیگری رفت او در کلاس های اولین دوره آموزشگاه کارنامه زیر اساتیدی چون، رویا تیموریان، پرویز پرستویی، حبیب رضایی ، آتیلا پسیان، پانته آ بهرام و محمد رحمانیان آموزش دید
ورود به تلویزیون و سینما
ابتدا تجربه کوتاه تصویری با برنامه دوربین مخفی امیرحسین قهرائی و چند فیلم کوتاه جشنواره ای بدست آورد اما با فیلم عیار 14 در سال 86 بود که با تک سکانس درخشان خود به سینما معرفی شد در سال 88 نیز با سریال نردبام آسمان وارد قاب تلویزیون شد
شهرت
در سال 91 با فیلم دربند نشان داد پتانسل بالایی برای بازی دارد و در نهایت بعد از 4 کار سریالی با سریال هشت و نیم دقیقه در سال 95 به شهرت رسید.
اعتماد کارگردانان
همیشه دوست داشتم با کارهایم به شهرت برسم برخی از بازیگران دوست دارند که اول خودشان معروف شوند و بعد آثارشان، اما من از ابتدا هم دوست داشتم که به واسطه کارهایم به شهرت برسم و فقط تشنه اعتماد از سوی کارگردانان می باشم.
فعالیت مدلینگ + سفیر
آقای علوی در کنار بازیگری، به عکاسی، نویسندگی و طراحی لباس و مدلینگ مشغول است، همچنین سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بی سرپرست و برگزار کننده گالری و بازارچه های خیری هاست.
ورزش و مبتکر
در ورزشهاى شنا، اتومبیلرانى، یوگا، بیلیارد تبحر خاصى دارد، تیم مورد علاقه او یوونتوس ایتالیاست و مبتکر مکتب بهیسم یا فرهنگ شاد زیستن است.
افشاگری روزنامه صبح نو
در سال 95 روزنامه صبح نو در مطلبی عنوان کرد بهرنگ علوی برای مصاحبه با یکی از خبرنگاران پیش شرط عجیبی گذاشته است که در زیر این شروط را می خوانید: حجم مصاحبه باید بالای 4000 کلمه باشد، یعنی چیزی در حدود دو صفحه، انتشار عکس رو جلد، چاپ مطلبی درباره کارنامه بازیگری و … از جمله شروط این بازیگر بود. این روزنامه می نویسد این شرط و شروط های این بازیگری در حالی تعیین کرده که هنوز خیلی راه مانده تا بخواهد بخشی از صفحه یک رسانه را به خودش اختصاص بدهد چه برسد به دو صفحه و جلد !
