(تصاویر) کشف گنجینۀ زنگ زدۀ رومی در لهستان 

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، ماتئوش فیلیپوویچ، جنگلبان و دوستانش، اوایل این ماه به اشیاء آهنی برخورد کردند. در منطقه باتلاقی که توسط ماشین‌آلات سنگین جنگل‌داری و فعالیت حیوانات مختل شده بود، آن‌ها شیء زنگ‌زده و پوشیده از گلی را دیدند که نمی‌توانستند آن را شناسایی کنند. آن‌ها یک سوراخ کوچک حفر کردند تا شئ را بیرون بیاورند، اما با اشیاء آهنی بیشتری مواجه شدند که به همان اندازه گلی و به شدت پوسیده بودند.

از آنجا که این مصنوعات آغشته به ماسه، گل و مواد زنگی بودند، در نگاه اول شناسایی‌شان دشوار بود. آن‌ها را به یک گاراژ بردند تا بلکه پس از تمیز شدن، بتوان ماهیت‌شان را تشخیص داد. تصور آن‌ها این بود که مقداری فلز پیچ‌خورده مربوط به جنگ جهانی دوم را یافته‌اند، اما به محض تمیز شدن اشیاء، دریافتند با آثار باستان‌شناسی بسیار کهن روبرو هستند، بنابراین بلافاصله اشیاء و مکان کشف آن‌ها را به مدیر موزه کشیش استانیسلاو استاسزیچ در خروبیشوو گزارش کردند.

دو ساعت بعد، آثار باستانی را به موزه تحویل دادند. بارتلومیج بارتکی، مدیر موزه، محتویات سبد را بررسی کرد و تشخیص داد آن‌ها 9 سرنیزه آهنی، دو تبر آهنی نبرد، یک تیغه تبر، یک نگهدارنده سپر آهنی و دو اسکنه آهنی هستند. این اشیاء احتمالاً در دوران باستان در دوره امپراتوری روم، آگاهانه جمع‌آوری و دفن شدند.

هیچ مجموعه‌ای مانند این قبلاً در منطقه خروبیشوو یافت نشده بود. سلاح‌های آهنی فقط در گورهای قوم ژرمن و وَندال به عنوان گورنهاده یافت شدند. در محل کشف اخیر، به جز اسلحه، شواهدی از دفن، استخوان یا سفال وجود نداشت. این به آن معناست که شخصی یک محفظه ارگانیک پر از قطعات سلاح آهنی را به مرداب باستانی آورده و آن‌ها را آنجا دفن کرده است. محفظه پیش از تجزیه شدن، به حدی سالم مانده که محتویات درونش را در یک گروه واحد کنار هم نگه دارد.

احتمال دارد این گنجینه آهن را گوت‌ها دفن کرده باشند. گوت‌ها برخلاف سایر مردمانی که در دوران باستان در این منطقه سکونت داشتند، اسلحه و ابزار آهنی را در گورها دفن نمی‌کردند، با اینکه بدون شک مانند آنها از اسلحه و ابزار استفاده می‌کردند. اگر این کار به معنای دور انداختن آن اشیاء بوده، پس کمبود آهن در مکان‌های گوتیک لهستان را توجیه میکند.

این اشیاء در حال حاضر در موزه کشیش استانیسلاو استاشیچ محفاظت می‌شوند تا چهره واقعی‌شان از زیر زنگارها و پوسته‌ها آشکار شود. باستان‌شناسان برای کاوش‌های بعدی در فصل بهار به محل کشف خواهند رفت.