آیا حسن روحانی واقعا یک رئیس جمهور مغرور بود؟ 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از اعتماد، روحانی را برخی ناظران به دلیل همین یک نکته یعنی شرایط خاص و پیچیده ای که او با آن مواجه بود، رییس جمهور و مدیری توانمند ارزیابی می کنند. سیاستمدار و دیپلماتی کارکشته که پس از حدود 20 سال سابقه نمایندگی و سال ها فعالیت در راس دستگاه های امنیتی و نظامی و سیاسی جمهوری همان نخستین بار که اقبالش را برای تصدی دومین مقام اجرایی مملکت، به رای و نظر ملت گذاشت، کامروا از میدان خارج شد و دولت دومش را با آرایی بیشتر از دوره نخست آغاز کرد و حالا در شرایطی دوران حضورش را در کاخ ریاست جمهوری به پایان می رساند که همچون تمام این سال ها و بی اغراق شدیدتر از تمام این سال ها هدف انتقاد و هجمه های سیاسی - رسانه ای رقباست. روحانی اما همچنان بر مشی اعتدالی خود اصرار دارد و کار را در این روزهای پایانی پیش می برد.

روحانی اما کنار این صفات و ویژگی های مثبت که هرکدام می تواند عامل برتری هر سیاستمداری باشد، ویژگی های منفی و ناپسندی هم داشته و دارد. صفاتی که بعضا به اخلاقیات شخصی او مربوط است اما به باور طیفی از ناظران برخی از همین ویژگی های فردی و اخلاقی همان طورکه می تواند بر عملکرد هر سیاستمداری اثرگذار باشد، عملکرد حسن روحانی را نیز تحت الشعاع قرار داده است.

آنان می گویند حسن روحانی سیاستمداری مغرور و متکبر است که حتی بعضا از اینکه به وزرایش وقت ملاقات بدهد، دریغ می کند؛ نکته ای که دست کم در مقطعی موضوع بحث جدی ترین منتقدان و مخالفان سیاسی و رسانه ای روحانی بود و آنان با انگشت گذاشتن بر این ویژگی اخلاقی ناخوشایند، به طور مستقیم یا غیرمستقیم او و دولتش را هدف حملات شان قرار می دادند. آنچه اما با پایان رقابت انتخابات ریاست جمهوری 1400 و در راستای پیشبرد روند انتقال قدرت رقم خورد، هیچ نشانی از اینکه با سیاستمداری مغرور طرفیم، نداشت.

حسن روحانی به عنوان رییس قوه مجریه، در حالی که کاندیدای پیروز انتخابات در آن زمان هنوز همزمان رییس قوه قضاییه نیز بود، درحالی هنوز ساعتی از اعلام نتایج نگذشته، در دفتر ابراهیم رییسی حاضر شد و ضمن تبریک به او، از همان لحظه روند انتقال قدرت را کلید زد که محمدباقر قالیباف به عنوان رییس دیگر قوه از قوای سه گانه هنوز فرصت حضور در دفتر رییس جمهوری منتخب را به دست نیاورده و بیراه نیست حتی اگر بگوییم در میان مقامات ارشد نظام، اولین مقامی که به رییسی تبریک گفت و با او دیدار کرد، کسی نبود جز رییس جمهوری مستقر.

این اقدام روحانی البته ابتدای امر به عنوان رفتاری تبلیغاتی برای پیشبرد امور دولت دوازدهم در روزهای پایانی و با حداقل دردسر سیاسی تفسیر شد اما ادامه این رفتار منطقی و مبتنی بر احترام به قانون ازجانب روحانی از جمله دعوت از رییسی برای حضور در دفتر رییس جمهوری که کمتر از یک ماه دیگر دفتر کار رییسی خواهد بود و همچنین دستور صریح و موکد به وزرا مبنی بر همکاری تام و تمام با رییس جمهوری منتخب به منظور پیشبرد امور مربوط به انتقال قدرت که تا هم اکنون ادامه دارد، نشان داد که خبری از نمایش و احیانا شعبده سیاسی نیست و حسن روحانی که 8 سال پیش در قامت یک حقوقدان وارد گود رقابت انتخابات ریاست جمهوری یازدهم شد و پیروز و کامروا زمین رقابت را ترک کرد، همچنان خود را مقید به قانون می داند و تشخصی که با این رفتار معقول و منطقی و توام با احترام به «قانون»و «رای ملت» در رفتار و سکناتش دیده می شود، بارها بیش از کارشکنی های جزیی و احتمالی در مسیر انتقال قدرت، برای او، آینده سیاسی اش و البته دولت فعلی تحت مدیریتش که هم اکنون روزهای پایانی را سپری می کند، عایدی و افزوده خواهد داشت.

چنانکه طی روزهای گذشته شاهد بودیم که به جز رییس جمهور و معاون اول، ۲۱ نفر از وزرا، معاونان و روسای سازمان های مختلف دولت با رییس جمهوری منتخب دیدار داشته اند. همچنین محمود واعظی رییس دفتر رییس جمهوری با اشاره به دستور روحانی برای همکاری دولت با رییس جمهور منتخب، اظهار کرده است که «رییس جمهوری دستور داده انتقال قدرت آرام داشته باشیم و از طرف دیگر همه اطلاعات خود را در اختیار آقای رییسی قرار دهیم. می خواهیم طوری عمل کنیم وقتی رییس جمهور منتخب، دولت را تحویل گرفت به اندازه ما اطلاعات داشته باشد. می خواهیم همکاری داشته باشیم چون سال ۹۲ کسی با ما همکاری نکرد و ما خود در پی این وزیر و آن وزیر می رفتیم و اطلاعات می گرفتیم.»

این رفتار حسن روحانی اما برخلاف انتظار مانع از روند تخریب علیه دولت او نشد و درحالی که طی این سال ها، هر روز چند چهره اصولگرا به بهانه های مختلف به دولت او می تاختند، این روزهای اخیر نیز این روند ادامه داشته و جالب آنکه حالا این روند تخریبی آن طورکه برخی منابع خبری گزارش داده اند، وارد مرحله و فازی تازه نیز شده است.