به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از انتخاب، منصوره رنجبر، سوپروایزر بیمارستان پاستور در تجمع یازده تیر، خطاب به مسئولان بیمارستان گفته بود «برخی همکاران ما پدر و مادرشان را در کرونا از دست دادند، اما وزارت بهداشت ۱۰۰ تا تک تومانی هم خرج حتی درمان پرسنل نکرد. پرسنل اگر جان هم دادند، خودشان هزینه آن را پرداخت کردند. انتظار دارم منی که با تمام وجود در بیمارستان حاضر می شوم و بار ها و بار ها فرزندم را رها کردم تا به بیمارستان بیایم، شما به عنوان پدر من زمانی که می خواهید حقوق را برای پرداخت ها تایید کنید، بگویید من نمی توانم. یک بار با حقوق ما زندگی کنید».
او همچنین در مصاحبه ای جداگانه با روزنامه خراسان از مالیات های غیرقانونی و خارج از ضوابطی که از پرستاران اخذ می شود انتقاد کرد. موضوعی که رئیس سازمان نظام پزشکی مشهد هم آن را تایید و با اشاره به اعتراض پرستاران مجموعه پاستور اظهار کرده بود: اتفاقی که اخیرا در یکی از بیمارستان های خصوصی مشهد رخ داده به دلیل ضرایب مالیات دریافتی بوده، البته نه تنها برای نظام پرستاری، بلکه برای پزشکان و تمام کارکنان بخش های دولتی به ویژه علوم پزشکی نیز این اتفاق رخ داده است. پرستاران طیف بسیار زیادی با درآمد های متوسط را شامل می شوند که کم کردن این اعداد از فیش حقوقی آن ها مشکل ساز است.
انتقاد های سوپروایزر بیمارستان پاستور به وضعیت معیشتی پرستاران، برایش بدون هزینه نبود و منصوره رنجبر تا پایان ماه هم سر کار خودش باقی نماند. سید بهروز افتخارزاده، رئیس این بیمارستان در نامه ای که بیست و نهم تیر ماه ابلاغ کرده است، منصوره رنجبر را از مسئولیت سوپروایزری معلق کرده و او را در اختیار دفتر پرستاری قرار داده است.
با سیاست های اشتباه، امنیت شغلی پرستاران را از بین بردند
به اعتقاد دبیرکل خانه پرستار ایران، به دلیل سیاست گذاری های اشتباه، امنیت شغلی پرستاران در دهه های اخیر کاهش یافته، از بین رفته است.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران در گفتگو با «انتخاب» ضمن بیان این مطلب اولویت کادر درمان همیشه تامین سلامت مردم بوده، اما با برخی اعمال نظر ها این اولویت تبدیل به پرکردن جیب افراد شده است، متذکر شد: از اوایل دهه هفتاد جریانی از پزشکان در داخل کشور شکل گرفت که با ارائه طرح ها و اقدامات، توانست در نظام سلامت کشور همه کاره شود. پیش از آن، افرادی که در سیستم بهداشت و درمان ایران فعالیت می کردند، پرداختی های نسبتا یک سانی می گرفتند و تفاوت حقوق ها به نوع مدرک، سختی کار، سابقه، میزان حضور و … مربوط می شد، اما عده ای مدعی شدند که دریافتی پزشکان باید بیشتر باشد و پیشنهاد هایی با عناوین طرح های نویین ارائه کردند که باعث ایجاد اختلاف عمیق در پرداختی ها شد. به عنوان مثال اگر اختلاف حقوق و پرستاران و پزشکان در گذشته حدود یک ونیم تا دو برابر بود، با این طرح های جدید، کارانه پزشکان تا ۱۰۰ برابر می توانست افزایش یابد. مثلا تنها در سال ۹۴، در یکی از شهرستان های سیستان و بلوچستان، یک پزشک زنان ۳۰۰ میلیون تومان در ماه کارانه می گرفت.
