آیا باید منتظر تغییر سیاست‌های آمریکا باشیم؟
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، ریچارد گرنل که در حقیقت هماهنگ کننده اطلاعاتی آمریکا در اروپا نیز به شمار می رفت در دوره ماموریتش در آلمان با حاشیه های بسیار زیادی همراه بود. زمانی که بحث بازگشت آقای گرنل به آمریکا مطرح شد یکی از تحلیل گران ارشد آلمانی به نام نوآه بارکین در تویتی نوشت: «همه در آلمان یک نفس راحت خواهند کشید» هرچند بلافاصله این توییت با پاسخ آقای گرنل مبنی بر اینکه «اگر فکر می کنید که فشار آمریکا تمام شده است اشتباه بزرگی می کنید؛ هنوز آمریکایی ها را نشناختید!» مواجه گردید اما این تویت و موارد مطرح شده پیرامون آقای گرنل نشانگر سطح و عمق شکافی است که این روزها بین ایالات متحده و متحد استراتژیکش دراین سوی آتلانتیک می توان مشاهده نمود.
بررسی سوابق آقای مک گرگور در رسانه های آمریکایی نشانگر آن است که وی به طور گسترده ای به عنوان یک متخصص در زمینه طراحی نیرو و استراتژی های بزرگ نظامی شناخته می شود. سرهنگ داگلاس مک گرگور تحلیلگر رادیو و تلویزیون در امور امنیت ملی است و به نظر می رسد نوشته های وی در مورد امور نظامی در تغییر نیروهای زمینی ایالات متحده، ناتو و نیروی دفاعی اسرائیل تاثیرگذار بوده است.
انتخاب آقای مک گرگور در شرایطی که دستور دونالد ترامپ مبنی بر کاهش نیروهای نظامی آمریکایی از آلمان نیز صادر شده است می تواند نشانگر آغاز رسمی تغییر در سیاست های نظامی و امنیتی ایالات متحده در آلمان و اروپا باشد.
از زمان پایان جنگ جهانی دوم سربازان امریکایی در آلمان مستقر هستند و طی چندین دهه سیاست دفاعی آلمان را شکل داده اند. در پایان جنگ سرد هنوز دویست هزار سرباز در آلمان مستقر بود که تعداد آنها روندی کاهشی داشته است بطوریکه در سال ۲۰۱۰ تعداد نیروهای امریکایی مستقر در آلمان ۴۳.۹۱۱ نفر بوده است. براساس گزارش عمومی پنتاگون در حال حاضر حدود ۳۴.۶۷۴ سرباز آمریکایی در آلمان مستقر هستند، ۲۰،۷۷۴ نفر از ارتش و ۱۲.۹۸۰ نفر از نیروی هوایی، اضافه بر آن ۱۹۰۰۰ کارمند غیر نظامی از نیروهای نظامی در آلمان پشتیبانی می کنند.
آلمان قطب مهمی برای ماموریت های خارجی آمریکاست. از هفت مرکز ستاد فرماندهی کل ارتش ایالات متحده آمریکا، پنج مرکز در خاک امریکا و دو مرکز در آلمان قرار دارد. هر دو مرکز ستاد فرماندهی آفریقا ایالات متحده آمریکا (USAFRICOM) و مرکز ستاد فرماندهی اروپا ایالات متحده آمریکا (USEUCOM) در اشتوتگارت آلمان مستقر هستند.
امروز آلمان و ایالات متحده در موارد متعددی دچار اختلاف نظر های جدی هستند. آلمان و امریکا در استراتژی ناتو در قبال چین و روسیه اختلاف دارند از موارد دیگر مورد اختلاف امریکا و آلمان، سیاست جدید بازدارندگی هسته ای امریکاست. زیرا آلمان بطور سنتی از طرفداران جدی خلع سلاح هسته ای است هر چند که تسلیحات اتمی را «سلاح سیاسی» می داند. اما تا زمان خلع سلاح کامل هسته ای در جهان از مشارکت هسته ای در ناتو حمایت می کند. اما از زمان ریاست جمهوری ترامپ، چتر هسته ای امریکا مورد اعتماد آلمان نیست و سعی دارد که در این مورد بر فرانسه و انگلیس تکیه کند و با استقرار موشکهای میان برد هسته ای امریکا در اروپا مخالف است. هرچند که بخشی از نخبگان سیاسی آلمان طرفدار بازدارندگی هسته ای هستند اما جامعه آلمان آنرا رد می کند. با اینکه نقش سلاح های هسته ای در استراتژی دفاعی روسیه، چین و امریکا پررنگ تر شده است، آلمان سعی دارد تلاش بیشتری برای خلع سلاح هسته ای انجام دهد و به دنبال یک راهبرد عملی است اما راه درازی تا به ثمر رسیدن این هدف در پیش دارد. هرچند در بین کشورهای اروپایی نیز همگرایی نسبت به بازدارندگی هسته ای وجود ندارند.
از دیگر موارد مورد اختلاف امریکا و آلمان می توان به اتخاذ تصمیمات یکجانبه و بدون مشورت دیگر اعضا ناتو در خاورمیانه اشاره نمود. از جمله این سیاست ها، رویکرد فشار حداکثری بر ایران، معامله قرن، اعلام خروج نیروهای امریکا از سوریه، عراق و افغانستان است. با اینکه دولت ترامپ با طالبان مذاکره کرد اما توافق آنها شکننده است. برای همین آلمان حضور خود در افغانستان را یکسال دیگر تمدید کرد و می خواهد یک آشیانه تعمیر و نگهداری هواپیمای جدید در مزارشریف بسازد و قرار است که تا پایان سال ۲۰۲۰ به بهره برداری برسد. با این حال ترامپ خواستار ایفای نقش فعال تر ناتو در خاورمیانه با نام جدید «ناتو می» است که این موضوع موجب نارضایتی فرانسه و آلمان شده است. فرانسه خواهان استقلال استراتژیک و ایجاد ارتش اروپایی و به عهده گرفتن رهبری نظامی اروپاست. آلمان هم مایل نیست که کشورهای خاورمیانه به ناتو ملحق شوند زیرا نمی خواهد درگیر مناقشات کشورهای خاورمیانه شود. بلکه تریج می دهد ناتو اروپایی بماند و برای همکاری با دیگر کشورهای جهان ائتلاف کند.
*کارشناس مسائل اروپا
* منتشر شده در خبرگزاری میزان . ۸ مرداد ۱۳۹۹