به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، زعفرانیه از شمال به ارتفاعات توچال، از جنوب به خیابان ولیعصر و محمودیه، از شرق به تجریش و از غرب به رودخانه ولنجک محدود میشود. زعفرانیه یکی از مرتفعترین محلههای پایتخت است و 1650 تا 1800 متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
این محله در ناحیه 2 از منطقه 1 شهرداری تهران قرار دارد اماکن مهمی نظیر کاخ موزه سعدآباد، فرمانداری شهرستان شمیرانات، دادگاه ویژه روحانیت و چندین سفارتخانه از جمله سفارت های آفریقای جنوبی و برزیل در این محله قرار دارند.
زعفرانیه به دلیل قرار گرفتن بر روی گسل شمال تهران، درصورت بروز زلزله درمعرض آسیب جدی خواهد بود. بخش شمالی محلّه نیز که زیر تله کابین توچال قراردارد، در معرض رانش زمین است
زعفرانیه روستایی واقع در شمال غربی تجریش بین سعدآباد و ولنجک بودهاست که از شمال به آبریز کوه، از جنوب به محمودیه، از غرب به ولنجک و از شرق به تجریش محدود بودهاست. حسینعلی خان مویدالممالک صاحب بخش عظیمی از زمینهای آن بودهاست و بیشترین زمینهای که تا نزدیکی باغ فردوس ادامه داشته، زراعی محسوب میشدهاست. پس از احداث خیابان پهلوی (ولیعصر کنونی) جادهای برای دسترسی به اسدآباد کشیده شد که از حدود باغ فردوس شروع و به سمت شمال سعد آباد ختم میشد، زعفرانیه امروزی در واقع حاشیه همین خیابان قدیمی میباشد. یکی از محلهای قدیمی زعفرانیه اسدآباد است، که بسیاری از پیرمردان و پیرزنان محلی باغهای معروف اسدآباد را به خوبی به یاد دارند و از هوای پاکی که آن روزها استنشاق میکردند به حسرت سخن میگویند.
از معروفترین این باغها میتوان به باغ زند کریمی، باغ خانم مروان، باغ حاجی کلاهی و باغ خیامی اشاره کرد. از این چند باغ معروف تنها باغ خیامی است که هنوز شکل و شمایل گذشته اش را تا حدودی حفظ کرده و دستخوش تغییر نشدهاست. محله اسدآباد در میان محلههای ولنجک تا زعفرانیه و قرار گرفتهاست که از سمت شمال به ارتفاعات البرز و از سمت شرق به رودخانه سعدآباد و از سمت غرب به خیابان شهید سرلشکر فلاحی زعفرانیه سابق محدود میشود. اکثر کوچههای منشعب از خیابان اصلی بنبست بودهاست؛ هم چون خود محله که در بنبست کوه البرز قرار دارد و با حرکت از سمت جنوب به سمت شمال محله تغییر سبک معماری بیش تر مشهود میگردد. در بخشهای شمال قدمت خانهها بیش تر است و تغییر بافت جدید به قدیم پررنگتر به چشم میآید و کوچهها نیز تنگتر میشوند. محله اسدآباد یکی از محلههای قدیمی شمیران است که اگر چه وسعت چندانی ندارد ولی در گذشته به دو قسمت محله بالا و محله پایین تقسیم میشدهاست. اصلیترین راههای دسترسی اهالی به کوچههای قدیمی خیابان سرلشکر فلاحی (زعفرانیه سابق) است. ابتدا اکبریها و سپس زارعیها و سپانلوها طوایف اولیهای بودند که از سمت نایین اصفهان و استرآباد گرگان به این محل مهاجرت نمودند و پایهگذار این محل بودند. در این محل یک باب حمام، آب انبار خدائی و چهار قنات وجود داشتهاست. از نظر قشر بندی میتوان اهالی این محل را در بدو شکلگیری محل افراد متوسطی دانست. در ابتدا این محل به دلیل اداره برقی که در آن وجود داشت برق بامداد نامیده میشد و بعدها به نام زعفرانیه تغییر نام داد.