به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، روزنامه شرق نوشت: بحث ورود زنان به ورزشگاه برای تماشای رقابت های ورزشی به ویژه فوتبال، این روزها داغ است. فیفا رسما فدراسیون فوتبال ایران را تهدید کرده که زنان نه تنها برای بازی های ملی بلکه برای تماشای بازی های لیگ برتر فوتبال ایران هم باید به ورزشگاه راه داده شوند. از زمانی که آن نامه تهدیدآمیز رسانه ای شده، این مسئله دردسرهای زیادی را ایجاد کرده است. فدراسیون فوتبال می گوید به تنهایی نمی تواند تضمین عملی شدن چنین موردی را دهد و باید از سوی نهادهای بالاتر مجوز لازم برای ورود زنان به ورزشگاه را بگیرد. تا به حال که 16 هفته از رقابت های لیگ برتر می گذرد چنین مجوزی صادر نشده و به بهانه شیوع ویروس کرونا مانع از ورود تماشاگران به ورزشگاه شده اند. این ممانعت در حالی رقم خورده که بسیاری از مراسم مذهبی و فرهنگی، برخلاف محیط روباز ورزشگاه ها، در فضای سرپوشیده و بعضا با صدور مجوز صددرصدی در حال برگزاری است.
حالا اما در آستانه بازی تیم ملی ایران با عراق در ورزشگاه آزادی که قرار است روز هفتم بهمن برگزار شود، جوی به راه افتاده که نهادهای بالاتر مجوز حضور قریب به دو هزار زن در ورزشگاه را صادر کرده و ظاهرا این رویه قرار است برای بازی بعدی ایران برابر امارات هم رعایت شود. البته این مجوز به خودی خود صادر نشده و نقش دولت در این زمینه پررنگ است. هم دولتی ها و هم چهره های نزدیک به دولت که پیش از این نگاه تندی نسبت به ورود زنان به ورزشگاه داشته اند، چراغ سبز نشان داده و در اظهاراتی که مایه شگفتی است از ورزش کردن زنان حمایت کرده و خواسته اند تا فضایی مناسب برای زنان در ورزشگاه فوتبال در نظر گرفته شود. مهم ترین صحبت ها از سوی سیداحمد علم الهدی، امام جمعه مشهد بود؛ چهره ای که پیش از این به واسطه نگاه تندش به فعالیت های اجتماعی و حضور زن در جامعه شهره بود. او در اظهاراتی دور از انتظار (با توجه به صحبت های پیشین) درباره مسئله ورود زنان به ورزشگاه های فوتبال گفت: «ورزشگاه های فوتبال جای هیجان اند و طبیعتا زنان که از نظر عاطفی از مردان حساس تر هستند، هیجان بیشتری پیدا می کنند و مراجع تقلید بروز و ظهور این هیجان در حضور مردان را حرام اعلام کرده اند. اینکه می گویند فیفا فدراسیون فوتبال ما را مجبور کرده است که زنان را در تماشای فوتبال شرکت دهند، ناشی از شیطنت ها و رذالت های عده ای بی دین خارج نشین است که فیفا را تحریک کرده اند، وگرنه فیفا به این مسائل کاری نداشت. البته اینها بدین معنا نیست که زنان از تماشای فوتبال محروم باشند و مجبور شوند فوتبال را تنها از طریق تلویزیون تماشا کنند. مسئولین نظام اسلامی ما باید در ورزشگاه ها مکان هایی را مخصوص بانوان آماده کنند تا زنان در عین تماشای مستقیم فوتبال، صیانت داشته باشند و هنگامی که دختری موقع تماشای فوتبال از هیجان فریاد می زند، یک مرد هرزه از این هیجان او سوء استفاده نکند. دستگاهی که مسئولیت توسعه ورزش قهرمانی در کشور را بر عهده دارد، باید برای تماشای مستقیم فوتبال برای زنان صیانت ایجاد کند». اظهارات جدید علم الهدی در شرایطی بازتاب زیادی در فضای رسانه ای داشته که بلافاصله بعد از آن، صحبت از آن شده که دولت در همکاری با وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال، مجوز حضور زنان در ورزشگاه آزادی را صادر کرده است. اینکه بالاخره مسئولان غیرورزشی ایران پذیرفته اند حضور در ورزشگاه یکی از حقوق ابتدایی زنان است جای بسی خوشحالی دارد؛ چون به این ترتیب نه تنها به حقوق آنها احترام گذاشته می شود، بلکه فوتبال و ورزش ایران هم از محرومیت های احتمالی مصون می دارد.
واکنش جنجالی مشاور احمدی نژاد به اظهارات علم الهدی درباره چلوکباب!با این حال در این بین اتفاقات دیگری هم رخ داده که نمی شود به سادگی از کنارش عبور کرد؛ موضوع مربوط به چرخش مشهودی است که علم الهدی در زمینه ورود زنان به ورزشگاه به طور مشخص داشته است. او در شرایطی این روزها با روی کار آمدن دولت همسو با دیدگاه هایش، از ورود زنان به ورزشگاه حمایت کرده و خواسته جایی برای آنها در نظر گرفته شود که تیرماه 1395 در خطبه های نماز عید سعید فطر که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، آنهایی را که زمینه ورود زنان به ورزشگاه را فراهم کرده تا زنان «به هوا پریده و خوشحالی» کنند، «جهنمی» خواند. در صحبت های علم الهدی در آن روز که فیلمش همچنان موجود است، امام جمعه مشهد با بیانات تندی از ورود زنان به ورزشگاه برای تماشای والیبال انتقاد کرده و می گوید: «اینکه عده ای دختر و پسر جمع بشوند، عده ای دختر و زن هیجان پیدا کنند، کف بزنند، سوت بکشند و به هوا بپرند، این می شود ابتذال و ابتذال مظهر گناه است. متأسفانه در این مملکت در شب های مبارک رمضان، چنین ابتذالی را به پا کردند. این مسئولین که دست به این کارها می زنند باید بدانند جهنم تنها جای گناهکار نیست، جای آن منحرفینی است که مسیر اسلام را منحرف کرده اند».
حال این مسئله مطرح می شود که از سال 1395 تاکنون چه اتفاقی رخ داده که علم الهدی که به تندی درباره ورود زنان به ورزشگاه اظهارنظر کرده، توصیه می کند تا مسئولان این روزها جایی برای زنان در ورزشگاه در نظر بگیرند تا آنها فقط از تلویزیون فوتبال را تماشا نکنند و بلکه بتوانند از نزدیک این بازی ها را به نظاره بنشینند؟ آیا واقعا دو علم الهدی در فضای سیاسی ایران فعالیت می کند؟ شاید در هر دو بیان علم الهدی در مورد ورود زنان به ورزشگاه مسئله کنترل هیجان یکسان باشد، ولی تفاوت «لحن» تند آن زمان با لحن «مشفقانه» این روزها کلید اصلی ماجرا است؛ آیا ورود زنان به ورزشگاه دستمایه حساب و کتاب های سیاسی شده که علم الهدی در دولتی که همسو با ایده هایش نیست این کار را مصداق رفتن به جهنم می داند و در دولت کنونی، حق زنان؟