وی افزود: بنابراین قشر و طبقه ای در نظام سلامت ما شکل گرفت که تلاش کرد پس از ثروت، به سمت قدرت برود و یکی از اقداماتش گذاشتن شرایط احراز برای روسای دانشگاه های علوم پزشکی بود که مصوب کردند تمام روسای دانشگاه ها و معاونین آن ها باید از پزشکان هیات علمی باشند. یعنی آن جریان پزشک سالار، همه ی عرصه ها در نظام سلامت را برعهده گرفت. این در حالی ست که در کشور های دیگر مانند آمریکا که الگوی پزشکی ما از آن جا الگوبرداری شده است، ۹۵ درصد روسای بیمارستان ها غیر پزشک هستند. آن پنج درصدی هم که پزشک اند، دوره های مدیریت را طی کرده و زمانی که مدیریت می کنند، به کار طبابت نمی پردازند.
شریفی مقدم تصریح کرد: از دیگر اقداماتی که این گروه انجام داد از بین بردن امنیت شغلی پرستاران بود. میزان ورودی و ظرفیت پرستار ها بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. اگر در گذشته پنج هزار پرستار جذب می شد، این عدد امروز به ۱۲ هزار نفر رسیده است. چطور می شود که همین افراد در بحث پزشکی مخالف افزایش ظرفیت ها هستند، اما این کار را برای پرستاری انجام داده اند؛ چون زمانی که ورودی نیرو انسانی زیاد شود، متقاضی کار افزایش پیدا می کند و پرستاران برای این که شغل خود را حفظ کنند مجبور می شوند به هر کاری تن دهند چرا که اگر مخالفت کنند، هزاران نیروی کار پشت در بیمارستان ها منتظر است. در دهه های گذشته ما هیچ پرستار بیکاری نداشتیم، اما با اجرای چنین سیاست هایی، امروز گفته می شود که ۱۰۰ هزار پرستار بیکار داریم و حدود ۴۰ هزار پرستار در خود وزارت بهداشت، نیروی شرکتی هستند. برهم زدن امنیت شغلی پرستاران یکی از اهدافی بوده که جریان پزشک سالار دنبال کرده است. اگر تحقیق و بررسی کنید، انتهای تمام این قانون گذاری ها و اعمال نظر ها به افرادی می رسد که خودشان در بخش خصوصی فعال هستند و بیمارستان های خصوصی بزرگ و چندطبقه می سازند.
رفتار وحشیانه و کتک زدن معلولان ذهنی/ در مرکز توانبخشی احسان اهواز چه خبر است؟ +فیلمپاسخ مطالبه گری، حذف و تنبیه نیست
دبیرکل خانه پرستار ایران با ابراز تاسف نسبت به اخراج سوپروایزر بیمارستان پاستور مشهد و بیان این که پاسخ مطالبه گری، حذف و تنبیه نیست تاکید کرد: به دلیل چنین تصمیماتی در سطوح بالا است که امروز می بینیم خانم منصوره رنجبر، سوپروایزر مجموعه پاستور که یازدهم تیرماه مطالبات به حق همکارانش را مطرح کرد از کار معلق می شود. مجموعه های خصوصی یک فرد را قربانی می کنند تا سایر نیرو ها حساب کار دستشان بیاید. اخراج سوپروایزر مجموعه، هیج معنی دیگری جز این ندارد. این یکی از مسائلی است که پرستاران سراسر کشور با آن مواجه اند و چنین جوّی در سراسر کشور حاکم شده است. امنیت شغلی پرستاران از بین رفته است؛ به ویژه در بخش خصوصی، که افراد معمولا با قرارداد های یک ساله جذب می شوند و روسای مربوطه هر زمان خطری را احساس کنند، قرارداد را لغو می کنند. وضع برخی دیگر از پرستاران وحشتناک تر است و اصلا کار به اعتراض شان هم نمی رسد. زمانی که مجموعه ها احساس کنند یکی از پرستاران یا پرسنل تحرکاتی دارد، سریعا عذرش را می خواهند و نیروی جایگزین وارد می کنند. امنیت شغلی را بر هم زدند؛ خصوصی ها در حال نهایت بهره کشی از نیروی کار هستند. خانم رنجبر نباشد، افراد دیگری هستند تا جذب مجموعه شوند.
شریفی مقدم تصریح کرد: نیروی متقاضی کار پشت در بیمارستان ها زیاد است و این مساله شاغلان بخش دولتی را هم تهدید می کند. متاسفانه با پرستارانی که جان خود را کف دستشان گرفته اند و در اوضاع بیماری کرونا که عزیزترین افراد هم به بیماران نزدیک نمی شوند، پرستاران جان افراد را نجات می دهند، قرارداد های ۸۹ روزه می بندند.
